Was wel een tegenvaller deze plaat na de vorige twee, de veramerikaanste sound zet zich verder door, ook in de overdreven manier van zingen van Claus Lessman. Die neiging had hij al, maar hier gaat het me echt storen. Geluid is ook minder pakkend, hoewel nog steeds Wagener achter de knoppen zit.
Zitten zeker nog wel heerlijke pakkende nummers tussen, ook "Why Is It Never Enough" is wederom een fraaie ballad. "Tony's Roulette" is een goed nummer, zo ook "Waste No Time". Sommige Amerikaans aandoende nummers zijn ook best lekker, zoals "Hard On Me", beetje een Bon Jovi feel ook.
Mijn twee echte favorieten zijn "Freedom Is My Belief", heerlijke drive en "Gimme Some", een heel lekkere beuker, beetje zoals Status Quo ze tot mid 70 maakte! Stonden er maar meer van dit soort nummers op, hier zijn ze goed in. Ongedwongen en no nonsense! "Never Surrender" verknalt meteen weer dat goede gevoel, begint goed maar de Bon Jovi'achtig gezongen versen vergallen mijn humeur. Refrein mag er nog wel zijn. "Know Right Now" en "Who's Foolin' Who" sluiten de (elpee versie) plaat, wordt daar ook niet vrolijker van.
Hierna heb ik de band losgelaten, ze hadden hun pad gekozen, een richting die ik niet verder op wilde gaan. jammer. Geen slechte plaat, wel een fikse tegenvaller.