menu

Fufanu - The Dialogue Series (2018)

mijn stem
3,25 (2)
2 stemmen

IJsland
Electronic / Pop
Label: One Little Indian

  1. Labels (2:45)
  2. Listen to Me (4:46)
  3. Hourglass (3:37)
  4. Chop Chop (3:42)
  5. Pick It Up (5:35)
  6. Typical Critical (3:14)
  7. One Too Many (4:31)
  8. Crystal & Gold (3:46)
  9. Nine Twelve (3:41)
  10. My New Trigger (4:18)
totale tijdsduur: 39:55
zoeken in:
avatar van deric raven
3,5
Het IJslandse Fufanu bracht al twee volwaardige albums uit, en The Dialogue Series moet gezien worden als de samenvoeging van drie eerder verschenen EP’s. Vreemd genoeg is er niet voor gekozen om ze in chronologische volgorde te plaatsen, maar worden ze voor het album nog flink door elkaar gehusseld. De ideeën voor het project ontstonden tijdens het touren, en werden toen al min of meer gevormd, om later in de studio een definitief gestalte te krijgen. Wat volgde was een veelzijdig geheel, de muzikanten hadden alle drie al een andere achtergrond als basis genomen voor dit dance album. Deze werd nog versterkt door de rol van DJ en producer Alap Momin die de techno wizards hier ondersteund.

Labels is erg rauw en de basis ligt duidelijk in de Electric Body Music die vanuit België jaren geleden Europa overspoelde. Enigszins misvormde zang geeft het een heftig, spookachtig sfeertje, versterkt door een met geluidseffecten gemaakte praatstem, die je als een vreemd buitenaards wezen toespreekt. Die donkere sfeer zet zich voort in Listen to Me, al is het wel heel wat dansbaarder. Hourglass is nog een stuk toegankelijker, meer in het Nu, en sluit hierdoor niet lekker op de vorige tracks aan. Dat ze als support act van Blur hebben opgetreden, is wel duidelijk te horen in het stukje zang op het einde van de track. Het dromerige Chop Chop als trance opwekkend Deep House geheel, gaat zich meer richten op de clubs. In de pompende bas hoor je duidelijk de invloeden terug van jaren 80 synthesizer acts. Heel wat minimalistischer , maar net zo zweverig trippen we verder op de klanken van Pick It Up, maar zodra de race geluiden van voorbij scheurende auto’s invallen wordt de sfeer weer dreigender, waardoor we weer terug zijn bij de sound die in het begin werd ingezet. De zang had zelfs een grotere rol mogen hebben op The Dialogue Series, wat ligt die lekker in het gehoor. Alsof een chagrijnige Dracula op een podium ontwaakt midden in een feest omgeven door veel lasers en lichteffecten, en dit moeilijk kan verdragen.

De hartslag van Typical Critical krijgt vorm door spacey geluidjes, en zeer gelikte vocalen, wat een contrast met wat je hiervoor hoorde. Jammer dat er teveel heen en weer geswitcht wordt. Er was natuurlijk ook een mogelijkheid geweest om het bij de uitgebrachte EP’s te laten, en deze ieder op hun eigen naam uit te brengen. Nu mis je een geheel. Beats komen versneld op je af in One Too Many, terwijl de zang weer lekker mellow over komt. Wel goed dansbaar, en als de drums over gaan in de loggere tribal sound wordt het nog beter. Vervolgens wordt er nog geëxperimenteerd met de vocalen, die in herhalende functie blijven terug komen. Crystal & Gold gaat weer naar de club, het tijdperk dat de House zich via Ibiza op het Westerse Europese halfrond ontwikkeld. Geweldig hoe vervolgens het zwaardere industriële geluid hier zich een weg in baant, en wat had ik graag een album gehoord welke zich op deze manier manoeuvreert. Hier komen de kwaliteiten het mooiste samen.

Nine Twelve gaat van start met een prettige zeurende bas, om vervolgens ruimtelijk navolging te krijgen in old school synth begeleiding. Toch zitten er veel jaren 90 invloeden in verwerkt, en komt het over als een harde triphop sound, welke zich prima staande zou houden tussen de Bristol klassiekers. Het dolgedraaide kinderspeeltje halverwege achterwege latend, maar wel het stuk spannendere einde meer op de voorgrond tredend. My New Trigger is een echte cyberpunk afsluiter, vol met dromerige lang gerekte uitgewerkte beats. Halverwege krijg je de indruk dat je in per ongeluk in een ander nummer bent binnen gestapt, de overgang daar naar toe is mooi gemaakt, en zo hebben we tegen het einde nog eventjes een mix tussen Drum & Bass en Jungle.

Zeker geen verkeerde plaat, al komen de verschillende stijlen maar sporadisch tot hun recht. Soms klopt het helemaal zoals het geval is bij Crystal & Gold. Over de hele linie blijf ik ervan overtuigd dat Fufanu het hier het beste bij de 3 EP’s had kunnen houden, en daar vanuit moeten investeren in een richting. Nu is het een kruispunt geworden met drie doodlopende wegen.

Fufanu - The Dialogue Series | Electronic | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 07:45 uur

geplaatst: vandaag om 07:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.