De garagepunkers van Black Lips weten zichzelf vanaf hun gelijknamige debuut uit 2003 steeds weer te overtreffen met een nog vager en groezeliger geluid. Het rammelde allemaal veel meer dan een gemiddeld vergeeld plastic geraamte wat in de hoek van een biologielokaal met brede kunstmatige grimas de beangstigende eerstejaars leerlingen aanstaart. Niet echt het spontane vriendengroepje waarmee je nog na puberende dochter in volste vertrouwen tot diep in de nacht mee laat stappen in een wildvreemde stad.
Met de alles moet kapot, en wel heel snel mentaliteit, sluit je ze het liefste ergens diep in een donkere vochtige grot tussen de hondsdolle vleermuizen op. Met toeziend oog van de gevestigde orde zijn ze met de nodige professionele zorgbegeleiding welkom in het clubcircuit, waar het publiek gewaarschuwd wordt voor plaatselijk oorsuizen en andere mentale verstorende langdurige gevolgen.
De hit gevoelige smooth boy Mark Ronson wordt als troefkaart ingezet om in 2011 van Arabia Mountain een meer toegankelijk geluid uit de jongens te trekken. Na deze mislukte poging, die productioneel wel een sterk album oplevert. Nog een rauwe plaat verder lijkt de rust nu eindelijk aanwezig te zijn op Sing In a World That’s Falling Apart; de negende plaat van dit chaotische gezelschap uit Atlanta. Door het volume en tempo wat omlaag te brengen zit het nog steeds in het verlengde van de ruige punkende rockabilly, maar valt het zowat in de country hoek te plaatsen.
En eigenlijk is het niet zo heel vreemd dat er een totaal ander geluid te horen is. Na de vele personeelswisselingen zijn alleen gitarist Cole Alexander en bassist Jared Swilley over. Doordat deze om beurten hun plek achter de microfoon afstaan, merk je de aanwezige wisselspelers niet eens zo sterk op. Drumbeest Oakley Munson was al op de uit 2017 afkomstige voorganger Satan’s Graffiti or God’s Art? aanwezig, de uit Demon’s Claws afkomstige Jeff Clarke mag vanaf het opnameproces van Sing In a World That’s Falling Apart die extra folky country vibe opbouwen. De eigenzinnige Zumi Rosow blaast sporadisch een deuntje mee op saxofoon, maar is in haar dagelijks leven vooral actief als juwelen ontwerper.
Het is verrassend genoeg geen hard geheel geworden, die aansluit bij het in de jaren zeventig oplevende retro countryrock. Ze gaan veel verder terug naar de pure basis, met voorspelbare saloonakkoorden en uitgewerkt slide pielwerk. Nog steeds zijn ze hierdoor moeilijk serieus te nemen, maar vermakelijk is het allemaal zeker. Ondanks de gezellige kroeguitstraling blijf je op je hoede. Ze zijn nu nog onbetrouwbaarder en onvoorspelbaarder dan in hun ruige jaren. Is dit gemeend hun nieuwe richting, of is het gewoon een tijdelijke gimmick die de lol in het spelen weer moet oproepen.
De sfeer is in ieder geval goed. Dat de zang soms wat Bob Dylan onzuiver over komt is bepalend voor het geheel, maar wil nergens storen. Het heeft die onverschillige onbevangenheid van artiesten die flink aan het bijbeunen zijn als door alcohol geoliede kroegtijgers. Sing In a World That’s Falling Apart is een drastische omschakeling die gemakzucht uitstraalt, en daar ligt de kracht van de huidige The Black Lips.
The Black Lips - Sing in a World That’s Falling Apart | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com