menu

Allison Moorer - Blood (2019)

mijn stem
4,10 (65)
65 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: Autotelic

  1. Bad Weather (4:26)
  2. Cold Cold Earth (3:20)
  3. Nightlight (4:18)
  4. The Rock and the Hill (3:39)
  5. I'm the One to Blame (2:28)
  6. Set My Soul Free (3:08)
  7. The Ties That Bind (3:54)
  8. All I Wanted (Thanks Anyway) (3:33)
  9. Blood (4:08)
  10. Heal (3:04)
totale tijdsduur: 35:58
zoeken in:
avatar van erwinz
5,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Allison Moorer - Blood - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Allison Moorer - Blood
Allison Moorer heeft een album gemaakt bij haar autobiografie en het is een indrukwekkend album dat dwars door de ziel snijdt

Dat Allison Moorer een onmenselijk zware jeugd heeft gehad was al bekend, maar het stond nog niet eerder zo centraal in haar muziek. Blood is de titel van de binnenkort te verschijnen autobiografie van Allison Moorer, maar ook de titel van een album waarop ze de gebeurtenissen uit haar jeugd een plek geeft. In tekstueel opzicht is het keer op keer goed voor kippenvel, maar ook in muzikaal en vocaal opzicht raakt ze iedere keer de juiste snaar. Allison Moorer was altijd al een groot zangeres, maar de emotie en doorleving van Blood maakt het nog wat intenser en indringender. Het levert een album af dat diep onder de huid kruipt en behoort tot de meest indrukwekkende albums van het jaar.

Allison Moorer voerde in 2015 mijn jaarlijst aan met het prachtige en emotionele Down To Believing, waarop het einde van haar huwelijk met Steve Earle centraal stond. Het was niet de eerste keer dat ze me zo wist te overtuigen, want ook Miss Fortune uit 2002 en The Duel uit 2004 wisten ooit de toppositie van mijn jaarlijst te bereiken.

Het zal duidelijk zijn dat ik een enorm zwak heb voor Allison Moorer, waardoor ik al ruim vier jaar uit kijk naar de opvolger van Down To Believing. Twee jaar geleden was er het aardige maar zeker niet opzienbarende album dat ze samen met haar zus Shelby Lynne maakte (Not Dark Yet), maar zo langzamerhand werd het wel weer eens tijd voor een nieuw soloalbum van Allison Moorer. Aan deze wens wordt deze week voldaan met Blood.

De release van het nieuwe album van Allison Moorer valt samen met de release van haar gelijknamige autobiografie. Hierin kan Allison Moorer uiteraard niet voorbij gaan aan haar jeugd. Allison Moorer had door armoede, alcoholisme, misbruik en verwaarlozing zeker geen makkelijke jeugd in het zuiden van Alabama, maar haar jeugd kreeg een gitzwarte wending toen haar vader haar moeder vermoordde en vervolgens de hand aan zichzelf sloeg. Allison en haar zus Shelby stonden er alleen voor en bouwden in de jaren die volgden een bijzondere, maar zeker niet altijd makkelijke relatie op.

Down To Believing was vier jaar geleden al een donkere plaat, maar Blood is nog een paar tinten donkerder, wat gezien de thematiek ook niet zo gek is. Het album opent prachtig met het meeslepende Bad Weather, dat begint met atmosferische klanken, waarna Allison Moorer met veel gevoel invalt en direct zorgt voor kippenvel. Het is kippenvel dat bij de verdere beluistering van Blood niet meer verdwijnt.

Blood is direct vanaf de eerste noten het meest persoonlijke album dat Allison Moorer tot dusver heeft gemaakt en is hierdoor ook het meest intense album van de Amerikaanse singer-songwriter. Het meest emotionele moment is zonder enige twijfel de uiterst sobere vertolking van I’m The One To Blame, gebaseerd op een tekst die haar vader naliet, maar het album bevat meer uiterst ingetogen songs die van alles met je doen.

Blood staat vol met emotionele momenten, die subtiel worden ingekleurd door de muzikanten die Allison Moorer hebben begeleid, maar die worden gedragen door haar prachtige en emotievolle stem, die wederom aan kracht en diepte heeft gewonnen. Ik kan niet zonder kippenvel luisteren en hoor steeds meer moois op het album, dat zich niet beperkt tot country, maar ook invloeden uit de folk en de blues verwerkt.

Het is nog even wachten op de gelijknamige autobiografie, maar ik ga er van uit dat het boek van Allison Moorer haar album gaat voorzien van nog wat meer diepgang en intensiteit. Wanneer je je probeert voor te stellen wat een jonge Allison Moorer heeft meegemaakt, valt het niet mee om naar Blood te luisteren, al hoor je ook een sterke vrouw die alle ellende in haar jeugd een plekje heeft gegeven, maar uiteraard niet voorbij kan gaan aan de intense pijn.

Ik ben zoals gezegd een groot liefhebber van het bijzondere oeuvre van Allison Moorer, maar Blood maakt zo mogelijk nog meer indruk dan de geweldige voorganger. De Amerikaanse singer-songwriter schreef voor dit zeer persoonlijke album een serie geweldige songs en ze vertolkt ze met heel veel gevoel, wat weer prachtig wordt geaccentueerd door de fraaie en over het algemeen subtiele instrumentatie op het album en de trefzekere productie van Kenny Greenberg, met wie Allison al vaker samenwerkte. Op Blood geeft Allison Moorer haar donkere jeugd een plekje en ze doet dit op indrukwekkende wijze. Bijzonder indrukwekkende wijze. Erwin Zijleman

5,0
Terwijl hier iedereen over elkaar heen valt als het gaat om de laatste van Nick Cave ben ik met enige schrik enerzijds en moed en bewondering anderzijds aan Blood begonnen. Met in het achterhoofd de bovenstaande recensie en het prachtige Down To Believing, wat niet alleen de favoriete plaat uit 2015 was van Erwinz maar ook van deze schrijver. Met de luisterbeurt raak ik meer in de ban van de teksten, het gevoel, de emotie, de intensiteit en de bijzonder fraaie en subtiele instrumentatie. Onaards mooi dit als je tegen een stootje kunt, nou ja een onuitputtelijke poel der ellende waaruit tegen alle stromen in iets groeit wat mijn zintuigen laat sidderen, bibberen en meeleven tot in het allerdiepst van mijn ziel. Op mijn manier (maak je geen zorgen, ik ben en sta bekend als ras optimist) ben ik nu al verslaafd aan dit album en kan er op de allerhoogste schaal en zo mogelijk hoger van genieten.

avatar van Lura
Toch nog eens proberen, had het album twee keer beluisterd, maar wist me toen niet te beklijven.

5,0
Ongelooflijk moedig album die als je er echt de moeite voor neemt loeihard binnen komt, al blijft dat altijd persoonlijk. Qua intensiteit mijn album van het jaar.

5,0
Ook dit is zeker geen plaat om er zomaar bij te pakken of achteloos op de achtergrond voorbij te laten komen. Als je eraan begint neemt het je helemaal in je greep of neigt het om meteen af te stoten. Goed ingelezen, voorbereid en op een geborgen plekje kan het zomaar uitgroeien tot een heel indringend en intens album, die zijn tentakels naar iedere luisterbeurt uitbreidt. Hartverscheurend en Fascinerend.

avatar van erwinz
5,0
artonna campaign schreef:
Ook dit is zeker geen plaat om er zomaar bij te pakken of achteloos op de achtergrond voorbij te laten komen. Als je eraan begint neemt het je helemaal in je greep of neigt het om meteen af te stoten. Goed ingelezen, voorbereid en op een geborgen plekje kan het zomaar uitgroeien tot een heel indringend en intens album, die zijn tentakels naar iedere luisterbeurt uitbreidt. Hartverscheurend en Fascinerend.


Helemaal mee eens

4,5
Wat een extreem verdrietige jeugd moet deze dame hebben gehad. Bad Weather is meteen een song die blijft hangen. De rest van het album maar eens een kans geven.

avatar van Tonio
5,0
Zo, die zit! Ik volg Allison al jaren. Kende haar verhaal: de zeer ongelukkige jeugd, het huwelijk met Steve Earle, dat helaas strandde na een ziekte van hun kind. Ze heeft vermoedelijk een therapie gevolgd. Mooi voor ons dat ze dit ook in muzikale vorm heeft gegoten. Wat een oprechtheid, wat een zeggingskracht, zonder in pathos te vervallen. Raakt mij diep!

Na het album een keer of 10 beluisterd te hebben durf ik nu meteen de volle mep van 5 te geven.

5,0
Dat een berg ellende ook kan uitmonden in een majestueus palet aan schoonheid bewijst Allison Moorer. Dit jaar 2 maal de volle mep uitgedeeld en blijf daar helemaal achter staan. Mega-talent, performer/zangeres Ina Forsman kreeg al eens wangen blozende complimenten van Lura en Erwinz en is mijn ultieme voorjaars/feel good plaat van 2019. Deze van Allison kleurt de vallende bladeren nog zoveel mooier dan ze al zijn en kruipt in elke vezel van je huid.

avatar van ZAP!
Voor de geïnteresseerden: een interview.

avatar van DargorDT
5,0
Zo werkt het natuurlijk niet, maar al na vijf nummers heb ik de neiging vijf sterren uit te delen. The Rock and the Hill hoort bij het beste wat ik dit jaar hoorde. En dan zijn de eerste tracks al goed.

De emoties, de instrumentatie, het 'dit-kruipt-onder-de-huid-gevoel', haar voordracht, stem, variatie en sound maken dit echt een steengoed album. Na het stevige 'The Rock and the Hill' is het net alsof Allison je bij I'm The One to Blame bij de hand neemt om persoonlijk excuses te maken. Heel mooi, warm en intiem.

Ik moet de eerste luistersessie nog afronden, maar deze gaat de komende dagen vaak op repeat. Een brok in de keel, nu al. Absoluut jaarlijstmateriaal.

4,5
Ik ben het met de schrijvers hierboven eens. Dit is een plaat boordevol emotie, passie en kracht. Rustige gevoelige songs worden afgewisseld met stevig rock werk. De opnames klinken prachtig en puur.

Arbeidsdeskundige
Wow! Dit album klinkt zo puur en oprecht. Het grijpt me volledig bij de strot. Haar stem is zo indringend. En dan die heerlijke gitaarmuziek.

5,0
Heel, heel voorzichtig begint de waardering en bewondering voor dit album en het werk van Allison Moorer op deze site te groeien, mede dankzij bevlogen recensies van Erwinz. Tot mijn genoegen, haar plaat uit 2015 en deze zijn allebei uitgegroeid tot mijn favoriete plaat van desbetreffende jaar.

avatar van SirChenque
4,5
Hulde aan erwinz en artonna campaign voor hun aanstekelijke enthousiasme over dit schitterende meesterwerk! Persoonlijke favorieten The Rock and The Hill & I'm The One to Blame......

avatar van SirChenque
4,5
Niet van album Blood, maar genieten deze video

avatar van Kevinski79
5,0
Prachtig album... Meeslepend, rauw, emotie. Na een tijdje weer eens gedraaid en het wordt nog beter met de jaren!
Hoop ze ooit eens live te zien..

avatar van popstranger
4,5
Een album dat naar de keel grijpt. Een pijnlijke terugblik op een tragische jeugd, gezongen met die prachtige stem begeleid door al even prachtige muziek maakt dit het beste album dat Allison Moorer tot nu toe afleverde.

avatar van Bartjeking
4,5
Ik raad iedereen aan om het boek met dezelfde titel te lezen. Hartverscheurend verhaal.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:47 uur

geplaatst: vandaag om 11:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.