Jean Michel Jarre - Rendez-Vous (1986)

Het tweede deel is wat mij betreft een van de hoogtepunten van Jarre en staat ook terecht op de compilatie Images als enige lange track...

Rendez-vous 2 part 3 is gewoon vetter dan vet en alle tracks zijn dat eigenlijk, want ze creëren alle zes een andere sfeer.
Rendez-vous 5 vind ik dan wel minder, maar ja, ze kunnen niet allemaal perfect zijn.

Het verhaal bij Rendez-vous nr. 6 is ook heel apart en toch triest.

Groeten

De eerste plaat die ik van deze heer onder ogen kreeg, ik was 5 jaar oud. Met de muziek op de achtergrond verzon ik samen met een vriend van me de mooiste verhalen over een in de soep gelopen ruimte missie naar de maan, die ineens bewoond blijkt te zijn met rare wezens en een groot monster (de grom uit de 1st en 2nd movement).

Hoewel ik inmiddels bekend ben met zijn gehele oeuvre zie ik deze plaat nog steeds als zijn beste, een heel verschil t.o.v. Zoolook aan de ene kant en Revolutions aan de andere kant. Ik luister met genot het hele verhaal van 1 t/m 6 uit, nog steeds.

****1/2

Jean-Michel Jarre is puur jeugdsentiment voor mij. Ik denk dat dit een artiest is die zeker in de top 20 van mijn jeugd staat. Maar ik heb dit erg lang niet geluisterd. Het verrast me dat het nog steeds goed klinkt. 3,5*

Luister een paar keer goed naar het derde deel van part 5. Geniaal.

Onlangs de lp uit de mottenballen gehaald en even de romantiek naar boven voelen komen hoe het ook weer was om zo'n grote schijf op te zetten. Het is inderdaad een pracht plaat met een droef verhaal. Jean-Michel Jarre had in 1985 comtact gezocht met de astronaut Ron McNair die meeging met de vlucht van 28 januari 1986 met de Challenger. Het plan was dat McNair vanuit de ruimte mee zou spelen bij een live show van Jarre. Hiermee zou hij de eerste mens zijn geweest die in de ruimte muziek had gemaakt. Al vlug na de lancering verongelukte de Challenger en vonden zeven astronauten de dood. Daarom heeft de laatste track als ondertitel Ron's piece. McNair kon naast technischwerk ook saxofoon spelen.

Wat een superplaat blijft dit!!! Eén van Jarre's beste!!
Na het experimentele maar geslaagde Zoolook, kwam Jarre met een ouderwets goed klinkend album, die z'n beste was, sinds Equinoxe. Pakkende en toegankelijke melodielijnen, sfeervolle stukken (Ron's Piece klinkt droevig en eenzaam, maar erg mooi) en bombastiek.
First Rendez-Vous dient eigenlijk als intro voor Second Rendez-Vous, het komt zelfs in het middenstuk van Second Rendez-Vous terug.
Second Rendez-Vous is misschien wel de beste track van Jarre ooit gemaakt, maar ook de rest is van buitengewone klasse.
Het hitgevoelige Rendez-Vous IV is zeg maar het muzikale antwoord op Jarre's Oxygene IV en Equinoxe V. Een pakkend ritmisch nummer met een geweldige melodie.
Ook het wat bevreemdende Rendez-Vous V vind ik een geslaagd nummer.
Kortom, een boeiend album van begin tot eind. Zo maakt de beste man ze helaas niet meer.

Bijzonder indrukwekkend album. De zweverige ruimte-achtige muziek geeft soms een erg droevige sfeer weer en op andere momenten doet ze me denken aan een orkestwerk voor synthesizers. Zo'n briljante muziek waar zo snel een eind aan komt.

Rendez-Vous 5 is eigenlijk een nummer wat op Music for Supermarkets stond. MSF is slechts in een oplage van 1 exemplaar uitgebracht, eenmalig uitgezonden op radio en verkocht op een veiling.

Opnames van die radio-uitzending zweven hier en daar over het internet. Jammergenoeg is de geluidskwaliteit aan de slechte kant.

Wel orgineel wat Jarre toen deed met 'Music for Supermarkets'.

De start van het berg afwaarts gaan van Jarre.

Inderdaad, één van de laatste goede albums van Jarre, waar ik nog van genieten kon. Zie daar ook de discussie over deze man elders op deze site.

Dit album doet me niks meer. Dit kocht ik niet eens meer nadat ik het een aantal malen bij m'n zwager gehoord had.

Vind je het die 3 punten dan nog wel waard?
Zelf vind ik dit een geweldig album, vooral Second Rendez-Vous is geniaal, misschien wel het beste Jarre-nummer ooit gemaakt, persoonlijk gezien dan......

Die 3 blijft staan omdat de produktie op zich erg goed is, muzikaal minder. En zo is het.

Dit blijft voor mij althans nog steeds een heel behoorlijk album van Jarre. Hij grijpt dan wel terug naar oude cq bekende structuren, maar de muziek staat wel als een huis. De muziek heeft wat, en mijn tenen gaan niet krom staan, wat een goed voorteken is.

Gisteren heb ik deze cd via Ebay gescoord. Ik had het album al, maar er is in 97 een remaster uitgebracht en die moest ik als die-hard fan natuurlijk ook hebben. Gaat weer grijs gedraaid worden zodra ik hem binnen heb.

Niks mis met dit album; Bombastische, elektronische muziek in fantasierijke sferen. Ron's piece is het hoogtepunt van dit album. Helaas niet zo gewaagd als Zoolook.

Ik vind persoonlijk deel 3 (Laserharp) het beste. Beladen, onheilspellend en erg mooi.

Zeer mooi album van Jean-Michel Jarre. De hele A-kant is prachtig, waarmee Jarre met First Rendez-vous en Second Rendez-vous een flinke stap zet richting het latere Trance-genre. Vooral het middenstuk van Second Rendez-vous is geweldig.
Wel heel erg treurig dat een van de medewerkers aan dit album Ron McNair (saxofonist) op 28 januari 1986 op 35-leeftijd omkwam bij de ontploffing van de Space Shuttle Challenger OV-099, 75 seconden na de lancering. Last Rendes-Vouz is speciaal aan hem opgedragen.

Dat Jean-Michel Jarre (en met hem vele andere synth-pioniers) een grote invloed is geweest voor het latere Trance-genre is absoluut waar. Maar ik hoor het niet echt terug in de eerste 2 nummers van de plaat. Daarvoor klinkt het te episch en bombastisch.

Betreft Ron McNair: het was de bedoeling dat zijn stuk op de saxofoon live opgenomen zou worden aan boord van de Challenger, tijdens de ruimte-missie. Het is er helaas nooit meer van gekomen na de tragische ramp. Inderdaad is "Last Rendez-Vous" aan hem opgedragen.

Halve ster erbij (4,5 dus). Dit album wordt nogal door velen ondergewaardeerd, vind ik. Alle nummers (met lichte uitzondering van 4) zijn prachtig en zitten onvoorstelbaar goed in elkaar.

Prachtige plaat, met prachtige synthgeluiden. Ik heb nu ook die dikke bas-synth uit het tweede stuk proberen te programmeren. Heerlijk hoe die arpeggio's van Jean Michel klinken.
Flinke inspiratie voor mij, dit.

als drummer zijnde

Ben al een tijdje geen drummer meer. Richt me nu voornamelijk op electronische muziek. Mijn echte liefde

Ach zo kom ik nog eens wat te weten

Afgelopen week deze plaat weer twee keer op vinyl gedraaid. Het blijft fantastisch en mooi.
(Ik heb de laatste paar maanden wel het Schotse synthesizerduo Boards of Canada ontdekt, maar als ik dat regelmatig beluister, krijg ik soms behoefte om naar dit soort lp's van Jean-Michel Jarre terug te keren).

De melodie van 2nd Rendez-Vous en die van 3rd Rendez-Vous waren al meer dan 10 jaar oud ten tijde van dit album.

Second Rendez-Vous: Het is de hoofdmelodie van een single uit 1975 'La Belle Et La Bête' door Jean Michel Jarre & Gerard Lenorman. Te beluisteren op La Belle Et La Bête/(1975) : La Belle Et La Bête (3:25) - Jean Michel Jarre & Gerard Lenorman - YouTube.

Third Rendez-Vous: De melodie is de basis van een andere single van Jarre en Lenorman uit 1975 'La Mort Du Cygne'. Te beluisteren op La Mort Du Cygne/(1975): La Mort Du Cygne (3:53) - Jean Michel Jarre & Gerard Lenorman - YouTube.

Ja, onmiskenbaar! Interessante weetjes, en mooie chansons. Al kan het ook duiden op een gebrek aan inspiratie ten tijden van de opname van dit album.
Ach, het maakt me ook niet zoveel uit waar die muziek oorspronkelijk vandaan komt. Per saldo is dit een vrij evenwichtig album. Wat minder dan de eerste drie platen van Jarre, maar daar legt-ie de lat ook wel meteen erg hoog.
Hoewel, evenwichtig... aan het eind zakt-ie behoorlijk in, met het wat fletsere Fifth rendez-vous en de afsluiter Ron's piece. Die saxofoon klinkt wat amateuristisch, en eigenlijk is-ie dat natuurlijk ook gewoon. Al maakt het wel weer wat goed als je weet welk emotioneel verhaal er achter het laatste nummer steekt. Gerards Dream doet dat hierboven uit de doeken.

Frappant, creatief winkelen bij jezelf. Maar het is desalniettemin leuk om te horen hoe de nummers oorspronkelijk bedoeld waren.

Van de vijfde grote plaat, of de vierde grote na Oxygène had ik deze door de jaren heen het minst beluisterd. Ik voelde even dat ik het net zo magistraal zou blijven vinden als Équinoxe, maar toen kwam ik bij 5th & last aan, last rendez-vous mogelijk met een reden. Zeer bedankt dat musicmeteraars blijven bijkrabbelen met waardevolle informatie, anders had ik de boodschap ook niet begrepen. Een tijd terug had ik het Challenger ongeluk nog eens opnieuw bekeken en dat blijft gruwelijk. Ik vind dat we eigenlijk niets te zoeken hebben buiten de dampkring, net zo min als in de donkere delen van de zee. Laat dat maar een mysterie blijven.