Deathspell Omega - The Furnaces of Palingenesia (2019)
mijn stem
7 stemmen
Frankrijk
Metal
Label: Norma Evangelium Diaboli
-
Neither Meaning nor Justice (2:16)
-
The Fires of Frustration (4:59)
-
Ad Arma! Ad Arma! (4:09)
-
Splinters from Your Mother's Spine (3:12)
-
Imitatio Dei (4:56)
-
1523 (3:37)
-
Sacrificial Theopathy (2:37)
-
Standing on the Work of Slaves (3:23)
-
Renegade Ashes (5:23)
-
Absolutist Regeneration (5:27)
-
You Cannot Even Find the Ruins… (5:19)
0
geplaatst: 4 mei, 09:39 uur
Een nieuwe van Deathspell Omega! Da 's altijd een mooie verrassing! Zeker als de laatste elpee al dateert van 2010.
Eentje om in het oog te houden, dus!
Eentje om in het oog te houden, dus!
0
geplaatst: 24 mei, 17:53 uur
Ik heb het idee dat de band met deze release wat genegeerd wordt in de media.
0
geplaatst: 25 mei, 11:12 uur
Dit is het beste muzieknieuws van het jaar tot nu toe.
En het klinkt goed!
En het klinkt goed!
0
geplaatst: 25 mei, 20:02 uur
gigage schreef:
Ik heb het idee dat de band met deze release wat genegeerd wordt in de media.
Ik heb het idee dat de band met deze release wat genegeerd wordt in de media.
Komt door de achtergrond van eventueel zanger Mikko Aspa (de line-up van deze band is niet bekend, maar qua stem herkennen veel mensen hem) die er schijnbaar een vrij extreem-rechts gedachtegoed op nahoudt (dat komt in ieder geval in sommige teksten van andere projecten van hem naar voren). Hij zegt dat het voor provocatie is. Aangezien politiek op MusicMeter niet gewaardeerd wordt ga ik hier niet verder op in, maar het lijkt mij een grote reden voor de verminderde aandacht door grotere mediaoutlets die liever hun vingers niet branden aan eventuele controverse.
0
geplaatst: 30 mei, 22:20 uur
Indrukwekkend hoor, negen jaar na zo’n absoluut meesterwerk zo sterk terugkomen. Unieke band.
0
geplaatst: 8 juni, 12:56 uur
Sinds het wat meer op sfeer gerichte Drought uit 2013 alweer, verscheen enkel nog het wat meer vertrouwd klinkende Synarchy Of Molten Bones van deze absolute sensatie op extreem metalgebied.
Vertrouwd is eigenlijk ook het toverwoord bij het beluisteren van de The Furnaces of Palingenesia, de eerste langspeler sinds Patacletus uit 2010. Het is vertrouwd omdat Deathspell eigenlijk niet afwijkt van de paden op dat album gebaand werden. Dreigende doomy stukken zoals Renegade Ashes of het machtige You
Verwacht dus een drie kwartier aan extreme, technische metal die door het droge geluid vrij sober en direct klinkt. Geen opsmuk, geen tierelantijnen. Wel veel ongemakkelijk drumwerk en gitaarpartijen die een volstrekt eigen leven leiden.
Helaas is het hele lugubere van Mass Grave Arthetics er wel af bij Deathspell Omega. Af en toe mheb ik het idee naar een op hol geslagen Gorguts te luisteren. Ook niet verkeerd natuurlijk. Maar wel licht ontgoochelend.
Gelukkig zij ln er wel van die momenten waarbij je even langs de afgronden van de hel scheert en een blik op de eeuwigdurende en allesverterende vuren kunt werpen. Dreigende doomy stukken als Renegade Ashes en het majestueuze You Cannot Even Find The Ruins... bieden die doorkijk. Daarom zijn dat wat mij betreft de beste stukken in deze nieuwe overlevering van het nog altijd ietwat mysterieuze Deathspell Omega.
Vertrouwd is eigenlijk ook het toverwoord bij het beluisteren van de The Furnaces of Palingenesia, de eerste langspeler sinds Patacletus uit 2010. Het is vertrouwd omdat Deathspell eigenlijk niet afwijkt van de paden op dat album gebaand werden. Dreigende doomy stukken zoals Renegade Ashes of het machtige You
Verwacht dus een drie kwartier aan extreme, technische metal die door het droge geluid vrij sober en direct klinkt. Geen opsmuk, geen tierelantijnen. Wel veel ongemakkelijk drumwerk en gitaarpartijen die een volstrekt eigen leven leiden.
Helaas is het hele lugubere van Mass Grave Arthetics er wel af bij Deathspell Omega. Af en toe mheb ik het idee naar een op hol geslagen Gorguts te luisteren. Ook niet verkeerd natuurlijk. Maar wel licht ontgoochelend.
Gelukkig zij ln er wel van die momenten waarbij je even langs de afgronden van de hel scheert en een blik op de eeuwigdurende en allesverterende vuren kunt werpen. Dreigende doomy stukken als Renegade Ashes en het majestueuze You Cannot Even Find The Ruins... bieden die doorkijk. Daarom zijn dat wat mij betreft de beste stukken in deze nieuwe overlevering van het nog altijd ietwat mysterieuze Deathspell Omega.
* denotes required fields.
* denotes required fields.