menu

Jeff Mills - Blue Potential (2006)

mijn stem
3,40 (5)
5 stemmen

Verenigde Staten
Dance
Label: Uncivilised World

  1. Opening (2:06)
  2. Imagine (5:39)
  3. The March (5:46)
  4. Time Machine (3:37)
  5. Eclipse (6:12)
  6. Entrance to Metropolis (4:34)
  7. Keaton's Theme (5:03)
  8. Daylight (2:49)
  9. The Bells (5:43)
  10. Gamma Player (6:59)
  11. 4 Art (4:22)
  12. Medium C: The Urge to Swirl Alone in a Pool of Ridicule (9:10)
  13. Amazon (5:42)
  14. See This Way (6:02)
  15. Sonic Destroyer (5:11)
totale tijdsduur: 1:18:55
zoeken in:
avatar van Memphis
3,0
Kan niet toppen aan het normale techno werk van Mills deze samenwerking met een Frans klassiek orkest. Maar ja die man wil waarschijnlijk ook wat afwisseling. Mensen die van klassiek houden raad ik aan om gewoon klassieke cd´s te blijven kopen en mensen die een lekkere techno cd van jeff mills willen hebben moeten wavevorm transmission 1 en 3 kopen. Die staan hier overigens niet op de site maar geloof me; klassiekers
kijk op www.tresor-berlin.de

avatar van brooklyn
Voeg ze dan toe Memphis Heb dit weleens gehoord ja, vond het vrij apart en niet helemaal geslaagd. Wel leuk dat de man dit soort dingen blijft proberen...

thejazzscène
Jeff Mills, een 40er van Chicago die ooit begon met het uitbrengen van pompende technoplaten. Maar na Waveform Transmission 2 besluit Mills een meer doordachte kant op te gaan. Later zal Planetary assault systems van Luke Slater in die trant verder gaan.

Na allerlei jaren waarin hij nog een aantal technohits scoort, komt hij dan aanzetten met een erg merkwaardig album. Een album dat de meeste rechtlijnige technobeluisteraars diep teleursteld.
Jeff Mills zet namelijk een stap naar het instrumentale.

Een stap die Laurent Garnier al deed in 2000. Het doel zat em er in dance te mixen met originele instrumenten. Laurent deed dit met een Tenor Saxophone geloof ik. Het neigt wat naar de Nu-Jazz.

Jeff Mills begeeft zich op een gevaarlijker pad. Hij gaat niet richting de populaire jazz maar koos voor een klassiek orkest. Muziek waarnaar volgens de meeste electronicabeluisteraars de oudere bevolking naar luisterd.
Juist daarom vind ik ze wel erg knap gevonden. Het idee erachter althans. Een artiest moet zich op gevaarlijk terrein durven begeven.

Dance mixen met klassieke instrumenten: Mills toont hier dat het perfect mogelijk is. Hij zet simpelweg de beat en het orkest doet de rest onder leiding van de dirigent.

Toch ben ik niet echt verkocht van de muziek zelf:
een orkest als het Montpellier Philharmonic Orchestra moet wel degelijk in staat zijn een enorme climax te bezorgen zoals je die vaak in dance tegenkomt. Met pauken, trompetten en dergelijke.
Toch vind ik dat Mills en het orkest er niet erg in slagen een sterke climax op pootjes te zetten.

Toen ik naar een filmpje aan het kijken was op youtube, viel me op dat de beat en het orkest in The Bells een klein beetje van elkaar verschillen en dat ze een heel klein beetje buiten de maat zitten. Stoorde mij echt. Maar ik dacht niet dat het op de cd zo was.

5 omdat hij het doet
3 omdat ik niet verkocht ben

tuktak
dat is dan een 4 gemiddeld?:p

ik vind de cohesie tussen jeff mills en het orkest gewoon niet zo heel goed, het is net niet tot een geheel gesmeed. orkesten die simpele repetitieve deuntjes spelen vind ik sowieso een beetje irriterend. onder het motto, klassieke muziek is cool worden blijkbaar gekke keuzes gemaakt. ik denk dat producers beter klassieke muziek begrijpen, dan klassiek geschoolden de dancewereld begrijpen. misschien komt het daarom wel dat dit niet zo goed uitpakt allemaal.
ik heb een tijdje geleden nog wel eens wat tiesto remakes gehoord door het metropole orkest (dacht ik?), waar wel een zeer geslaagde versie bij te horen was van een nummer, maar dat was dan ook al een trancenummer vol klassieke elementen.

thejazzscène
Ik ben niet echt meer zo'n fan van zulke synthese tussen deze twee totaal verschillende genres. Het klinkt gewoonweg niet. Een beetje subtiliteit zoals bij een Murcof (een akoestisch instrument integreren tussen de elektronische geluiden) werk veel beter. Dit is té.
Dit klassiek oeuvre vind ik ook net iets te vlak en gemakkelijk.
Ik ga nog meer naar beneden met mijn score.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:22 uur

geplaatst: vandaag om 01:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.