Sfeervolle plaat met tien prachtige popliedjes
Vrijdagavond wipte ik nog even platenzaak Sounds in Rotterdam binnen. Altijd de moeite waard om daar even door de bakken te struinen. Ik kwam een plaat van A hawk and a hawksaw tegen, de evenknie van Beirut. Ik pikte de nieuwe PJ Harvey mee. En ik stuitte op een sfeervol uitziende plaat van Goldenboy. Ik had er nooit van gehoord, maar het stickertje dat melding maakte van de medewerking van Elliott Smith trok m'n aandacht. Grappig genoeg maakte ik de verkoper helemaal gelukkig door met dit onbekende werkje naar huis te gaan.
En hij had gelijk, want
Blue Swan Orchestra is een prachtig plaatje. Het verscheen oorspronkelijk in 2002 en is onlangs opnieuw gereleased. Shon Sullivan, de man achter Goldenboy, komt uit Californië en hij heeft gewerkt met onder meer Elliott Smith en Neil Finn. Met de eerste nam hij in 2001 het nummer Summertime op, dat op dit debuut van Goldenboy staat. Het heeft de Elliott-sfeer all over it.
Dat Sullivan met Elliott Smith en Neil Finn heeft gewerkt, is te horen. Beide mannen waren sterren in de kwalitatieve pop. Korte nummers die snel je aandacht trekken. Sfeervol, knap in elkaar gezet, melodieus, tussen niksig en pretentieus in, niet snel vervelend. Al deze kenmerken zijn ook van toepassing op de tien nummers die op deze Goldenboy-plaat staan.
Opener
Wild was the night heeft Grandaddy-trekken. Het klinkt aanvankelijk minimalistisch, maar op tweede gehoor is het mooi gelaagde muziek. Met name de distortion-gitaren die nergens overheersen doen aan Grandaddy denken. Andere nummers hebben meer de Belle and Sebastian-feel. Eenvoudige folk, zonder opsmuk, maar met veel gevoel en sfeer. Veel nummers worden gedragen door eenvoudig gitaarwerk,
Sunlight through the fog voelt op door de sferische pianoklanken.
Goldenboy heeft een prachtige, uitgebalanceerde plaat gemaakt die terecht opnieuw is uitgebracht. De tien liedjes zijn allen sterk en kunnen het goed hebben om keer op keer gedraaid te worden.