God - Possession (1992)

Eerst was er God, dan was er Zu. Stevige brok geluid dus dat tussen de grens van Jazz en noiserock zit. Een hele groep muzikanten steken hierachter, onder andere John Zorn, John edwards en Tim Hodgkinson. Voor diegenen die niet vies zijn van wat lawaai.

Hahaha, deze kocht ik ooit onder de indruk zijnde van het lef om jezelf God te noemen. Gooi daar een imposante titel tegenaan, welk ik toen interpreteerde als 'Bezeten' (Posession)' wat voor mij garant moest staan voor beukende herrie.
Wel, daar zat ik niet ver naast. Ik vond het niet slecht maar ook niet echt gemakkelijk om onderuit gezeten naar te luisteren. Maar heftig........, ja, dat is het zeker!
Maar toen ik als Christen deze eens opzette kreeg ik het kwaad en elimineerde deze (zoals ik het toen interpreteerde) Godslastering. Ja, ik was wat fanatiek.
Nu heb ik deze dus niet meer, maar ken 'm nog maar al te goed. Muzikaal vond ik het niet spectaculair en aan de andere kant tóch wel erg heftig. Om deze als goede muziek te beschouwen vind ik dan ook net iets teveel van het goede, maar voldoende is het toch wel: herrie is het, maar best vet. 3*

Dit zou in mijn straatje moeten zitten, maar wat een doelloos voortploeterende saaiheid. De kortste nummers vind ik dan ook het best. De productie helpt ook niet, iets met geen deuk en boter.