SOAK - Grim Town (2019)

Soak was ik een beetje uit het oog verloren - terwijl ik Blud van Before We Forgot How to Dream echt heel vaak geluisterd heb - maar Knock Me Off My Feet klinkt meer dan prima. Benieuwd of het hele album ook de moeite waard is, want ik vraag me af of ze 15 nummers kan blijven boeien.

SOAK - Knock Me Off My Feet - YouTube

Op haar achttiende werd de Noord-Ierse singer-songwriter Bridie Monds-Watson als een van de jongste ooit genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize voor haar debuutalbum Before We Forgot How to Dream.

Reeds op haar veertiende ging ze mee op pad met Chvrches en werd datzelfde jaar genomineerd voor de BBC sound of 2015. Haar debuutalbum werd door The Guardian kernachtig omschreven als “'a vivid portrait of teenage deep-thinking”.

We zijn intussen vier jaar verder en verschijnt nu Grim Town, waarop ze transformeert van een jonge eenzame singer-songwriter naar een stoere art-pop liedjesschrijver.

In opener “All Aboard” kondigt haar opa Fabien de reis naar Grim Town aan. Een reis die alleen bestemd schijnt te zijn voor de kwetsbare mensen in onze samenleving zoals de eenzame, de gedesillusioneerde en de treurende. Gepensioneerde zoals ik dienen het treinstel onmiddellijk te verlaten, maar dat weiger ik uiteraard.

Grim Town is namelijk een treinreis met een regelmatig wisselend landschap. De luisteraar wordt getrakteerd op aanstekelijke, goed in het gehoor liggende liedjes als de reeds verschenen single Knock Me Off My Feet.

Maar ze overtuigt net zo gemakkelijk in relaxte nummers als Fall Asleep, Backseat en ingetogen liedjes als I Was Blue, Technicolour Too. Binnenkort komt Bridie naar de lage landen om Grim Town te promoten.

SOAK live:

19-05 BRUSSEL: Botanique – Rotonde
20-05 AMSTERDAM: Bitterzoet

De Noord-Ierse uit Derry afkomstige singer-songwriter Bridie Monds-Watson maakt onder haar alter ego SOAK een mooie tweede plaat, nadat Before We Forgot How to Dream vier jaar geleden het levenslicht zag. Grim Town belichaamt het hedendaagse maatschappelijke bestaan. Romantiek wordt naast het vreemdgaan op de weegschaal gelegd. Geluk en verdriet zijn kernbegrippen die evenwijdig aan elkaar terug komen. Het uitzichtloze leven van arme uitkeringsgerechtigden en gepensioneerden ouderen wordt een plek gegeven in de fictieve kleurloze stad Grim Town. In All Abourd verwelkomt een verhalende reisleider Fabien Monds, uitgevoerd door de grootvader van de zangeres, de kansloze toekomstzoekenden in een treinrit naar het uiteindelijke eindstation. Sfeervolle begeleidende orgelklanken moeten het monotone praatje bewust meer swing geven. Het roept herinneringen op aan arbeiders en gezinnen die in oorlogstijd verbannen worden naar werkkampen, maar ook aan originele bewoners die weg gestopt worden in reservaten. Ondanks de prachtige muzikale invulling is het toch een sobere plaat geworden, waarbij de storytelling van Bridie Monds-Watson nog meer diepgang krijgt.

Met Get Set Go Kid gaat de plaat daadwerkelijk van start. De hoge kinderlijke heliumstem van Bridie weet de songs prachtig te dragen. Deze dromerige invalshoek geeft het iets onschuldigs jeugdigs. De ingehuurde sessiedrummer Liam Hutton weet er een mooie opzwepende indie begeleiding aan toe te voegen. Door gebruik te maken van geschoolde muzikanten krijgen de songs door cello, viool en trompet een klassieke filmische aanpak, waarbij violiste Kirsty Mangan een prominente rol krijgt om het totaalstuk te orkestreren. Met het erg aan The Cure herinnerende new wave vrolijkheid van Knock Me Off My Feet kan ze zich distantiëren van de eentonigheid, en gaat ze de zwaarmoedigheid uit de weg. Het sferische Maybe weet hier moeiteloos op in te haken. De stevige gitaren bij I Was Blue, Technicolour Too weten SOAK uit de ingedutte huismusmodus te rukken, en genoeg karakter aan de song te geven.

Ondanks haar jonge leeftijd vermijd ze geen onderwerpen die in haar bestaan nog geen recht horen te hebben. De ontevredenheid en de lusteloosheid van een vrouw die al een langere relatie achter de rug heeft, wordt passend door haar verwoord. Uiteindelijk zal de hoofdpersoon gedesillusioneerd het plaatsje weer met de trein verlaten. Grim Town is een melodieus goed uitgevoerd scrapbook geworden, gevuld met te verwerken teleurstellingen en persoonlijke winstmomenten. De volwassenheid in de songs geeft Bridie Monds-Watson de mogelijkheid om aan te sluiten bij het sterke door vrouwelijke singer-songwriters gedomineerde jaar 2019. Knap om je zo als begin twintigjarige op de kaart te zetten.

SOAK - Grim Town | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com