menu

Marc Almond - Stardom Road (2007)

mijn stem
3,65 (27)
27 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Sanctuary

  1. I Have Lived (3:55)
  2. I Close My Eyes and Count to Ten (4:06)

    met Sarah Cracknell

  3. Bedsitter Images (4:10)
  4. The London Boys (3:27)
  5. Strangers in the Night (4:40)
  6. The Ballad of the Sad Young Men (4:38)

    met Antony Hegarty

  7. Stardom Road (4:54)
  8. Kitsch (5:31)
  9. Backstage (I'm Lonely) (3:39)

    met Jools Holland

  10. Dream Lover (3:23)
  11. Happy Heart (4:09)
  12. Redeem Me (Beauty Will Redeem the World) (4:32)
  13. The Curtain Falls (3:11)
totale tijdsduur: 54:15
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Vroeger had je een society programma van Gert-Jan Dröge en in die show had je een onderdeel "Hallo daar zijn we weer" en dan zag je Jan des Bouvrie weer rondhuppelen.
Kijkend naar de tracklist valt de naam Antony Hegarty op. En ja hoor, in zijn geval kunnen we nu inmiddels ook wel gaan zeggen "hallo daar zijn we weer", hoe vaak ik die nu al als gastvocalist ben tegengekomen is haast niet meer te tellen.
Echt erg vind ik het niet, want Marc en Antony hebben al samen live op het podium gestaan en dat waren schitterende momenten (Antony is een groot fan).
Dan de tracklist: wederom komt Marc Almond met een cover-album met nummers van o.a. Dusty Springfield (I Close My Eyes and Count to Ten), Al Stewart (Bedsitter Images), David Bowie (The London Boys), Frank Sinatra (Strangers in the Night) en Gene Pitney (Backstage (I'm Lonely).
Ik meen dat slechts één nummer een eigen compositie is (als ik het goed heb moet dat Redeem Me zijn).
Als groot Almond-liefhebber kijk ik erg uit naar dit eerste album sinds het motor-ongeluk van Marc in 2004.
Of hij Rufus van de troon gaat stoten d.m.v. een cd vol covers betwijfel ik...... (of het moet qua lelijkheid van de cover zijn). We zullen het gaan horen over een aantal weken.

avatar van Oldfart
Hoewel ik één enkele plaat van de man heb ( een 12 inch maar welke wil me nu niet te binnen schieten), heb ik toch wel een zwak voor deze camp crooner.
Heerlijke overdreven pathetische kitsch, maar wel gebracht door iemand die een geweldige stem heeft.

Kijk ook ieder jaar weer uit naar zijn bijdragen aan Jools Holland's oudejaars show.

Een soort britse variant van Paul de Leeuw ( als zanger) maar dan beter.

avatar van aERodynamIC
4,5
Oldfart schreef:
Een soort britse variant van Paul de Leeuw ( als zanger) maar dan beter.



Categorie: zeer bedenkelijke opmerking.

avatar van aERodynamIC
4,5
In 2004 kreeg Marc Almond een bijna fataal motor-ongeluk.
De man herstelde gelukkig en dit album is zijn eerste wapenfeit sindsdien: een cover-album waarin Almond zijn inspiratiebronnen laat horen. Een album waar o.a. Antony, Sarah Cracknell, Jools Holland en Marius de Vries op te horen zijn of aan mee werkten.

Deze verzameling covers opent met I Have Lived (Charles Aznavour als ik het goed heb). Een mooi stuk orkest wordt gevolgd door piano en akoestische gitaar en Almond lijkt mooier te zingen dan ooit!
Het nummer grijpt me vrij snel bij mijn strot zoals zijn werk dat wel vaker doet. Nu is het vooral het orkest dat het hem doet en de zang van Almond zelf. Misschien wat over the top? Ik denk voor een hoop mensen wel ja, ik heb er geen enkele moeite mee.
I Close My Eyes and Count to Ten is een Dusty Springfield cover waar Sarah Cracknell van St Etienne op mee doet. Ook hier gaat het orkest voluit en de stem van Cracknell vloeit prachtig samen met die van Almond. Opvallend is dat Cracknell een beetje zingt a la Dustfield zelf. Ook hier vind ik de stem van Almond mooi klinken maar ik moet er wel bij zeggen dat het minder krachtig lijkt. Dat zou best ook eens kunnen omdat Almond zelf al eens heeft aangegeven meer moeite te hebben met zijn stem na dat ongeluk.
Al Stewarts Bedsitter Images start rustig en krijgt op een gegeven moment meer tempo met een piano die flink tekeer gaat. Uiteraard is het orkest ook hier flink van de partij en stuwt het nummer verder op.
The London Boys (T-Rex, David Bowie) klinkt zijdezacht in de oren en laat je wegzweven. Het is een prachtige uitvoering geworden waar mooie blazerspartijen de boventoon voeren. Wat dat aan gaat is het orkest een absolute aanwinst wat mij betreft. Ook hier merk je wel dat de stem van Almond minder krachtig is (alsof hij echt meer moeite moet doen nu), maar juist dat 'nieuwe' geluid heeft wel wat vind ik: het is zachter, liever...
Strangers in the Night stond al lange tijd op internet in allerhande live-versies. Daar waren het veel soberder versies op piano, hier krijgt het een grotere behandeling. Ik ben van het origineel geen liefhebber en deze cover doet mij ook niet veel. Een nummer dat irritant is blijft irritant, Marc Almond of niet. Als ik overigens moet kiezen ga ik bij dit nummer liever voor de sobere versie, dit is mij te kitsch en nepperig.
The Ballad of the Sad Young Men is een nummer waar ik best naar uitkeek omdat Antony er op mee doet. Nu zien we Antony op wel heel erg veel albums als gastartiest vermeld (de man is hot), maar met Almond heeft Hegarty toch wel een sterke band: hij noemt Almond als een zeer belangrijke invloed, logisch dus wel dat hij nu op dit album mee doet in dit jazzy nummer (volgens mij bekend van Petula Clark). De stem van Antony past goed in deze setting en vormt een mooie combinatie met het stemgeluid van Marc Almond. Op het net zijn veel live-opnames te vinden van deze 2 heren en die zijn zeer zeker de moeite waard! Piano en trompet voeren muzikaal gezien de boventoon, dus het orkest blijft hier achterwege.
Titelsong Stardom Road van de Engelse punk-band Third World War volgt. Hier een gedragen nummer op harp. Aangezien ik nu nog niet het cd-boekje bij de hand heb kan ik niet zeggen wie harp speelt. Wel weet ik dat Marc Almond nogal eens met Baby Dee op het podium heeft gestaan (luister ook naar Weakness for Roses op myspace!) dus het zou me niet verbazen als Baby Dee hier ook te horen is, zo niet ook prima want het is een erg mooi nummer met een schitterende climax: het blijft niet bij de harp alleen. Ik zou het haast hemels willen noemen. Een absoluut hoogtepunt van deze cd.
Het nummer Kitsch, oorspronkelijk van Ryan Barry (bekend van Eloise), zouden een hoop mensen liever als titel van dit album zien denk ik. Het zal mij een zorg wezen, want ook dit nummer klinkt erg lekker en krijgt een flinke orkest-saus mee, alsof het de soundtrack van een of andere avonturenfilm is. Het grijpt een beetje terug naar het album Tenement Symphony alleen dan puurder want de electronica blijven achterwege. Hoe verrassend is dan na ruim 2 en een halve minuut het intermezzo. Het lijkt haast wel soul/disco/glamrock. Camp, kitsch of gewoon kunst? Het is van alles wat en deze jongen gaat daar voor! Met een pompeus einde als slot.............uiteraard......
Pompeus einde? Pompeus begin gaat op voor Backstage (I'm Lonely), maar dat duurt slechts enkele seconden want dan begint gewoon een sterk nummer. Het origineel is van Gene Pitney. Almond's grootste solo-hit was ooit een duet met Pitney en ook dat was een cover: Something's Gotten Hold of My Heart, origineel ook van Gene Pitney.
Op dit Backstage I'm Lonely smacht Almond er op los, het is randje maar het gaat er niet over heen.
Dream Lover is een cover van Bobby Darin. Een nogal oud nummer dus (1959) dat tekstueel ook wat aangepast is. Het past goed tussen al de andere covers hier.
Happy Heart is een cover van Andy Williams. Williams bereikte er in 1969 een 22e positie op billboard mee.
Het is een typisch crooner nummer waar Almond blijkbaar nogal dol op is. Het zit een beetje in de lijn van de Dusty Springfield cover.
Mooi en rustig gezongen en gespeeld.
Redeem Me (Beauty Will Redeem the World) is de enige eigen compositie op dit album, maar als je niet beter weet zou dat niet eens opvallen. Het borduurt mooi voort op de rest. Het is een luchtig nummer geworden met zwierige violen op de achtergrond en een lekker in het gehoor liggend deuntje. Van de oude rebel is hier niks meer terug te horen. De achtergrondzang doet denken aan Rufus Wainwright en eigenlijk gaat dat voor het hele nummer wel op.
En dan het laatste nummer, wederom een cover van Bobby Darin maar ook bekend in de versie van Kevin Spacey uit de film Beyond the Sea: The Curtain Falls; alsof we in een cabaretclub zijn beland waar we een liedje met een mooie tekst te horen krijgen:
Off comes the makeup,
Off comes the clown's disguise
The curtain's falling, the music softly dies
But I hope you're smiling as your filing out the door
As they say in this biz that's all there is,
There isn't any more
We've shared our moment
And as the moment ends
I've got a funny feeling we're parting now as friends
Your cheers and laughter will linger after they've torn down these dusty walls
If I had this to do again
I would spend it with you again...
People say I was made for this
Nothing else would I trade for this and just think I get paid for this ..
Good night
But now the curtain falls

Een melancholieke accordeon draagt hier zeker ook aan bij. De titel is veelzeggend omdat Almond aangekondigd heeft voortaan op andere wijze met muziek bezig te willen zijn. Denk hierbij aan b.v. zijn vorige album waar hij samenwerkt met Russische artiesten. In elk geval geen cd meer met eigen werk naar het schijnt.

We zien het allemaal wel. Voorlopig is het flink genieten van Stardom Road. Slechts één nummer laat ik aan me voorbij gaan (Strangers in the Night), maar dat is omdat ik het origineel ook afschuwelijk vind.
Normaal gesproken ben ik niet zo'n liefhebber van cover-albums, maar Almond heeft het al eerder gedaan en hij komt er ook nu weer zeer goed mee weg. Het zijn nummers die hem gewoon goed liggen.
Op musicmeter zal het wel weer een eenzaam bestaan gaan lijden en dat is in dit geval best jammer omdat ik denk dat met de huidige populariteit van b.v. Rufus Wainwright dit album zeker ook aan zou kunnen slaan bij de liefhebbers van die grootse artiest.
En zo niet dan blijft dit lekker Almond album nummer zoveel die ik voor mezelf kan houden alhoewel Ruby1966 dat vast niet goed zal vinden, dus dan kruip ik gezellig tegen haar aan

Ruby1966


Precies meneer aERo, dit album ga je echt niet voor jezelf houden! Dus ik houd alvast een plekje op de bank naast me vrij....

avatar van aERodynamIC
4,5
Ruby1966 schreef:


Precies meneer aERo, dit album ga je echt niet voor jezelf houden! Dus ik houd alvast een plekje op de bank naast me vrij....

Samen genieten van dit wonderschone album dat aan velen voorbij zal gaan..........

Ruby1966
Tot 4 juni dan maar hè
(of 1 juni, als hij al op vrijdag in de winkel ligt)

avatar van djarend
4,5
Ik heb net een promo van de platenmaatschappij ontvangen van deze plaat en ik kan maar 1 ding zeggen: Subliem. Ik wordt helemaal vrolijk van deze cd omdat-ie zo goed is. De single, een nummer met Sarah Cracknell is helemaal top en zo meer. Idd de cover van strangers in the night is overbodig en jammer, daarom geen 5 sterren, mar verder helemaal ok. Inderdaad vanaf 1 juni te koop, o.a. bij mij in de winkel, kijk maar naar mijn profiel waar dat is in Breda

avatar van aERodynamIC
4,5
Ik zie dat user Mogwai uiterst opvallend stemgedrag vertoont: veel 0,5 of 5.
Almond is een artiest die op deze site door velen links gelaten wordt. Opmerkelijk dat de belangstelling er in jouw vorm nu wel is.
Nu zie ik dus jouw lijst met 0,5 staan: zou je de 0,5 bij dit album dat nog uit moet komen uitgebreider toe willen lichten? Misschien dat ik je stemgedrag dan nog serieus kan nemen wat ik nu absoluut niet doe. Jouw 0,5 stemmen lijken mij iets te veel categorie 'niet gehoord maar toch willen afzeiken'. Voor mij is dit stemgedrag pure vervuiling (vul voor deze cd net zo goed al je andere 0,5 scores in en het zal mij benieuwen......).
Maar misschien dat een serieus onderbouwde toelichting mij nog op andere gedachten kan brengen.
Nogmaals: 0,5 moet kunnen, maar ik kan me bij jouw rijtje niet ontrekken aan het idee dat het proteststemmen of hoe je het ook wil noemen zijn en dat vind ik altijd totaal overbodig. Ik kan me vergissen vandaar de vraag.

avatar van Martin Visser
3,5
eerste oppervlakkige beluistering beviel prima. ik denk dat ik dit album wel kan gaan waarderen. huppakee, nog maar eens een keertje draaien...

avatar van Martin Visser
3,5
Almond zingt via anderen over zichzelf

Een album vol covers kan wel degelijk ook een ego-document zijn. Als die covers iets zeggen over jezelf, over je leven, je muziekstijl, je carrière. En zo heeft Marc Almond cover-album Stardom road opgezet. Het zijn covers van artiesten die hem na aan het hart liggen of nummers die dicht bij hemzelf staan.

Stardom road klinkt dan ook niet als een gemakkelijk tussendoortje van een artiest die meedeint op andermans successen. Als Almond I have lived van Charles Aznavour inzet, zou je zweren dat het nummer over hemzelf ging. Hij eigent zich dit nummer geheel toe en dat maakt dat het boven het niveau van de doorsnee cover uitkomt. Op zijn site noemt Almond dit nummer "the soundtrack of my life". En zo klinkt het dan ook.

Alles op deze plaat ademt de typische Almond-sfeer: dik aangezette muziek, zware orkestratie, larmoyante zang. Over the top! En steeds die typische, merkwaardige manier van zingen van Almond, iets waaraan ik nog steeds niet kan wennen. Hij zingt strak, helder, met vaste stem, maar regelmatig nét niet zuiver. Vals kun je het ook niet noemen, maar hij zit soms net tegen de juiste noot aan. Ondertussen doet hij dat met een overtuigingskracht en stevigheid dat het authentiek wordt. En juist in die vreemde manier van zingen zit het gevoel en de emotie. Almond moet het niet hebben van de warmte van zijn stem of van de vibrato, nee, hij ontleent gevoel en kracht aan de helder, bijna onzuivere zang.

De beide duetten (I close my eyes and count to ten met Sarah Cracknell van St. Etienne en The ballad of the sad young men met Antony Hagerty van Antony & the Johnsons) zijn twee hoogtepunten op de plaat. Met Cracknell overschrijdt Almond verre de kitsch-grens, met Antony zingt hij intieme jazz. De meeste andere nummers brengen de crooner in Almond naar boven. Alleen op Strangers in the night van Frank Sinatra vliegt Almond uit de bocht. Zo'n overbekend nummer vraagt om een heel bijzondere behandeling. Die krijgt de evergreen niet. Helaas.

avatar van aERodynamIC
4,5
En dan wijzig je je stem van 3,5 naar 0,5?

Drastisch.... (volgens mij is het je bedoeling ook niet want op je site geef je een 7 en je eerdere berichtgeving wijst ook niet op deze verandering).

avatar van Martin Visser
3,5
ik weet niet hoe het komt, maar die 0,5 was absoluut niet de bedoeling. sorry aero dat ik je een hartverzakking heb bezorgd. lukt het je om Almond onder de aandacht te krijgen, en dan wordt ie zo afgestraft. snel weer op 3,5* gezet.

avatar van aERodynamIC
4,5
Gelukkig................... ik kan weer rustig slapen

Wel opvallend dat dit album dat nu net uit is al meer stemmen heeft dan menig ander Almond-album (die vaak net even wat avontuurlijker zijn).

avatar van aERodynamIC
4,5
Er zijn twee opvallende covers die het album niet gehaald hebben en toch ooit het licht gaan zien in een andere vorm (download only, b-kant of iets dergelijks): Antony Hegarty's River Of Sorrow en Johnny Ray's Cry met ook hier Jools Holland.
Vooral River of Sorrow had ik graag willen horen in Marc's versie. Nu hebben die 2 al regelmatig op 1 podium gestaan en Antony doet mee op The Ballad of the Sad Young Men, maar River of Sorrow is zo'n mooi nummer...... ik hoop het ooit te kunnen horen.

Deze live-versie met Antony op piano geeft wel al een voorproefje.

avatar van timhardt
3,5
Mooie plaat, als je ze onbevooroordeeld kan beluisteren. Mooie plaat dus: 3.5*. Welke plaat met meneer zijn eigen werk kan ik wel eens proberen?

avatar van aERodynamIC
4,5
Het hangt er maar van af welke kant je op wilt gaan
Experimenteler: Mother Fist and Her Five Daughters of onder de naam Marc and the Mambas het album Torment and Toreros.
Wat commerciëler (en bekender) zijn The Stars We Are en Tenement Symphony.

avatar van partyprincess
4,5
Ik heb lang zitten twijfelen tussen een 4 en een 4,5 - Nu toch gekozen voor het laatste omdat er een aantal nummers op dit album staan waar ik maar geen genoeg van kan krijgen:
- I Close My Eyes And Count to Ten
- Kitsch (Kitsch, it's a beautiful word..!)
Bij deze nummers gaat steevast het geluid op 10, ogen dicht en hopen dat niemand me horen kan terwijl ik luidkeels meezing...
Dan land ik weer met beide voeten op de grond, draai het volume iets terug en geniet verder van mooie nummers als:
- I Have Lived (Almond zing het openingsnummer met ingetogen oprechtheid: het gaat echt over hem, krijg je het gevoel..)
- The London Boys
- The Ballad of a Sad Young Man
- Stardom Road
- Backstage I'm Lonely
- Dream Lover

Dat dit album een autobiografisch album is, waarin hij zijn levensverhaal verteld dmv deze songs, geloof ik zeker. Ik ben net begonnen in zijn autobiografie 'Tainted Life', en herken al veel van wat ik lees terug in de songteksten.. (om een voorbeeldje te noemen: in 'The London Boys' komt een stukje voor waarin Almond zingt over "..the first time that you tried a pill...etc", dat heeft hij zelf letterlijk meegemaakt..En zo zijn er meer (kleine) voorbeeldjes uit de teksten te noemen, nog los van de overduidelijke, als: 'Backstage I'm Lonely')
Ja, met dit album bewijst Almond zich voor mij des te meer als survivor, zeker na dat zware ongeluk..
En voor de echte fans: zijn autobiografie is een aanrader!

Sheplays
Marc Almond heeft in mijn hart een speciaal plaatsje veroverd in de jaren tachtig door het prachtige "Torch". Recentelijk werd het gevoel geconsolideerd door een fantastisch concert in Paradiso.

Marc is goed teruggekomen na zijn ongeluk met de optredens bij Jools en ook met deze CD. Zoals partyprincess hieronder zegt, lekker als je even mee wilt zingen! It's just the gypsy in my soul....

Respect!

wcs
Prachtig, ik denk niet dat ik ooit al een coveralbum tegenkwam die een dergelijk niveau haalt . Het opent erg goed met die strijkers waarna er een erg mooie song uitvloeit die marc almond echt perfect inzingt. Ook een knap einde, The Curtain Falls is echt een ideaal nummer om een plaat mee af te sluiten.
Maar alles wat zich tussen deze 2 nummers afspeelt is natuurlijk ook goed. Dat deze artiest mooie nummers kan schrijven is me al lang duidelijk maar dankzij dit album weet ik nu ook dat hij perfect weet hoe hij een nummer moet coveren. Na zijn ongeluk heeft zijn muziek dus niks maar dan ook niks ingeboet aan kwaliteit.

avatar van Tupmeel
2,0
Fijn dat Marc Almond weer terug is. Jammer dat 't op een dergelijk bedenkelijk niveau gebeurt. Dieptepunt: I Close My Eyes And Count To Ten. Dusty draait zich om in haar graf. En ik zet bedroefd een oud werkje van Marc op.

avatar van aERodynamIC
4,5
Music on Vinyl heeft dit album vandaag voor de eerste keer op vinyl uitgebracht in een beperkte oplage.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:12 uur

geplaatst: vandaag om 13:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.