Een onbekende zangeres uit Denemarken, die in perfect Engels haar liedjes zingt. Heeft nog gewerkt met Trentemoler, ook uit Denemarken, maar ik ken eigenlijk niets van hem. Weet wel dat het electronische muziek is. Die invloed is bijna niet te horen.
Deze plaat is moeilijk te duiden, enerzijds door de afwisseling van stijlen, anderzijds door het verschil van kwaliteit van de songs. Ane Trolle heeft een wat 'koude, afstandelijke' stem. Bij sommige nummers komt dat prima uit, als de begeleiding juist wat warmer is, maar soms wordt het dan wel erg afstandelijk. De eerste twee nummers beloven erg veel. Mooie singer songwriter muziek, een beetje shoegaze , dreampop achtig, maar door het instrumentarium klinkt het toch wat opener. Dan twee nummers die ik echt minder vind, vervolgens weer twee nummers die ik weer erg mooi vind, wat folky/roots achtig. Persoonlijk komt ze daar goed tot haar recht. Het nummer daarop vind ik dan weer erg matig en dan volgt eigenlijk best een redelijk electronisch nummer. Algae & Bottles is echt instrumentaal een beauty, Dead Can Dance achtig, met mooi opgebouwde spanning. A 100 people is daarentegen weer veel rustiger, met wat mooie electronica.
Het lijkt er al met al op dat Ane nog erg op zoek is naar een bepaalde richting en dat maakt de cd wat stuurloos. Eer wordt nu van te veel muzikale walletjes gegeten.
Verder is de plaat wel prima geproduceerd. Op ieder nummer ontdek je weer kleine instrumentele vondsten, verrassende instrumenten. Hierdoor blijf je wel weer bij de les.
Volgens mij is dit het enige album van deze Deense singer/songwriter, op internet verder weinig kunnen vinden. Ook weinig reviews.