Niet ieder album hoef je 100% serieus te nemen, zelfs niet als de muzikanten alles geven wat ze hebben. Natalie Sweet en de door haar samengestelde band bestaande uit leden van andere Rum Bar Records bands, doen dat met volle overgave. Het spettert, het knettert en Blondie, met een stevige injectie garage rock, is terug tot leven gewekt. Dat is eigenlijk de hele boodschap van Oh, By The Way ... It's Natalie Sweet. De manier waarop dat gebeurt, is echter zo prettig dat ik de plaat ongeveer op dezelfde hoogte durf te zetten als 'Plastic Letters', behalve dat de impact die die plaat op mij als late tiener had nooit hetzelfde kan zijn. Natalie Sweet zelf deed me denken aan een zin uit 'Superfreak', "the kind of girl you don't take home to mother'. Dat zou bijna 40 jaar later wel eens heel anders kunnen zijn natuurlijk. De wereld is zo enorm veranderd. Als je van vrolijkstemmende punk-garage-rock houdt, is dit je plaat wel. Echt prima gedaan.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.