Yuma, Az is inderdaad een pareltje. De eerste twee platen van Jurado staan echter in schril contrast met wat hij later zou gaan uitbrengen. Hier nog veelal zoekende tussen de geesten van de '90s. Folk was niet hip, alternatieve rock op de retour en de flauwe pop-rock lag op de loer en erger... boybands..
Het geluid van Jurado op dit album valt ergens tussen alternatieve indierock met voeten in de Seattle-scene uit het begin van de jaren '90 (Damien Jurado komt zelf ook uit Seattle) en het geluid van het gros van de artiesten op Secretly Canadian (waar hij binnenkort voor zou tekenen). Nog niet boven het maaiveld uit, maar de potentie is hoorbaar. Had het bij dit album gebleven dan had niemand er ooit nog naar omgekeken.