0
geplaatst: 23 januari 2008, 22:12 uur
Onbekend maar niet onbemind, deze eerste full CD van de Limburgse slowcoregroep. Zeker een aanrader voor de fans van Low. Ook hier zorgt de samenzang van Piet De Pessemier en Niné Cipolletti (met zo'n namen kan het eigenlijk al niet meer fout gaan) voor diepe ontroering. En toch werden mijn verwachtingen na de magnifieke EP Home, één brok pure schoonheid, niet helemaal ingelost.
As the heart Is begint nochtans erg sterk: het ultratrage Too Far Away is een bijzonder breekbare song, maar het wérkt.
Bijna onhoorbaar gaat de opener over in het volgende nummer. Op Silence doet drummer Bart Ivens zijn intrede, maar de sfeer blijft oppermelancholisch.
Come On Home doet een beetje folky aan en is zeker één van de hoogtepunten. Hier word je heel stil van.
Vervolgens is het de beurt aan I Miss You, dat oversentimenteel dreigt te worden tot het mes op 01.45 door je ruggengraat wordt geboord en er een woeste gitaareruptie losbarst.
Where The Heart Is legt de zere plek bloot van dit debuutalbum. Waar de vier nummers op Home allemaal raak waren, is dit toch de eerste inzakker. Zeker geen storend nummer, maar wat mij betreft een beetje vrijblijvend.
Het ijzingwekkend mooie Roses maakt echter veel goed. Bijna zo goed als het gelijkaardige All Our Lies op de EP, volgens mij nog steeds hun beste lied.
Once Around The Sun is iets gematigder en een noise-injectie had de song misschien naar nog een hoger niveau kunnen optillen, maar dit is sowieso een heel sterk nummer.
Our Love Hotel is het langste lied van de CD en klokt af net onder de zeven minuten. En dat is wat jammer want net hier verslapt mijn aandacht voor een tweede maal.
Net als de openingssong is afsluiter Shadow Of A Man tergend traag. Maar wat een prachtliedje!
Geïnspireerd door The Straight Story van David Lynch, is deze plaat pure weemoed verpakt in negen mooie nummers.
As The Heart Is dreigt met slechts 4 stemmen toch wat in de vergetelheid te raken en dat is bijzonder jammer.
As the heart Is begint nochtans erg sterk: het ultratrage Too Far Away is een bijzonder breekbare song, maar het wérkt.
Bijna onhoorbaar gaat de opener over in het volgende nummer. Op Silence doet drummer Bart Ivens zijn intrede, maar de sfeer blijft oppermelancholisch.
Come On Home doet een beetje folky aan en is zeker één van de hoogtepunten. Hier word je heel stil van.
Vervolgens is het de beurt aan I Miss You, dat oversentimenteel dreigt te worden tot het mes op 01.45 door je ruggengraat wordt geboord en er een woeste gitaareruptie losbarst.
Where The Heart Is legt de zere plek bloot van dit debuutalbum. Waar de vier nummers op Home allemaal raak waren, is dit toch de eerste inzakker. Zeker geen storend nummer, maar wat mij betreft een beetje vrijblijvend.
Het ijzingwekkend mooie Roses maakt echter veel goed. Bijna zo goed als het gelijkaardige All Our Lies op de EP, volgens mij nog steeds hun beste lied.
Once Around The Sun is iets gematigder en een noise-injectie had de song misschien naar nog een hoger niveau kunnen optillen, maar dit is sowieso een heel sterk nummer.
Our Love Hotel is het langste lied van de CD en klokt af net onder de zeven minuten. En dat is wat jammer want net hier verslapt mijn aandacht voor een tweede maal.
Net als de openingssong is afsluiter Shadow Of A Man tergend traag. Maar wat een prachtliedje!
Geïnspireerd door The Straight Story van David Lynch, is deze plaat pure weemoed verpakt in negen mooie nummers.
As The Heart Is dreigt met slechts 4 stemmen toch wat in de vergetelheid te raken en dat is bijzonder jammer.
0
handsome_devil
geplaatst: 23 januari 2008, 22:17 uur
Ik heb ze vorig jaar in Nijmegen tijdens De Affaire gezien/gehoord. Klonk wel leuk ja, misschien ook eens even het album checken.
0
geplaatst: 23 januari 2008, 23:06 uur
Op Fabchannel kan je nog steeds hun concert in Paradiso bekijken, waar ze het voorprogramma waren voor Andrew Bird.
0
Zigstar
geplaatst: 11 oktober 2008, 20:30 uur
Hmm, het stoort niet. Maar dat is dan ook het enige positieve. Wat een saaie boel zeg. Elk cliché mogelijks denkbaar komt voor op deze 44 minuten durende reis naar dromenland. Ongetwijfeld de saaiste plaat die ik ooit heb mogen aanhoren.
* denotes required fields.
* denotes required fields.