Organized Konfusion - Organized Konfusion (1991)

Vind Stress toch heel wat makkelijker in het gehoor liggen. Ook wat toegankelijker.

Ik heb deze al een tijdje origineel. Zeg maar ongeveer toen hij uitkwam tijdje... Ik ga hem snel weer luisteren.

Prince Po en Pharoahe lopen duidelijk over van het talent en dat laten ze hier ook wel zien maar het is toch een lastig album om in te komen
Kale oldschool beats en daardoor een beetje droog.

Dit stond al lang op mijn nog luisteren lijstje en nu ik het ken bevalt het me erg goed. Ik ga snel maar eens beginnen aan hun 2de album.

Lekker album: toffe samples, funky overall sound en twee goede mc's. Pharoahe heeft zich trouwens wel nog enorm ontwikkeld na deze meer oldschool sound. Fudge Pudge en Prisoners of War zijn m'n favorieten.

Potverdorie, wat zitten hier superveel hele toffe samples in. En Pharoahe is stiekem ook al buitenaards goed op deze plaat. Genieten.

AMG writer Stanton Swihart wrote in All Music's album review:

The inspired debut album from the duo of Prince Poetry and Pharoahe Monch was arguably the underground rap album of the 1990s...Organized Konfusion may be, alongside Main Source's Breaking Atoms, the quintessential cult hip-hop album from a decade full of forward-looking efforts.

—Stanton Swihart

Erg sterk debuut van deze heren. Hierboven lees ik wat discussie over welk album nu gemakkelijker in te komen is tussen deze of de opvolger. Voor mij is dat duidelijk deze. De uptempo funk beats waar dit album mee doorspekt is, gaan er bij mij in als zoete koek. Daar leggen zowel Pharoahe als Prince Po heerlijk losse flows overheen die continu klinken alsof ze de bocht uit gaan vliegen, maar dan toch op het goede moment weer landen. Dat, en het voortdurend rijmen binnen strofes en met meerdere lettergrepen tegelijkertijd, was in 1991 ver voor op zijn tijd en klinkt nog steeds behoorlijk uniek anno nu.

De tand des tijds heeft wel zijn afdrukken nagelaten: zo hebben sommige strofes ondertussen een redelijk 'lyrical miracle'-gehalte. Ook gaat het nogal vaak gewoon over hoe goed ze wel niet zijn als MC's en wat ze andere rappers kunnen aandoen. Niet dat het stoort overigens, want ze doen het met zodanig veel overtuiging en stijl dat het niet gaat storen. Toch toont een nummer als The Rough Side of Town dat ze ook serieuze verhalen kunnen vertellen zonder tierlantijntjes, iets dat ze naar mijn gevoel op de opvolger nog een stuk meer zouden gaan doen.

Alles tot en met het titelnummer staat als een huis, wat daarna komt is ook prima af te luisteren. Essentieel luistervoer voor liefhebbers van old school hip hop.