menu

Thijs Boontjes - Geen Achttien Meer (2019)

mijn stem
3,95 (11)
11 stemmen

Nederland
Pop
Label: Top Notch

  1. Dansen met Jou (2:43)
  2. Moet Je Kijken (3:24)
  3. Milaan (2:59)
  4. Ik Ben Je Stok (2:58)
  5. Ik Voel Me Goed (3:28)
  6. Naar de Maan (3:26)
  7. Nee, Niet Omhoog (3:12)
  8. Niet Chique (3:23)
  9. Zonneshine (3:02)
  10. Zingende Kinderen (2:56)
totale tijdsduur: 31:31
zoeken in:
avatar van Kramer
Eerlijk is eerlijk: soms wantrouw ik mijn eigen liefde voor Thijs Boontjes een beetje. Laat ik me niet in de luren leggen door zijn humor, zijn lekkere deuntjes en zijn sympathieke presentatie? Misschien, maar ik heb de idiote term guilty pleasure niet voor niks al lang geleden in de vuilnisbak gekieperd. Ik ben de distinctie tussen goede en slechte smaak zat, en Thijs Boontjes zit behoorlijk op dat achterhaalde grensvlak. Ik kan me voorstellen dat men hem een poseur vindt, maar één ding is zeker: deze poseur heeft heel wat in zijn mars.

Al een paar jaar speelde Boontjes (meestal opererend met zijn Dans- en Showorkest) zich in de kijker met een soort muziek die even pakkend als ongrijpbaar is: Nederlandstalig, soulvol, komisch, swingend en schmierend - tegelijkertijd hip en helemaal niet hip. Met zijn duet met Roxeanne Hazes en aubades aan de kermis (Alleen Naar de Kermis) en een Amsterdamse karaokebar (Casablanca) schurkte hij tegen de volkscultuur aan, maar hij werd juist omarmd door hipsters die dat op een ironische manier konden waarderen. Zijn bijdrage aan het dubieuze programma M was een debacle, maar zorgde wel dat wat meer mensen Nederland kennismaakten met deze jolige krullenbol, die naast toetsenist bij King Jack en in de bands van onder andere Anouk en Douwe Bob ook nog eens een uitstekende frontman bleek te zijn. En dan was er ook nog zijn deelname aan De Slimste Mens, ook nooit een slechte stap als het om publiciteit gaat.

En nu is er ten langen leste een volwaardig debuutalbum. De hoes is even lelijk als komisch en toch ook wel weer tof - daar heb je weer die innerlijke strijd over wat je wel en niet mooi mag vinden. Geen Achttien Meer bevat een halfuurtje muziek, verdeeld over tien liedjes: het tempo zit er lekker in. We horen muziek die extreem catchy is en laveert tussen dansbare pop, jarenzestigrock, volksmuziek en soul. De gitaren en Boontjes' orgel zijn vet aanwezig en pompen er in ieder nummer wel een geile solo of een smakelijk hookje in. Hoogtepunt is het derde nummer: Milaan is qua melodie, arrangement en tekst een knaller om je vingers bij af te likken. Thijs' teksten zijn bijna altijd voorzien van een moddervette knipoog, maar ze zitten wel degelijk goed in elkaar, en bovendien staat de ironie niet alle oprechtheid in de weg. Soms schiet Boontjes een beetje door in de luchtigheid (liedjes als Ik voel me goed worden door het ontbreken een scherp randje wel erg hap-slik-weg), maar zelfs dan blijft er iets over wat zo vrolijk is dat je er moeilijk weerstand aan kunt bieden.

Het gaat te ver om Thijs Boontjes nu al in de hoogste regionen van de Nederlandse popgeschiedenis te plaatsen, daarvoor heeft hij nog te weinig gepresteerd en is het inhoudelijk nog te magertjes. Maar dit album is een flinke belofte voor de toekomst: als Thijs Boontjes niet alleen de festivals plat gaat spelen maar ook de verdieping durft op te zoeken, dan kan het voor mij niet meer stuk. En dat hij weet hoe het ook kan, bewijst hij aan het eind van Geen Achttien Meer: het laatste nummer is een wonderschone vertolking van een klassieker van Willem Wilmink, waardoor dit stuiteralbum eindigt in dromerige verstilling. Velen zullen Thijs Boontjes (begrijpelijkerwijs) niet kunnen verdragen, maar dit is absoluut geen plaat om je voor te schamen.

avatar van Kramer
Kramer schreef:
...het laatste nummer is een wonderschone vertolking van een klassieker van Willem Wilmink...
Het lied Zingende Kinderen is overigens vooral bekend in de uitvoering van Adèle Bloemendaal, met muziek van (hoe kan het ook anders) Harry Bannink. Thijs Boontjes gebruikt echter alleen de tekst van Wilmink en plakt die op een ander bekend melodietje, gezongen door Ornella Vanoni.

avatar van overmars89
3,5
Thijs Boontjes; een grappige mix van hollandse glorie en kleinkunst. Hij schrijft oprecht hele mooie liedjes. Alleen zijn stem trekt me niet zo, toch wel een belangrijk component. Soms draagt de muziek iets meer zijn stem, dan ben ik er wel wat meer over te spreken.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:57 uur

geplaatst: vandaag om 08:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.