Het is een groot voorrecht als je zo door collega’s gewaardeerd wordt als wat bij The Gotobeds het geval is. Een verbond waarbij gemoedwillig de medewerking wordt toegezegd. Met het inzetten van bevriende muzikanten loop je als band zijnde het risico dat het eigen geluid ondersneeuwt wordt. Een risicovolle onderneming die gelukkig ook positief kan uitvallen. Op het derde album Debt Begins at 30 wordt niet zozeer afgeweken van het ingezette bandsgeluid, maar voegen ze met volle overgave een vurigheid toe om de puntige rocksound in alle finesses te perfectioneren.
Vanuit Pittsburgh weten ze het koppige energieke Britse postpunk geluid te koppelen aan rammelende Amerikaanse noise explosies. Ze schrijven hiermee een nieuw hoofdstuk toe in de indie scene waarbij kameraadschap het sleutelwoord is. Want daar bevind zich de basis, het benutten van amicale talenten. Het is dus veel meer dan een groepsalbum geworden. Dit is een overtreffende samenwerkingsverband met ruimte voor invloedrijke inbreng van anderen, een enerverende springplank, klaar om gelanceerd de diepte in te duiken.
Hoe eenvoudig is het dan om als gastartiest je stempel te drukken en het geluid je toe te eigenen. Hoe lastig is de opgave om daadwerkelijk iets toe te voegen, zonder dat het gaat overheersen. In dat laatste zijn ze volledig in geslaagd. Het is een gedurfd concept geworden waarbij op een dromerige wijze de gitaarrock van eind vorige eeuw de juiste waardering toegediend krijgt. De van Positive No geleende Tracy Wilson weet met haar lieve schoolmeisjeszang op een mooie manier tegengas te geven in Twin Cities, verder is het voornamelijk stevig gitaargeweld wat overheerst.
Een prominente gastrol is net als op Blood Sugar Secs Traffic weg gelegd voor Joe Casey, die nu vergezeld wordt door zijn maatje Greg Ahee van het door de doemkant van de postpunk beïnvloedde Protomartyr. Joe Casey laat in Slang Words een meer gejaagde versie van zijn vocalen horen terwijl Greg Ahee met zijn gitaarakkoorden op On Loan wel heel dicht bij zichzelf blijft. Toch is de track in alle opzichten een working class song te noemen, waarmee ze bijna in de Dr. Martens voetsporen van The Clash treden.
Natuurlijk ben je vooral nieuwsgierig naar de krachtige klaagzang van Pavements Bob Nastanovich in Dross. Nou, die staat er als een stevig huis en laat zich niet omver blazen door de prachtige jankende gitaarakkoorden. Robert Weston van Shellac beperkt zijn aandeel tot het enthousiast bevrijdend meejoelen op titeltrack Debt Begins At 30, maar het bekt in ieder geval lekker tussen de overige namen. Of ze deze geleende muzikant daadwerkelijk nodig hebben betwijfel ik.
Eli Kasan weet met zijn emotionele blaffende zang alles te overschreeuwen en naar zich toe te trekken. Hij staat aan de oorsprong van het spanningsveld waar vanuit er geopereerd wordt. Het destructieve gitaarspel van Tom Payne (what is in a name) doet er nog een flinke schep bovenop. Ondanks het opgevoerde tempo wordt het nergens slordig, gehaast of afgeraffeld. Met de nodige zorg worden pakkende melodieuze popdeuntjes gepresenteerd.
Feit is wel dat The Gotobeds een verfrissende jeugdig klinkend plaat hebben afgeleverd. Dat het in de puntjes uitgewerkte Bleached Midnight tot het hoogtepunt gerekend mag worden, hebben ze toch voornamelijk aan zichzelf te danken. Debt Begins at 30 is pure rauwheid, ingekapseld in slepende ruwe juweeltjes. Een aanwinst op het vlak van alternatieve rock beleving.
The Gotobeds - Debt Begins at 30 | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com