Vijf sterren geef ik niet vaak voor een album. Wat mij hier aanspreekt is dat deze muzikant (Yannick Rault) het geluid van
Pornography,
Faith van
The Cure en een vroege
Christian Death wel erg dicht weet te benaderen, dat is knap zeker omdat het hier om een eenmansband gaat. Het is niet alleen dat, het album is gevarieerd soms wat experimenteel en daarmee prima passend binnen de hedendaagse darkwave/postpunk/gothic rock met een vette knipoog naar de jaren 80. Alle songs vind ik boeiend en gaan mij nergens vervelen. Ingetogen repeterende proclamerende zang die zich verstopt in de songs maar verstaanbaar is. Let ook op de basgitaar, die is prominent aanwezig en draagt bijna alle songs. Mooie productie ook, het album werd gemasterd door Pete Burns en dat hoor je terug. Wat mij betreft een heerlijke trip deze plaat.