Op Outro maakt Emilie Kahn een bijzonder fraaie verbinding tussen, folk, pop, elektronica en bescheiden beats. Nadat zij eerder een plaat uitbracht onder de naam Emilie Kahn and Ogden, durft de zangeres uit Montreal het aan om volledig als zichzelf in de schijnwerpers te gaan staan. En terecht. Haar plaat toont een niveau van inventiviteit, dat ieder nummer weer tot een verrassing maakt. Allerlei kleine en grote verrassingen zitten in de muziek verstopt, maar in alle gevallen behagen haar nummers. Als het negende en laatste nummer 'Seeking' gewoon rechtdoor gaat, is dat een even grote verrassing als de acht nummers daarvoor.
Niet dat er nu zoveel gebeurt op Outro. Het is een stabiele plaat, waarin de zachte stem van Kahn de boventoon voert. Daar omheen worden dan weer traditionele instrumenten ingezet, waar onder haar eigen harp, dan weer atmosfeer en elektronica die de achtergrond verzorgen. Telkens uiterst smaakvol en vaak verrassend.
Ik kreeg dit album ongeveer samen met twee andere zangeressen, Odette en Nina Nesbitt. Bij deze dames zat ik nummers lang te wachten tot dat de plaat tot leven zou komen - dat gebeurde maar niet. In tegenstelling tot Outro dus. Deze plaat sprankelt van begin tot eind. Subtiel, levendig, bescheiden, maar o zo mooi.
Dit is een bewerking van een Engelstalig post op
WoNoBloG.