De eerste beluistering valt heel goed. Heerlijk debuut.
Vooral het gitaargeluid op
Sentimental Animal doet herinneren aan The Cure en Siouxsie and the Banshees zo omstreeks 1980/1982. Überhaupt wekken diverse nummers het gevoel op dat ze gemaakt zijn door Post Punk bands die actief waren in die periode. Hier en daar een verdwaalde saxofoon versterkt alleen maar dat gevoel. De rol van synth is flink teruggeschroefd op dit album, wel jammer maar wordt ook niet echt gemist. De wat gejaagd zang en iets wat rauwe stem van deze zanger past heel goed bij de Post Punk sfeer.
Crisis heeft wat Lo-Fi en doet denken aan Joy Division.
Op
Lakes pakken ze er ook een akoestische gitaar bij wat bij mij de link legt naar o.a. Seventeen Seconds van The Cure, 'het bos' is dan ook niet ver weg
Ook een grote rol voor de akoestische gitaar op de afsluiter
Order of Baël die nog het meest afwijkt van het rest van het album. Het neigt meer naar The Psychedelic Furs maar dan met een bescheiden rol voor een accordeon.
Naast de 3 singles (
Double Zero / Superior State / Sentimental Animal ) is ook het behoorlijk sfeervolle
Last Stop een aanrader, het tempo is hier flink lager wat goed is voor de variatie op het album.