menu

Scram C Baby - Give Us A Kiss (2018)

mijn stem
3,95 (39)
39 stemmen

Nederland
Pop / Rock
Label: Excelsior

  1. Shine a Little Light (3:02)
  2. Elephant (4:57)
  3. Soul Marinera (2:56)
  4. XXX (2:24)
  5. Blade Dream (2:32)
  6. Magical Town (3:55)
  7. Half Speed (2:28)
  8. Arrested by Love (1:46)
  9. Treehouse (2:49)
  10. Kill Screen (2:25)
  11. 15 Minutes (2:38)
  12. Throw Me to the Kids (3:05)
totale tijdsduur: 34:57
zoeken in:
avatar van LittleBox
4,5
Kanonnen, wat een vette rockplaat is dit zeg.

avatar van Erikpol
4,0
Staat eindelijk in de rotatielijst en terecht, dit album zouden meer users moeten luisteren.

avatar van deric raven
Ah, ze bestaan nog steeds ?
Een van de eerste bands op het Excelsior label.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Scram C Baby - Give Us A Kiss - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Acht jaar stilte wordt gevolgd door een mokerslag vol briljante gitaarsongs met het eigenzinnige stempel van Scram C Baby
Wat kun je nog verwachten van een band die acht jaar stil is geweest en inmiddels haar 25e verjaardag viert. Meestal niet zo veel of helemaal niets, maar het kan ook anders. Het Amsterdamse Scram C Baby levert na een stilte van acht jaar een beest van een gitaarplaat af. Give Us A Kiss is twaalf songs lang raak en schiet ook nog eens alle kanten op. Soms rauw en meedogenloos, soms melodieus en aanstekelijk, maar altijd verrassend en uitermate trefzeker. Hun laatste wapenfeit van acht jaar geleden vond ik tot dusver hun beste, maar de nieuwe plaat gaat er overheen en niet zo’n klein beetje ook.

Iets meer dan acht jaar geleden, was ik op deze BLOG, die toen nog in de kinderschoenen stond, zeer positief over Slow Mirror, Wicked Chair van de Nederlandse band Scram C Baby.

Scram C Baby bestond op dat moment al een jaar of 18 en had een handvol platen op haar naam staan, waarvan The Thing That Wears My Ring uit 2007 op dat moment mijn favoriet was. Het zijn platen waarop de geest van Pavement altijd rond waarde, maar Scram C Baby ontwikkelde ook een steeds meer eigen geluid.

Het kwam allemaal samen op Slow Mirror, Wicked Chair, dat vrijwel onmiddellijk mijn favoriete Scram C Baby plaat werd en deed verlangen naar veel en veel meer. Op dat meer hebben we net iets meer dan acht jaar moeten wachten en dat is lang, heel lang. Er zijn niet veel bands die na een stilte van meer dan vijf jaar nog op enigszins interessante wijze tot leven komen, maar Scram C Baby heeft altijd al verrast en doet dat nu nog eens.

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Give Us A Kiss is wat mij betreft de beste plaat van de Amsterdamse band tot dusver en vat ook nog eens mooi samen waartoe Scram C Baby de afgelopen 25 jaar in staat was. Give Us A Kiss bevat flink wat van de rammelende rocksongs, die nog steeds associaties oproepen met de muziek van Pavement, maar de Amsterdammers komen dit keer op de proppen met songs die beter zijn uitgewerkt en ook nog een stuk aanstekelijker zijn dan die van hun voormalige Amerikaanse voorbeeld.

Een andere naam die opkomt bij beluistering van Give Us A Kiss is de naam van dEUS. Net als de Belgische band, die in de jaren 90 haar beste platen maakte, kan Scram C Baby een aanstekelijk popliedje opeens tegendraads laten klinken of een tegendraads popliedje transformeren in een bijzonder aanstekelijke rocksong. Uiteindelijk doet bij beluistering en beoordeling van Give Us A Kiss er maar één naam toe en dat is die van Scram C Baby. De band heeft na acht jaar stilte een fantastische gitaarplaat afgeleverd, die je 12 songs en 35 minuten lang in een wurggreep houdt.

De Amsterdamse band maakt het je nog lang niet altijd makkelijk en blijft ver verwijderd van de collega bands op het Excelsior label die in het verleden tekenden voor een mooie lente of Indian Summer. Scram C Baby maakt af en toe een gitaarliedje dat de zon opeens weer doet schijnen, maar de band kan je ook van de sokken blazen met opvallend rauwe en ontsporende gitaarsongs of met gitaarsongs die de fantasie meedogenloos prikkelen.

Het zijn songs die deels citeren uit het decennium waarin de wieg van de band stond, maar de muziek van Scram C Baby klinkt 25 jaar later nog altijd verrassend fris en urgent en laat op hetzelfde moment invloeden uit de new wave van de late jaren 70 of flarden Rocy Music uit haar meest creatieve periode horen.

Laat Give Us A Kiss uit de speakers komen en de ene na de andere briljante gitaarsong komt voorbij. Er zijn in 2018 gelukkig weer wat meer goede gitaarplaten gemaakt dan in de afgelopen jaren en deze van Scram C Baby kan wat mij betreft met de allerbesten mee. Wat een comeback. Erwin Zijleman

avatar van Zwaagje
4,0
Voor mij is de comeback plaat mijn eerste kennismaking en ik ben onder de indruk. Fijne ongecompliceerde plaat die ook nog eens heel afwisselend is. Hoop de mannen nog eens live te kunnen zien; dat lijkt me een feestje.

avatar van Zwaagje
4,0
Erikpol schreef:
Staat eindelijk in de rotatielijst en terecht, dit album zouden meer users moeten luisteren.

Count me in.

avatar van Erikpol
4,0
Zwaagje schreef:
(quote)

Count me in.
Zet je hem dan ook even in je rotatielijst?

avatar van Zwaagje
4,0
Erikpol schreef:
(quote)
Zet je hem dan ook even in je rotatielijst?

Alles voor "de goede zaak".?

avatar van Fathead
4,0
Lekker gitaarplaatje, hoor! Ga ik nog vaak draaien.

avatar van WoNa
4,0
De paar keer dat ik Scram C Baby zag optreden in het voorprogramma van andere en nieuwere Excelsior bands dacht ik steeds aardig, maar niets om mee naar huis te nemen en daar verder in te investeren. Het deed onvoldoende belletjes rinkelen. Het is dan ook geen band waarbij het mij opvalt dat het al acht jaar stil geweest is. Dus ook geen reden om direct naar een nieuwe plaat te gaan luisteren. Die lag lekker op een stapeltje....maar kwam daar toch af.

Die acht jaar had meerdere oorzaken, maar blijken ook een goed idee geweest te zijn. De jaren die Scram C Baby in de Vondelbunker, toch wel de vreemdste locatie waar ik een concert heb bezocht, besteed heeft om aan nieuwe nummers te schaven, betaalt zich volledig uit. Voor het eerst hoor ik melodieën en ideeën die direct, maar dan ook direct, aanspreken. Hoor ik een urgentie om te willen scoren en details die zo fijn zijn, dat ze direct een deel van me worden.

De jaren 80 new wave is toch wel het uitgangspunt voor Give Us A Kiss met The Cure voorop. Tegelijkertijd kennen diverse nummers een urgentie en een vrijheid die in de doom and gloom atoomvrees jaren van de Koude Oorlog ondenkbaar waren. Levensvreugde? Daar stond nagenoeg een doodstraf op. De wereld zou vergaan, er was No Future. Enter 2018 en diezelfde soort vrees begin ik te herkennen in het nieuws.

Daar trekt Scram C Baby zich helemaal niets van aan. Het trekt er op los. Heeft er zin in en presenteert een aantal fantastische nummers. Eigenlijk alsof dit de eerste plaat is en er nog een hele carrière voor de band in het verschiet ligt. Wie schreef er recentelijk in Oor dat alle muzikanten na hun 30e wel klaar zijn met creatief wezen? Luister hier eens naar zou ik zeggen.

Lekkere, alternatieve danstracks als 'Tree House' en 'Kill Screen' zouden het prima hebben gedaan op dansavonden zo rond 1990, waar de Talking Heads moeiteloos werden afgewisseld met Sylvester. Het hoogtepunt van het album is in mijn oren 'Elephant'. Dit is zo'n heerlijke slowmover. Het kent een onweerstaanbaar lekkere groove en is opgeleukt met prachtige accenten die het nummer in en uit bewegen.

Wat is het toch lekker om verrast te worden.

Deze bijdrage is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van WesleyX16
4,0
Ooit heeft er een nummer van Scram C Baby op een verzamel CD'tje van Opscene gestaan. Daar stonden van al die artiesten anders niet zou ontdekken. Nu heb je Spotify. En krijg je bijna een overdosis aan goede muziek. Internet is een uitkomst voor veel artiesten om gehoord te kunnen worden.

Scram C Baby kwam ik eind vorig jaar weer tegen via FaceBook. Elephant werd daar gepost. Toch even luisteren. Ik dacht toch een heel goed nummer. Ik heb nu al een paar keer het album gehoord. De rest van het album vind ik ook meer dan de moeite waard.

avatar van Fathead
4,0
Ja, gewoon een retegoed plaatje, met Elephant als hoogtepunt. Live zijn zij ook hartstikke leuk...

Gast
geplaatst: vandaag om 05:45 uur

geplaatst: vandaag om 05:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.