Ik heb uitgekeken naar A Passage For Lost Years nadat ik in 2017 op Bandcamp op Varaha's EP stuitte. In vergelijking met die EP heeft Varaha een paar ekstra stappen gezet, wat A Passage for Lost Years een van de beste albums van dit jaar maakt.
Waar de EP erg geinspireerd leek door Alcest en Deafheaven, met alleen maar screams, heeft Varaha voor dit album cleane zang toegevoegd. Hoewel een deel van de nummers nog steeds post-black metalachtig is, worden ze afgewisseld door klassieke nummers. Niet als interludes, maar als volwaardige nummers. Dat geeft een erg gevarieerd album, waarop eigenlijk geen zwakke nummers staan.
Een soort minpuntje is de lengte van het album: bijna 70 minuten. Dat is eigenlijk te lang voor mij. Het is zelden dat ik 70 minuten onafgebroken naar muziek kan luisteren, dus meestal kom ik niet aan de laatste twee nummers toe. (Iets soortgelijks heb ik met Vektors Terminal Redux: ook zo'n goed album, maar vanwege de lengte kies ik vaak iets anders om te beluisteren).