Jongens, om tranen in je ogen te krijgen, zo goed.
De ode aan John Coltrane (geschreven door Bill Lee) is echt fenomenaal. Ik kende de song alleen door anderen, maar staat in zijn origineel op Glass Bead Game (ook door dit kwartet opgenomen, voor het Strata East-label).
Maar ook alle andere songs op deze plaat raken tot diep in de ziel. Door de live-setting (dan 'lekken' de instrumenten in elkaar's microfoon) is het geluid zo ruimtelijk en warm. Het applaus aan het eind van elke song wordt netjes weggedraaid dus stoort nergens.
Na deze liveplaat, moet ik ook gewoon Glass Bead Game op de kop tikken, want dat schijnt zo een beetje zijn meesterwerk te zijn.