menu

J Mascis - Elastic Days (2018)

mijn stem
3,78 (41)
41 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sub Pop

  1. See You at the Movies (3:22)
  2. Web So Dense (3:37)
  3. I Went Dust (3:47)
  4. Sky Is All We Had (3:07)
  5. Picking Out the Seeds (3:27)
  6. Give It Off (2:50)
  7. Drop Me (3:49)
  8. Cut Stranger (3:23)
  9. Elastic Days (3:32)
  10. Sometimes (3:33)
  11. Wanted You Around (3:30)
  12. Everything She Said (3:30)
totale tijdsduur: 41:27
zoeken in:
avatar van Ernie
4,5
See you at the movies klinkt alweer prachtig.

Erg benieuwd naar deze.
Heeft Mascis eigenlijk ooit al echt teleurgesteld?
De beste man blijft maar geniale poprocksongs schrijven met uiteraard fenomenaal gitaarwerk.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: J Mascis - Elastic Days - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Dinosaur Jr. gitarist maakte al een aantal prima soloplaten, maar dit is zijn beste. Tijdloze songs, geweldig gitaarwerk

Het solowerk van Dinosaur Jr. gitarist J Mascis werd in eerste instantie niet zo heel serieus genomen, maar zijn laatste twee soloplaten waren verrassend goed. Elastic Days is nog veel beter. J Mascis is gegroeid als songwriter en zanger en verrast op zijn nieuwe plaat met melodieuze songs waarin zonnestralen en donkere wolken prachtig samen gaan. Het zijn songs die het oor strelen en naar nog wat grotere hoogten worden getild door de prachtige gitaarsolo’s van de Amerikaanse gitarist. Direct een hele aangename plaat, maar luister wat vaker en wat beter en het wordt duidelijk dat J Mascis een topplaat heeft afgeleverd.


J Mascis is natuurlijk vooral bekend als gitarist van het legendarische Dinosaur Jr., maar hij heeft inmiddels ook een respectabel stapeltje soloplaten op zijn naam staan en speelde bovendien in een aantal andere bandjes, waarvan vooral Witch, Sweet Apple en natuurlijk Ciccone Youth, waarin J. Mascis aanschoof bij Sonic Youth, me het meest zijn bijgebleven.

De soloplaten van de Amerikaanse gitarist waren in eerste instantie niet zo gek interessant, maar Several Shades Of Why uit 2011 en Tied To A Star uit 2014 vond ik prima platen.

Een ieder die het solowerk van J Mascis niet kent zal waarschijnlijk gruizige songs en hoge gitaarmuren verwachten, maar net als zijn twee voorgangers is het deze week verschenen Elastic Days een behoorlijk ingetogen plaat. J Mascis grijpt vooral naar zijn akoestische gitaar voor de basis van de songs, maar ook als hij kiest voor de elektrische variant zijn de songs op Elastic Days verrassend ingetogen.

J Mascis bespeelde ook dit keer zelf vrijwel alle instrumenten op de plaat en haalde voor de gelegenheid een antieke mellotron van stal. Buiten een pianist duiken verder alleen wat gastvocalisten op, onder wie Luluc’s Zoë Randell, maar ook in vocaal opzicht neemt J Mascis het voortouw op zijn nieuwe plaat.

Elastic Days opent direct heerlijk zonnig met akoestische klanken en lekker lome vocalen. Dat we met J Mascis te maken hebben wordt duidelijk wanneer hij met prachtig melodieuze gitaarsolo’s door de songs heen snijdt. Het is steeds weer de kers op de taart, want wat is J Mascis een geweldig gitarist.

Zijn solo’s klinken, zoals we van hem gewend zijn, opvallend helder en melodieus en slagen er steeds weer in om complexiteit eenvoudig te laten klinken. Bovendien klinkt geen solo hetzelfde. Alleen de gitaarsolo’s, die in iedere track wel even opduiken, maken de plaat al interessant, maar ook de songs van J Mascis zijn dit keer verrassend sterk.

Het zijn tijdloos klinkende songs waarin zonnige klanken en de nodige melancholie prachtig samen gaan en de Amerikaan nooit een geheim maakt van zijn liefde en bewondering voor het werk van Neil Young. Een heel groot zanger vind ik J Mascis nog steeds niet, maar naarmate de jaren gaan tellen en er meer doorleving in sluipt, zit de stem me op Elastic Days nergens in de weg.

Elastic Days is zo’n plaat die je na eerste beluistering nog veel vaker wilt horen, al is het maar omdat het allemaal zo aangenaam voortkabbelt en heerlijk schuurt wanneer J Mascis de elektrische gitaar tevoorschijn haalt. Het is echter ook een plaat die over flink wat groeipotentie beschikt. Nu Elastic Days voor de zoveelste keer uit de speakers komt, merk ik dat ik de songs op de plaat nog veel beter vind dat bij eerste beluistering en dat ze me nog meer aanspreken dan die op de vorige platen van de Amerikaan.

Het solowerk van J Mascis staat altijd wat in de schaduw van het werk met zijn bands in het algemeen en Dinosaur Jr. in het bijzonder, maar met Elastic Days laat hij horen dat er alle reden is om ook dit solowerk zeer serieus te nemen. Erwin Zijleman

avatar van galleryplay
3,5
erwinz schreef:
recensie op de krenten uit de pop:
J Mascis grijpt vooral naar zijn akoestische gitaar voor de basis van de songs, maar ook als hij kiest voor de elektrische variant zijn de songs op Elastic Days verrassend ingetogen.


Als J 1 ding niet is, dan is het verrassend, zowel in Dino als solo. Maar verder niets dan lof voor de man: hij is mijn favoriete gitarist.
Elastic days ligt precies in lijn met zijn voorgaande 2 soloplaten. Ik zou niet kunnen zeggen hoe of waar de 1 zich van de ander onderscheidt. Tis gewoon weer heel degelijk. Niks mis mee.

avatar van Lost
4,0
Zeer goed solo album van Mascis. Voor mij zijn beste tot nu toe. 12 kleine pareltjes bol weemoed, melancholie en af en toe wat zonneschijn. En voor zijn doen, veel afwisseling zodat de plaat mij geen moment verveeld. Kan ook niet met geen enkele song boven de 3,5 minuut. kan al niet wachten tot de volgende Dino...

avatar van Germ
4,5
Germ (crew)
Ik kom voor Elastic Days superlatieven te kort want wat is dit een schitterende plaat, misschien nog wel beter dan Dinosaur Jr....
Wat een fantastische songwriter is J. Mascis toch, nooit stelt ie teleur.

Waren de kaarten in de jaren 90 net iets anders geschud was Mascis nu een beroemde en rijke rockster geweest. Op basis van zijn kwaliteiten verdient hij in ieder geval een veel groter publiek, want met deze schijf wordt weer bevestigd dat hij in de Champions League van de indierock thuis hoort.

avatar van galleryplay
3,5
Germ schreef:

Waren de kaarten in de jaren 90 net iets anders geschud was Mascis nu een beroemde en rijke rockster geweest. Op basis van zijn kwaliteiten verdient hij in ieder geval een veel groter publiek, want met deze schijf wordt weer bevestigd dat hij in de Champions League van de indierock thuis hoort.


Ik denk dat J heel gelukkig is met waar hij nu staat en wie hij nu is.

avatar van Ernie
4,5
Ik neig naar een 4,5*

Heel sterke plaat, Several Shades of Why heb ik ook maar recent in huis gehaald en die is ook fantastisch. Gewoon sterke songs met die prachtige zang en heel wat uitmuntende gitaarsolo's. Ook de laatste Dinosaur Jr. Is magistraal. Deze man blijft het maar doen. Je mag hem echt nog 1 van de laatste grote levende gitaarhelden noemen. Ik vermeld hem altijd bij discussies hierover ?

avatar van Spoelworm
Ik vind j Mascis een geweldige gast, maar met het album hiervoor heb ik niet zoveel. Deze daarin tegen, een klein pareltje. Prachtige ingetogen liedjes, met (eindelijk) genoeg variatie om het interessant te houden. Dat in tegenstelling tot zijn voorganger.
Mooi dit.

De zang wordt opvallend beter met de jaren .

Gast
geplaatst: vandaag om 17:29 uur

geplaatst: vandaag om 17:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.