AIKEA-GUINEA
verscheen kort na Treasure.
Dat het album niet te evenaren viel, was te verwachten.
Deze EP doet een verdienstelijke poging.
De titelsong Aikea-Guinea wordt vaak genoemd
als een van de bekendste Cocteau Twins nummers,
al vind ik dat hij die rol niet helemaal waarmaakt.
Een liefelijke, maar soms letterlijk iets te hoog gegrepen
zanglijn dobbert op een wat eentonige, muzikale golfslag.
Kookaburra vind ik vocaal interessanter.
Liz Frazer heeft een zachtjes rollende "r" op haar tong liggen.
De muziek is iets avontuurlijker dan op het titelnummer.
Quisquose is voor mij één van de aller briljantste CT tracks.
Geslaagd dissonant en schreeuwerig in de strofes, maar daarna
zo zuiver als een geslepen diamant in het refrein.
Op die manier trekt het nummer je vanuit de diepste ellende op,
en vleugelt je mee naar de hoogste, hemelse euforie: een katharsis.
Rococo is een merkwaardige instrumental.
Dit maal tracht men (minder overtuigend) op muzikaal vlak
uitersten met elkaar te versmelten ... dwz een haast onhoorbaar,
druppelende intro contrasteren met een luide gitaar- en basregen.
Afgelopen week op de kop getikt en een van mijn favoriete mini albums / ep's uit de jaren 80. Wat een niveau en wat een sfeer en natuurlijk weer fantastisch artwork van 23 Envelope. Een 4AD klassieker van de bovenste plank.