Knight Area - D-Day (2019)

De eerste single van dit nieuwe Knight Area album, genaamd 'Blood on the Risers', belooft al heel wat. Sterke song!
Knight Area - Blood on the Risers (single edit from the D-Day album, release sept 2019) - YouTube

Een moeilijke en zware opgave, het in zijn geheel beluisteren van "D-DAY", de nieuwe van Knight Area. Wat zich bij "HYPERDRIVE" al aankondigde is waarheid geworden. Knight Area is in 5 jaar tijd opgeschoven van "IO Pages" naar "Aardschok", of te wel van progressieve rock naar hardrock. De komst van gitarist Mark Bogert is daar voor het grootste deel de reden van. Was "NINE PATHS" uit 2011 nog een mooi progressieve, symfonische rock plaat, op dit album heeft de heavy gitaar, dubbele bassdrum en ruigere zang alles verandert. "D-DAY" is een heavy rock album met af en toe een symfonisch sausje. Het is beslist geen slechte plaat. Thema is natuurlijk de inval in Normandië in 1944 en dat wordt goed vorm gegeven. Maar de aantrekkingskracht van de Nederlandse ridders was voor mij de mooie prog melodieën en zang van Mark Smit, met de komst van Jan Willem Ketelaers is het veel minder aantrekkelijk geworden. Voor mij de minste van de 7 albums...

Sterke plaat weer van Knight Area. Wat ruiger dan in het verleden, dat is waar, maar nog steeds is dit onmiskenbaar progressieve rock tot op het bot. De eerste ook met Jan-Willem Ketelaers op zang; ik mag zijn stem wel. Hij zingt wat feller dan Mark Smit en zijn stem bevalt me beter. Vooral de eerste helft van de plaat doet me erg goed met de fantastische opener 'New Horizon' en de tranentrekker 'Blood on the Risers'. De gehele plaat blijft vrij onderhoudend met fantastische gitaarsolo's van Mark Bogert en heerlijke toetsenuitspattingen van Gerben Klazinga. De Dream Theater invloeden blijven her en der niet heel goed verborgen, maar zolang het in goede songs zit stoort dat zeker niet. Knight Area heeft door de jaren heen genoeg een eigen gezicht opgebouwd om zich dergelijke, mogelijk zelfs onbedoelde, verwijzingen te kunnen veroorloven.

Sterke productie die richting Queensryche opschuift. Hush now baby don't you cry gaf het weg