Andy Frasco noemt zichzelf een feestvierende blueszanger, nou dat blueszanger omvat absoluut niet al zijn kunnen, maar het vermogen om het publiek in beweging te krijgen voldoet wel degelijk. Zijn invloeden zijn stukken breder te noemen. Change Of Page bevat een groot scala aan stijlen, waar deze frontman als iemand met een hoog ADHD gehalte zichzelf al springend doorheen walst. Het werkt allemaal heel aanstekelijk, al vergt het wel erg veel energie. Leuk om je met een zomers festival met een grote groep vrienden al hossend mee te vermaken. Dat in Los Angeles vrijwel altijd de zon schijnt, hoor je dus sterk terug. Maar dat de verschillende culturen daar een broeiende sfeer weten op te roepen, vormt ook een herkenbare invloed. Andy Frasco & The U.N. wil verbroederen, een gezamenlijke eenheid vormend, waarbij afkomst geen rol speelt. Muziek is universeel, en laat zich niet in hokjes plaatsen. Het is een groot volwassen speelparadijs waar er kosteloos geshopt kan worden. Na Happy Bastards is Change Of Page het tweede album op het label Fun Machine Records welke toepasselijk die juist gekozen naam draagt.
De openingstrack Change Of Page weet zich onder te dompelen als een prettige gospel, waarbij de rauwe aftrappende percussie nog wel het blues gevoel weet op te roepen. Als harde werkers manifesteren ze die oer sound in het volgende vrolijke geheel. Dat hier alles uit de kast geplunderd wordt om aan dit beeld te voldoen is overduidelijk. Prettige vrouwelijk Praise The Lord backings met een hoog halleluja gehalte, waarna Andy Frasco als herborene de doop van zijn nieuw geborene aan het publiek weet te presenteren. Het moet allemaal niet te moeilijk of complex worden. Het amusementsgehalte blijkt de belangrijkste drijfveer. Als daarvoor blazers nodig zijn, dan worden deze toegevoegd. Een funky rinkelende gitaar? Ook prima! Door de onbezorgdheid verlang je naar hete zomeravonden, dansen tot de zon onder gaat, een verfrissend drankje, en vervolgens weer verder gaan met bewegen tot de eerste zonnestralen zich weer aandienen. De plaat is een aangename zoektocht naar liefde, geluk en een overdosering aan vrolijkheid.
Bij de swingende nummers zou het publiek moeten reageren als een kolkende flashmob. Elkaar aansporen om tot beweging over te gaan. Bij de soulvolle gospelsongs staat de eeuwige verbintenis centraal. Alles daartussen in wordt door toegevoegde blazers aan elkaar gegoten, met hier en daar een verfrissend orgeltje. Een polka in Don’t Let the Haters Get You Down, waar in plaats van de wodka de tequila de kelen smeert. Zonnige New Wave in Love, Come Down. Soul die tegen de ska aan schuurt in Find A Way. In de oververhitte snelkookpan mag vrijwel elk ingrediënt toegevoegd worden om tot een smeuïg geheel te komen. Een zeer relaxte plaat, waar ze niet mee afwijken van het debuut. Nu hoop ik dat Los Angeles een koude, regenachtige zomer tegenmoed gaat, met genoeg inspiratie voor een chagrijnige snipverkouden Andy Frasco. Dit kunstje kennen we nu ondertussen wel. Voor een langere houdbaarheidsdatum mag nu wel een andere weg ingeslagen worden.
Andy Frasco & The U.N. - Change of Pace | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com