menu

Trevor Horn feat. The Sarm Orchestra - Reimagines the Eighties (2019)

mijn stem
3,54 (14)
14 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: BMG

  1. Everybody Wants to Rule the World (4:16)

    met Robbie Williams

  2. Dancing in the Dark (4:23)

    met Gabrielle Aplin

  3. Ashes to Ashes (4:17)

    met Seal

  4. The Power of Love (4:27)

    met Matt Cardle

  5. It's Different for Girls (4:11)

    met Steve Hogarth

  6. Slave to the Rhythm (3:14)

    met Rumer

  7. Brothers in Arms (4:54)

    met Simple Minds

  8. Girls on Film (3:34)

    met All Saints

  9. What's Love Got to Do with It (3:32)

    met Tony Hadley

  10. Owner of a Lonely Heart (5:47)
  11. Take on Me (4:36)
  12. Blue Monday (5:05)

    met Rev Jimmie Wood

totale tijdsduur: 52:16
zoeken in:
avatar van EttaJamesBrown
3,0
Wat moet ik hier nu weer van denken? Novelty? Tijd voor een testritje met m'n Walkman op.

avatar van gaucho
Hoewel ik op voorhand het vermoeden heb dat geen enkel nummer beter zal uitpakken dan het origineel, maakt dit project me op zijn minst nieuwsgierig. Uit de paar samples die op Amazon te beluisteren zijn, leid ik af dat het gaat om versies die nogal orkestraal klinken. Het heet dan ook 'Trevor Horn featuring The Sarm Orchestra', al komen de violen zo te horen voornamelijk uit de elektronische trukendoos.

De volledige versie van Everybody want to rule the world pakt in elk geval niet onaardig uit, al ben ik niet onder de indruk van Robbie Williams' zangprestatie. Natuurlijk is het makkelijk klagen: jaren tachtig-nummers opgenomen door jaren-tachtig- en negentig artiesten. Maar zeg nou zelf: Brothers in arms door Simple Minds en It's different for girls met Steve Hogarth, dat maakt op zijn minst nieuwsgierig...

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Hoop niet dat 2019 het jaar van de coveralbums wordt want degenen die ik tot nu toe heb gehoord maken niet al te veel indruk. Trevor Horn's resultaat is veel beter te pruimen.

Hij is de 'geniale' 80s producer die aan het stuur stond van meer dan 70 albums, zodat er een complete Wiki-pagina aan gewijd is en ook zijn eigen site een overzicht te vinden is. Zelf was hij lid (schrijver, musicus, producer) in diverse acts over de jaren: Buggles, Art of Noise, Yes zijn daarvan de bekendste. Bovendien heeft hij veel invloed bij het ZZT label waar veel van zijn productie worden uitgebracht.

Toch is hij een producer die veel minder bekend is of gewaardeerd wordt dan bijvoorbeeld Quincy Jones, George Martin of Phil Spector. Toch wordt hij (terecht) genoemd in NME's top 50 all-time-producers... ergens onderaan. Waarschijnlijk omdat hij vaak met Synthpop-acts werkte en nauwelijks met 'serieuze' Rock of Jazz acts. Trevor was ook eerder in staat om een onbekende act een Top 10 hit te laten scoren dan een gevestigde act aan een (nieuwe) hit-album te helpen.

Al sinds de 50s en 60s zijn er acts geweest die een publiek bediende die niet van de energieke nieuwe muziek stijlen Rock and Roll / Rhythm and Blues hielden. Ze maakten covers met een Big Band of orkest die de scherpe randjes eraf vijlden en zo de nummers zoeter en toegankelijker te maakten. In dat verlengde kan je James Last meteen tot één van de meesters daarvan benoemen. En in het verlengde daarvan kan je ook The Night of The Proms noemen alhoewel daar het doel is om meer waardering voor Klassiek muziek aan te moedigen bij een Pop en Rock publiek. Ik verwacht dan ook dat deze laatste groep muziekliefhebbers dit album zullen waarderen. Het helpt ook als je al een fan bent van het werk van Trevor Horn, 80s muziek en van lichte klassieke muziek. De uitvoeringen zijn niet te zoet en niet te melancholisch alhoewel soms op het randje.

Persoonlijk kan ik geen cover meer aanhoren van Dancing in The Dark (of enkele andere hits van The Boss) want die zijn nu wel echt uitgekauwd. Maar de rest is beter verteerbaar dan de 3-4 cover albums die recentelijk verschenen.

avatar van vigil
4,0
Trevor Horn staat bij tig albums op de achterkant of in het boekje maar sinds kort wil Trevor toch ook wel graag prominent op de voorkant van de hoes staan. Een half jaar geleden verscheen er een soundtrack onder zijn naam en nu dan een terugblik op de 80's van een man die 1 van de belangrijkste mannen was van diezelfde 80's. Natuurlijk kan daar wel een discussie over gehouden worden maar een held blijft een held en die moet je op een voetstuk plaatsen niet waar. Met dit cover album valt hij in ieder geval niet van dat voetstuk af. Tenminste een volledig coveralbum is het ook weer niet, een kwart van de hier aanwezige liedjes hadden destijds al een zeer groot Trevor Horn stempel.

Horn heeft gekozen een groot blik gastzangers maar neemt ook zelf de mic ter hand tijdens een tweetal liedjes. De vocalisten van dienst zijn soms nog behoorlijk groot (Robbie Williams, Seal en Rumer), of wellicht wat vergeten door het grote publiek maar brengen nog steeds goed ontvangen albums uit en vullen de middel grote zalen (Simple Minds en Steve Hogarth), mensen uit het retro circuit (All Saints en Tony Hadley) en wat jong talent.

In de 80's/90's was het productie werk van Horn vaak groots van aanpak maar toch subtiel en dat is hier eigenlijk ook het geval. De liedjes hebben een orkestrale behandeling gehad en menig lied heeft aanpassingen gekregen in de arrangementen (jazzy tussenstuk in Blue Monday!). Het ene lied is beter gelukt dan de andere maar de sound is overal perfect. De vorige stukje schrijver had zijn bedenking bij Dancing in the Dark (The Boss) maar die vind ik dan weer meer dan prachtig. Ik kende het meisje niet maar een paar jaar geleden scoorden ze in de UK al een nummer 1 hit met een single en een 2de plek met haar debuut album. Een prachtige stem heeft ze vind ik.

Ook staat Trevor Horn de laatste periode met dit materiaal (plus extra FGTH en Buggles werk) op het podium. Steve Hogarth doet dan met grote regelmaat mee. Ik had de live versie van It's Different for Girls (Joe Jackson) al meerdere keren voorbij horen komen en dat had me nog niet echt gepakt, tijdens die shows doet hij bijna ook altijd Ashes to Ashes (Bowie) en dat klonk veel beter. Maar goed dat lied ging op plaat naar Horns protegé Seal. De studioversie van It's Different for Girls bevalt me al weer stukken beter, een klein filtertje op de stem van Hogarth maar verder kan hij goed zichzelf zijn heb ik het idee. IK zou zeggen kom maar op met het volgende solo album van de Marillion zanger met good old Trevor achter de knoppen.

4,0
Na de extra lange versie van "Welcome to the Pleassuredome zei Wim van Putten : Die vent is gek,die Trevor Horn!
Indrukwekkende staat van dienst deze man.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
De vraag is waarom deze niet eerder was uitgebracht... lijkt me prima alternatief voor bij de kerstboom.

Als ik de sfeer zo op me laat inwerken, vind ik dit een alternatief voor de kerstmuziek. Niet alleen door aanwezigheid van The Power of Love wat al eens een kersthit was. Maar ook bij in het openingsnummer krijg ik zo'n 'het-is-kerstmis' -gevoel.

De manier van hoe de drums op It's Different for Girls klinken geeft het ook meer karakter, alhoewel ik soms ook denk een Phil Collins-kloon te horen.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Met die Keltische invloeden en de SImple Minds aan boord lijkt Brothers in Arms in deze uitvoering verdraaid veel op een broertje van The Belfast Child. Sommige orkestrale passages vind ik hier wel minder.

avatar van vigil
4,0
Belfast child is natuurlijk ook met Horn achter de knoppen.

Het is een beetje over de top maar wel mooi gedaan. Ik vind juist de stem v an Kerr niet overal even goed passen

avatar van janneman
3,0
Owner of a lonely heart vind ik heerlijk om te horen, bijzonder. Different for girls het best gelukt op dit album. Blue monday wordt je wel vrolijk van, dacht even dat Gerard Joling begon te zingen in de aanzet.

Soms heeft Trevor ook de plank er finaal naast geslagen.

Mooi dat deze man nog actief is.

avatar van Castle
3,5
Dancing in the Dark, Ashes to Ashes, gewaagd je hier op deze manier mee omgaat, en gek genoeg vind ik ze top.
blue Monday had ik eerste keer luisterend een “huh” maar muzikaal zeker niet slecht, al had ik eerder Seal (gezien deze line up) hiervoor gepakt ipv (zie vorige post) Gerard Joling
Owner of the lonelyheart, Girls on film en Brothers in Arms zijn zeker ook niet slecht, kijkende naar hoe Trevor hier met een orkest het benaderd.
Leuk album, niet alles even geslaagd, al is Robbie Wiliams met Everybody’s wants to rule te world, uitgeruled, wat een drama opener.

avatar van Mssr Renard
Ben nu deze aan het luisteren, want ik houd wel van veel deze songs.

De vraag rijst wel: waarom deze songs. Hoe is Horn bijv. gelieerd aan Tears for Fears.

Voorlopige tussenstand:
Vind Robbie Williams echt helemaal niet passen bij Everbody Wants.... Verder vind ik Dancing in the Dark erg Disney. Zelfde geldt voor Power of Love (ik dacht dat het een vrouwenstem was, tot ik de naam las, maar dat is prima). Girls on Film is een drama. Take on Me is ook om te huilen.

Ashes to Ashes is een erg geslaagde cover. Seal is echt een goede zanger. What's Love Got to Do It is ook er gaaf. Kippenvel bij deze zanger (zie nu pas dat hij van Spandau Ballet is).

avatar van crosskip
vigil schreef:

Ook staat Trevor Horn de laatste periode met dit materiaal (plus extra FGTH en Buggles werk) op het podium. Steve Hogarth doet dan met grote regelmaat mee. Ik had de live versie van It's Different for Girls (Joe Jackson) al meerdere keren voorbij horen komen en dat had me nog niet echt gepakt, tijdens die shows doet hij bijna ook altijd Ashes to Ashes (Bowie) en dat klonk veel beter. Maar goed dat lied ging op plaat naar Horns protegé Seal.

Dit onderwerp komt ter sprake bij Steve Hogarth's Corona Diaries podcast. Horn had toevallig bij een solo-show van Hogarth wat nummers meegespeeld als toegift en was onder de indruk van de manier hoe Hogarth Life On Mars coverde. Dat is natuurlijk geen 80s nummer, dus voor dit album wilde Horn graag dat Hogarth Ashes To Ashes in zou zingen. Zo gezegd zo gedaan, waarna uiteindelijk Horn maanden later tijdens een ongemakkelijk telefoongesprek moest uiitleggen dat Seal deze opnames had gehoord en toen ook graag een poging wilde doen... Vervolgens heeft Horn ter compensatie It's Different for Girls aangeboden aan Hogarth. Lang verhaal, maar de podcast is in ieder geval een vermakelijke aanrader!

avatar van vigil
4,0
Ow, duidelijk!
Bedankt voor de toelichting

Gast
geplaatst: vandaag om 07:20 uur

geplaatst: vandaag om 07:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.