De duisternis wordt vaak als iets negatiefs gezien. Ouderen zijn bang om in de ochtend niet meer te ontwaken, waardoor er angst op de voorgrond treedt. Henrik Lindstrand wil je de schoonheid van deze donkere kracht laten ervaren. Zijn reis door de nacht is gericht op de innerlijke rust die hierdoor ontstaat. Juist de leegte nodigt uit om dit creatief op te vullen. Zijn klassieke pianospel roept beelden op van slaapliedjes, flonkerende sterren en het universele gevoel om ergens bij te horen, wat een stuk groter is dan de wereld om je heen. Vanuit zijn studio in Kopenhagen vervuld de Zweed dit experiment, om te ervaren wat Nattresan met de luisteraar doet. De een zal het zien als een slaapverwekkende gebeuren, terwijl juist bij iemand anders de aangename klanken een prettige vredige belevenis van stilte teweer brengt.
Bij Vaggvisa (Lullaby) wordt de poort naar het schemergebied geopend. Er wordt een hevige strijd gevoerd om de ogen open te houden om vervolgens vol overgave aan deze nachtplaat te beginnen. De geluidsgolven laten het laatste kaarslicht dimmen tot een romantisch samenzijn. Daar staan de gevoelige toets aanrakingen ook voor, een liefdesspel, stilletjes en vol passie. Het contrast met de eenzaamheid is immens groot. De ingetogenheid bij het herhalende Havet verwoord de twijfel. Hoe verlaten heeft Henrik Lindstrand zich gevoeld. De zelfgebouwen studio is tevens een denkbeeldige muur die hem afwend van de buitenwereld.
Tiden is vluchtig en je hoort de klok tikken. Slapeloosheid en wakker de minuten voorbij zien gaan. Solvargen wil dreigender en onvoorspelbaarder beginnen, maar al snel is daar de onbevangenheid weer. Pas bij För den Goda Viljan komt het onbehagelijke boven drijven. Angstaanjagende nachtmerries die zich als een verraderlijke metgezel langzaam aan je opdringen. Toch wordt hier verder niet op ingehaakt, terwijl het wel een essentieel onderdeel is van het slaapproces. Ik mis het gedraai en transpirerende zweet. Hierdoor is het minder gedurfd en afwisselend. Het thema had nog mooier uitgediept kunnen worden.
For Absent Friends (Til Anne) lijkt gemaakt te zijn als een excuus voor een verwaarlozingsproces. Een boterbriefje voor alle verspilde momenten die Henrik spendeerde aan het voltooien van Nattresan. Een vreemde, maar wel begrijpelijke tussenvoeging. Søndermarken sluit wel weer perfect op Frost aan. De vrolijke tinten laten het licht toe. Zonnestralen die je laten ontwaken. Het getuigd dat de componist in staat is om ook een werkstuk kan maken waarbij juist de dag centraal staat.
Henrik Lindstrand - Nattresan | Eigentijds | Written in Music - writteninmusic.com