menu

The Flaming Lips - King's Mouth (2019)

Alternatieve titel: King's Mouth Music And Songs

mijn stem
3,72 (39)
39 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. We Don't Know How and We Don't Know Why (1:10)
  2. The Sparrow (5:38)
  3. Giant Baby (3:51)
  4. Mother Universe (1:51)
  5. How Many Times?? (3:22)
  6. Electric Fire (4:45)
  7. All for the Life of the City (4:39)
  8. Feedaloodum Beedle Dot (2:50)
  9. Funeral Parade (2:58)
  10. Dipped in Steel (1:28)
  11. Mouth of the King (4:48)
  12. How Can a Head?? (4:09)
totale tijdsduur: 41:29
zoeken in:
avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
RSD-release die alsnog via Warner naar het grote publiek komt!

avatar van CWTAB
3,5
Ergens in juli zou de plaat regulier uitgebracht worden, her en der valt te lezen dat deze plaat meer een Wayne Coyne solo plaat is als opstap naar een nieuwe plaat...

Mick Jones van The Clash doet op (bijna) alle tracks mee als verteller met enige achtergrond info over het waanzinnige verhaal van de plaat (blijkbaar grotendeels beïnvloed door een expositie van Wayne )

avatar van Savant
4,0
Sprookje voor oudere kinderen, vakkundig door de Lipsblender gehaald en met onvaste stem lieflijk gezongen door Wayne, bijgestaan door verteller Mick Jones. Erg leuk, niet totaal van het pad dus goed te behappen door minder door de kleurrijke wol geverfde Lips liefhebbers!

avatar van repelstefan
Vind de eerste single All for the Life of the City eigenlijk wel heel mooi. Ben benieuwd!

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Flaming Lips - King's Mouth - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Flaming Lips - King's Mouth
The Flaming Lips keren terug naar het geluid van hun klassiekers van 20 jaar geleden en betoveren met een modern sprookje

Ik heb al meer dan vijfentwintig jaar een zwak voor de muziek van de Amerikaanse band The Flaming Lips. Het heeft een serie bijzondere albums opgeleverd. Hieronder albums die inmiddels de status klassieker verdienen, maar ook albums die ondanks aardige experimenten nooit meer de kast uit komen. Het ter ere van Record Store Day 2019 verschenen en nu alsnog regulier uitgebrachte King’s Mouth zou uiteindelijk wel eens in de eerste categorie kunnen gaan vallen. De band verpakt een bijzonder sprookje in een serie songs vol invloeden uit de neo-psychedelica en de psychedelica uit de jaren 60. Het zijn songs die betoveren met wonderschone passages en verwonderen met flink wat avontuur. Buitengewoon fascinerend album weer van deze unieke band.

Er is een tijd geweest dat de albums van de Amerikaanse band The Flaming Lips stuk voor stuk jaarlijstjeswaardig waren, zeker voor de recensenten van de gerenommeerde Britse muziektijdschriften Mojo en Uncut, die superlatieven tekort kwamen bij het bejubelen van de albums van de band.

Sinds briljante albums als The Soft Bulletin uit 1999 en Yoshimi Battles The Pink Robots uit 2002, maakt de band uit Oklahoma City, Oklahoma, het de luisteraar echter lang niet altijd even makkelijk.

Dat betekent zeker niet dat er sindsdien geen memorabel album van The Flaming Lips meer is verschenen. Ieder album dat de band sinds de genoemde twee meesterwerken heeft uitgebracht is op een of andere manier interessant, maar het ontbrak vaak wel wat aan consistentie, toegankelijkheid en pure magie. Met name Embryonic uit 2009, The Terror uit 2013 en Oczy Mlody uit 2017 had ik echter niet graag gemist.

Eerder dit jaar verscheen op Record Store Day een nieuw album van The Flaming Lips en op dit album keerde de band wat meer terug naar het geluid van de eerder genoemde meesterwerken van al weer bijna 20 jaar geleden. Dit album, King’s Mouth, met de ondertitel Music And Songs, krijgt nu gelukkig ook nog een reguliere release.

King’s Mouth is onderdeel van een groter project, waarvan ook nog een boek en een kunstinstallatie deel uit maken. Het is een conceptalbum dat een modern sprookje vertelt over een reuzenkoning die zichzelf opoffert om zijn stad te redden en dit ook blijft doen nadat zijn hoofd is verwerkt tot monument. Een sprookje vraagt om een verteller en hiervoor is niemand minder dan The Clash zanger en gitarist Mick Jones gerekruteerd, die het verhaal vertelt met een fraaie Britse tongval.

Het verhaal voorziet het nieuwe album van The Flaming Lips al van consistentie, maar ook de songs op het album klinken consistenter dan die op de laatste paar albums van de Amerikaanse band. De knap in elkaar stekende songs herinneren meer dan eens aan de grote albums van The Flaming Lips. Dit waren albums waarmee de band aan de basis stond van het inmiddels florerende hokje neo-psychedelica. Ook op King’s Mouth hoor je veel muziek die past in het hokje neo-psychedelica, maar invloeden uit de psychedelica uit de jaren 60 en 70 zijn minstens net zo nadrukkelijk aanwezig.

Ik moet direct toegeven dat ik de draad van het verhaal vrij snel kwijt was, maar in muzikaal opzicht is King’s Mouth een album dat boeit en blijft boeien. De songs op het album klinken een stuk toegankelijker dan vrijwel alles dat de band de laatste 15 jaar heeft gemaakt, maar echt makkelijk maakt de band rond voorman Wayne Coyne het je gelukkig nooit. Net als je zielsgelukkig wordt van wonderschone klanken is er altijd wel weer de verrassende wending die je met beide benen op de grond zet en zo hoort het ook bij The Flaming Lips.

De songs op het album schieten alle kanten op en hetzelfde geldt voor de uitbundige instrumentatie en productie. Het laatste deed de band grotendeels zelf, maar voor de finishing touch werden ook topproducer Mike Fridmann, die ook de meest succesvolle albums van de band produceerde, en zijn zoon Dave ingehuurd.

Bij eerste beluistering was ik niet overtuigd van de waarde van een verteller, maar de gesproken tekst van Mick Jones voorziet het album uiteindelijk wel van een unieke sfeer. Zo goed als The Soft Bulletin of Yoshimi Battles The Pink Robots is King’s Mouth natuurlijk niet, maar iedereen die de band sindsdien heeft afgeschreven moet dit fraaie album zeker eens proberen. Erwin Zijleman

avatar van Bert Wasbeer
4,0
Tja, hmmm.... Ik weet het nog ff niet zo goed met deze plaat. Enerzijds klinkt het allemaal erg mooi en zijn er veel afgeronde popliedjes op te vinden in yoshimi-stijl. En daar is weinig mis mee.

Anderzijds vond ik het ook altijd wel tof dat de Lips nu juist zo vaak nieuwe muzikale wegen aan het zoeken waren. Soms gingen ze daarbij ruim voorbij de grenzen van wat ik muzikaal nog prettig vind, maar het leverde ook platen als Embryonic op. En nu is dit eigenlijk een terugkeer naar een wat ouder geluid, vermomd als artistieke conceptplaat/sprookje voor volwassenen. Voor bijna elke andere act zou dit een uitschieter in moeilijkdoenerij hebben opgeleverd. Maar in het oeuvre van de Lips voelt deze plaat voor mij vooralsnog , dare I say it?, een tikje braaf, voorspelbaar zelfs wellicht? Of is bij de Lips een terugkeer naar het verleden juist een onvoorspelbare zet?

De toekomst zal leren of ie alsnog gaat beklijven.

avatar van Cor
3,5
Cor
Vreemd sprookje op muziek ' vertaald'. Mooie flarden van muziek, maar wel wat fragementarisch. Ik kende de Lips verder nog niet, dus aan vergelijkingen met het oudere werk waag ik mij niet.

Cor schreef:
Vreemd sprookje op muziek ' vertaald'. Mooie flarden van muziek, maar wel wat fragementarisch. Ik kende de Lips verder nog niet, dus aan vergelijkingen met het oudere werk waag ik mij niet.


Als eerste kennismaking met deze fantastische band zou ik toch iets anders aanraden

Niet dat er iets verkeerd is met deze, maar het is een behoorlijk vreemd album.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:04 uur

geplaatst: vandaag om 00:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.