Beluister het volledige album:
Astronoid
Een magistraal debuut als Air brengen: het is een vloek en een zegen. Astronoid bracht een adrenalineverhogende euforische en dynamische bom van een debuut met een eigenzinnige combinatie die binnen het metalgenre ontzettend verfrissend was. De tweede plaat valt in ieder geval niet in de valkuil om het gevoel van de eerste plaat weer op te roepen.
Astronoid laat daarentegen een behoorlijk groot gedeelte van zijn sound vallen waardoor ze zo opvielen: de combinatie van knallende blastbeats, dromerige en melodieuze vocalen en groots gitaarwerk. Nu zijn de blastbeats bijna volledig weg en speelt de boel zich grotendeels in midtempo af. Ook het gitaarwerk is een stuk minder flitsend en de sfeer is een heel stuk melancholischer. De echte metalinvloeden zijn er grotendeels van af: dit is meer dromerige emo/post-hardcore. Daardoor stevent de plaat niet naar enorme hoogtes af en vond ik het tijdens de eerste luisterbeurt soms zelfs behoorlijk vlak en zeverend. Ik ga nog geen conclusies trekken en ga deze meer luisterbeurten gunnen.