PEN15 schreef:
Was dit een afsplitsing of zijtak van de als warme broodjes over de toonbank gaande Dance Classics platen? (ik vernam dat de reeks ten minste tot aan 28 delen reikt, kan zelfs tot aan 52 delen zijn?)
Ja, dit was destijds een zijsprongetje van de Dance Classics-serie. Die was tot dan toe vooral toegespitst op de jaren zeventig en begin jaren tachtig. Deze twee delen schoven wat verder op in de jaren tachtig. Echt een heel leuke verzamelaar, met name vanwege de Prince-gerelateerde tracks die
west hierboven noemt. Al zijn ook de andere tracks dik in orde, inclusief het - weliswaar dansbare - buitenbeentje van het Australische Flash & the Pan.
Deel 2 van deze serie ging nog een stapje verder: die had de lange versie van Erotic city van Prince himself - destijds een zeldzaamheid op CD, omdat-ie nooit op een regulier album was verschenen. Alleen al daarom is die CD de aanschaf waard.
De oorspronkelijke Dance Classics-serie telde zestien delen (op CD). Pas jaren later kwam er een uitgebreid vervolg, inderdaad tot 52 delen. Niet meer uitgegeven door Arcade, maar door Rodeo Media. Ook vaak de moeite waard, vooral omdat er voornamelijk lange versies op stonden (en dus vaak minder nummers per CD, al bestonden al die sets wel uit dubbel-CD's). De oorspronkelijke Dance Classics-reeks was toch een beetje een ratjetoe van album-, single- en 12 inch-versies, en niet zelden ook nog 'foute' remixen.
PEN15 schreef:
Ook Matt Bianco had ik hier van afgehaald en dat was een van de enige twee liedjes die ik van hen had. Hun Wap Bam Boogie zou mij op een gigantisch dwaalspoor gezet hebben als ik meer van deze artiesten zou willen luisteren. Ik ben al tijden op zoek geweest naar hun liedje More Than I Can Bear, en Wap Bam Boogie zette mij in de tegenovergestelde richting. Het is nog verwarrender als de versie die op deze verzamelaar staat een 1990 mixversie zou kunnen zijn door Phil Harding & Ian Curnow die als hoogst #74ste plaats haalde in de Britse single top-100.
Dat laatste zou best eens kunnen. Het staat me bij dat de versie op dit album in elk geval niet de originele albumversie van Indigo is. Qua tijdsduur zou het overeen kunnen komen met die
Harding/Curnow-remix; het scheelt een seconde of vijf. Ik heb deze CD nog, alleen niet voor het grijpen - ergens op zolder in een doos. Mocht je het per se willen weten, dan wil ik dit weekend wel ff gaan grasduinen.