menu

Lissie - When I'm Alone (2019)

Alternatieve titel: The Piano Retrospective

mijn stem
4,00 (9)
9 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Cooking Vinyl

  1. Don't You Give Up on Me (4:18)
  2. Sleepwalking (4:05)
  3. Everywhere I Go (3:57)
  4. Castles (3:54)
  5. When I'm Alone (3:46)
  6. Love Blows (3:07)
  7. Dreams (4:34)
  8. Daughters (3:49)
  9. Best Days (2:57)
  10. Cowboy Take Me Away (4:14)
  11. In Sleep (3:43)
totale tijdsduur: 42:24
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Lissie - When I'm Alone: The Piano Retrospective - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Lissie - When I'm Alone: The Piano Retrospective
Lissie schoof steeds meer op richting pop, maar kiest nu voor haar piano, haar stem en een fraaie collectie songs en het pakt geweldig uit

Ik hou erg van de albums van Lissie. De Amerikaanse singer-songwriter schoof de afgelopen jaren op van roots naar pop, maar bleef imponeren met goede songs en een geweldige stem. Hoe goed de songs en de stem van Lissie zijn hoor je nog net wat beter op het nu verschenen When I'm Alone: The Piano Retrospective, waarop Lissie de grootse instrumentatie en productie verruilt voor de intieme klanken van haar piano. Het zorgt ervoor dat haar krachtige stem nog wat meer indruk maakt en dat haar songs op fraaie wijze een tweede leven krijgen. Het is misschien maar een tussendoortje, maar wel een bijzonder fraai tussendoortje.

Ik ben tot dusver erg gecharmeerd van de albums van de Amerikaanse singer-songwriter Lissie.

Lissie Maurus groeide op in Rock Island, Illinois, maar verruilde deze kleine provinciestad voor het bruisende Los Angeles toen ze haar carrière in de muziek een boost wilde geven (later liet ze LA. overigens gedesillusioneerd achter zich).

Die carrière kreeg in 2010 een vliegende start met Lissie’s debuut Catching A Tiger, waarop de Amerikaanse singer-songwriter de perfecte balans vond tussen in artistiek opzicht verantwoorde Amerikaanse rootsmuziek en in commercieel opzicht succesvolle popmuziek.

Sindsdien is Lissie flink opgeschoven richting pop. Back To Forever uit 2013 flirtte met een grootse en meeslepende productie, waarna Lissie op het twee jaar geleden verschenen en opvallend donker klinkende My Wild West klonk als het tweelingzusje van Lana Del Rey, waar wat mij betreft overigens helemaal niets mis mee is. Ook op het vorig jaar verschenen Castles waren associaties met Lana Del Rey nauwelijks te onderdrukken, maar het meer door haar piano gedomineerde album maakte ook geen geheim van Lissie’s liefde voor de perfecte popliedjes van Fleetwood Mac, wiens Go Your Own Way ze een paar jaar geleden vertolkte op de soundtrack bij de film Safe Haven.

Na Castles liep de relatie van Lissie op de klippen en vond ze tijdelijk een thuis in Berlijn, waar ze When I'm Alone: The Piano Retrospective opnam. Zoals de titel al doet vermoeden horen we op het nieuwe album van Lissie alleen haar piano en haar stem en komen een aantal songs van haar eerdere albums voorbij.

De selectie uit Lissie’s eigen oeuvre is aangevuld met het van de Dixie Chicks bekende Cowboy Take Me Away en voor de tweede keer vertolkt Lissie een song van Fleetwood Mac; dit keer Dreams van million-seller Rumours uit 1977.

Ik gaf hierboven al aan dat ik tot dusver zeer gecharmeerd ben van de albums van Lissie. Dat is niet zozeer vanwege haar flirts met pop, maar vooral vanwege haar kwaliteiten als songwriter en haar even krachtige als emotievolle stem. Het zijn kwaliteiten die nog wat beter dan in het verleden worden belicht op When I'm Alone: The Piano Retrospective.

Lissie kan zich dit keer niet verschuilen achter een blinkende instrumentatie en productie. De songs op haar nieuwe album klinken naakt. Alles komt aan op de pianoklanken, op de zang en natuurlijk op de kwaliteit van de songs van Lissie. When I'm Alone: The Piano Retrospective laat op indrukwekkende wijze horen dat het met alle drie wel goed zit.

De piano klinkt op When I'm Alone: The Piano Retrospective warm en melancholisch, de stem van Lissie maakt diepe indruk met krachtige uithalen, maar ook intieme en emotionele passages en de songs van de Amerikaanse singer-songwriter komen op indrukwekkende wijze tot leven.

Op When I'm Alone: The Piano Retrospective horen we niet de popprinses Lissie maar de singer-songwriter Lissie en dat bevalt me zeer. Haar eigen songs klinken stuk voor stuk geweldig, maar ook het stukgedraaide Dreams zet Lissie makkelijk naar haar hand in een even intieme als gloedvolle versie.

Ik heb zelf nooit getwijfeld aan de kwaliteiten van Lissie, maar een deel van de fans van het eerste uur haakte af toen de Amerikaanse muzikante koos voor de pop. Hopelijk luisteren deze fans van het eerste uur wel weer naar When I'm Alone: The Piano Retrospective, want Lissie heeft een intieme en ingetogen singer-songwriter album gemaakt die overloopt van lef, maar die ook nog eens flink boven het maaiveld uitsteekt. Het is een album dat gepresenteerd wordt als een tussendoortje, maar ik vind het het meest indrukwekkende werk van Lissie tot dusver. Erwin Zijleman

avatar van Cherubini
Met alleen de piano komt het helemaal op de stem aan om de juiste emotie te geven aan het liedje. Lissy is een heel goede zangeres. Maar zij (of haar producer) denkt dat al heel hard galmend de hoogste noten halen ook mooi is. En gevoelig Een misverstand wat ook vaak zag opduiken bij de Voice of.. competities. En daardoor lijkt dit gevoelig, maar te vaak blijft het afstand. En wil je steeds zeggen; schreeuw niet zo..

avatar van bommel
4,0
Cherubini schreef:
Met alleen de piano komt het helemaal op de stem aan om de juiste emotie te geven aan het liedje. Lissy is een heel goede zangeres.

Tot zover ben ik het met Cherubini eens, maar van mij mag ze best af en toe flink uithalen.
Ik had nog nooit van Lissie gehoord, maar ik vindt dit een prachtig album

avatar van deric raven
3,5
Het uit Illinois afkomstige vocale natuurtalent Elisabeth Corrin Maurus, liefkozend Lissie genoemd, wist de wereld te verrassen met haar aangename debuut Catching a Tiger. Prachtige folky country songs met een vet aangezet rock randje, waarmee ze zelfs aansluiting lijkt te zoeken bij het grote publiek. Die popkant zal vervolgens steeds sterker op de voorgrond treden, waardoor het vermoeden wordt opgewekt dat Lissie zichzelf aan het kwijt raken is. De pianoballad Blood & Muscle op haar voorlaatste plaat Castles getuigd al van haar drang om het in de toekomst anders aan te pakken. Op When I’m Alone mag de piano zich tevens aandienen als haar compagnon. Samen nemen ze negen van haar composities onder handen, aangevuld met twee ijzersterke covers.

Martin Craft, die als gitarist Pulp frontman Jarvis Cocker assisteert mag bij een viertal songs de toetsen bedienen, bij de rest staat hij zijn plek af aan Jo Dudderidge van The Travelling Band, ook niet de minste. Op muzikaal vlak zitten de twee elkaar niet in de weg, waardoor het een mooi aansluitend geheel vormt. Lissie kiest er schijnbaar bewust voor om in ieder geval nu nog niet haar privé problemen op plaat te zetten. De afronding van Castles betekende ook het einde van een relatie. Door die pijnlijke ervaring weet ze wel zichzelf gevoeliger te presenteren. Schijnbaar hebben songs nu een andere betekenis. De worsteling van haar emoties vormt een leidraad in haar sobere uitvoering.

De tracks komen zo kaal over dat je sterk het gevoel krijgt dat Lissie hier haar meest persoonlijke werk aflevert. Hoe frappant is het dus dat het allemaal oude nummers zijn. Begrijpelijk dat ze niet kiest voor de Fleetwood Mac cover Go Your Own Way, nu deze zo dicht bij haar persoontje staat. Eigenlijk is er weinig toe te voegen aan de versie die haar mini album Covered Up with Flowers siert. Er wordt gekozen voor een ander hoogtepunt van Rumours, het stukken veiligere Dreams waarbij de scheiding meer cryptisch terug te vinden is. Hiermee maakt ze net wat minder indruk, het is zowat een blauwdruk van het origineel. Tot in perfectie uitgevoerd, maar verder erg vlak en zonder diepgang. Al maakt de regenbui door de aangeslagen toetsen het wel af. Die eigenheid weet ze wel toe te voegen in de Dixie Chicks cover Cowboy Take Me Away, waar ze het prachtige samenzang en vioolspel van de dames zelfs overtreft.

Regelmatig zorgt een dramatische wending in het leven voor een vervroegde volwassenwording. Nog steeds heeft Lissie het kinderlijke in haar voordracht, maar haar karakter heeft hoorbaar een flinke klap te verwerken gehad. Die serieuze ondertoon voelt geleefd en ouder aan. Elke song zet ze hoopvol in, om vervolgens te breken in de voordracht. Het komt in ieder geval gelukkig niet over als een kunstje, de oprechtheid overheerst. Paradepaardje Everywhere I Go is al adembenemend kippenvel mooi op haar debuut Catching a Tiger, ook deze totaal anders gespeelde versie doet hier niets aan af. Wat blaast ze hiermee haar concurrentie omver.

Samen met opener Don’t You Give Up on Me functioneert ze op eenzame hoogte. En dat die eenzaamheid centraal staat is terug te zien in de misleidende albumtitel When I’m Alone. Door de prachtige muzikale omlijsting is ze nooit alleen. Ze bewijst dat ze de country ontgroeid is en vocaal genoeg gerijpt is om zich in het vervolg zelfs aan de lastige blues en soul te wagen. Hoe ze hier al hoogtes en dieptes weet af te wisselen laat horen dat ze hiertoe in staat is.

Lissie - When I'm Alone: The Piano Retrospective | Roots | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 16:44 uur

geplaatst: vandaag om 16:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.