menu

Greet Death - New Hell (2019)

mijn stem
3,94 (8)
8 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Deathwish

  1. Circles of Hell (4:02)
  2. Do You Feel Nothing? (3:39)
  3. Let It Die (2:48)
  4. You're Gonna Hate What You've Done (8:58)
  5. Entertainment (3:58)
  6. Strange Days (5:28)
  7. Strain (6:06)
  8. Crush (3:20)
  9. New Hell (9:50)
totale tijdsduur: 48:09
zoeken in:
avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Greet Death - New Hell - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Greet Death - New Hell
Het Amerikaanse trio Greet Death levert een buitengewoon fascinerende gitaarplaat af die bol staat van de invloeden, de onderhuidse spanning en de dynamiek

Bij beluistering van het tweede album van de Amerikaanse band Greet Death duikt een rij namen op die zich maar moeilijk laten verenigen. Dinosaur Jr., Smashing Pumpkins, Radiohead, Red House Painters; het is nog maar het topje van de ijsberg. Het ene moment word je getrakteerd op torenhoge gitaarmuren, het volgende moment verrast de band uit Michigan met buitengewoon melodieuze klanken. Het levert een album vol dynamiek, maar ook een album vol invloeden op. Van slowcore tot noiserock, van emo tot shoegaze. Zomaar een van de betere gitaarplaten van 2019.

Greet Death is een mij tot voor kort onbekende band uit Flint Michigan, die ruim twee jaar geleden debuteerde met het album Dixieland, dat mij destijds niet is opgevallen. Dit album werd een maand geleden opgevolgd door New Hell, dat ik zeer warm kan aanbevelen aan liefhebbers van intense en gruizige maar ook melodieuze gitaarmuziek.

New Hell opent met uiterst ingetogen gitaarklanken, maar binnen een minuut barst het gitaargeweld los. Greet Death kan op haar tweede album uitpakken met een zeer stevige portie noiserock, metal en shoegaze, maar is op New Hell ook zeer bedreven in het maken van muziek vol dynamiek. Gruizige passages vol gitaaruitbarstingen worden afgewisseld met meer ingehouden en over het algemeen zeer melodieuze passages.

Greet Death maakt soms muziek waarin de gitaarmuren angstaanjagend hoog worden opgebouwd, maar de band uit Michigan schuwt ook een aanstekelijk refrein of een volledig akoestische song niet. Bij eerste beluistering had ik afwisselend associaties met Smashing Pumpkins, Dinosaur Jr., Buffalo Tom, Radiohead en Red House Painters, wat illustreert hoe veelzijdig de muziek van Greet Death is. Ik kan er inmiddels een flinke lijst namen aan toevoegen, maar ze doen de muziek van de Amerikaanse band allemaal maar even recht.

Greet Death laat zich op New Hell niet in een hokje duwen en vermengt op haar tweede album gelijke delen slowcore, shoegaze, noiserock, emo en indie-rock, om de belangrijkste invloeden te noemen. Zeker wanneer de band kiest voor meer ingetogen en vaak ruimtelijke gitaarlijnen is de muziek van de Amerikaanse band bijzonder intens en emotievol, maar ook als alle registers worden opengetrokken blijven de gitaarmuren op New Hell melodieus en kan de band bovendien op de proppen komen met een J. Mascis achtige gitaarsolo.

Het is knap hoe Greet Death kan schakelen tussen ingetogen en bijna lieflijke klanken en stevige explosies van gitaargeweld, die de band ook nog de kant van de post-rock op kunnen sturen. Het gitaarwerk op het album is prachtig, maar ook de bijzondere zang op het album, die de band ergens tussen Smashing Pumpkins en Placebo positioneert met uitschieters richting Mark Kozelek draagt stevig bij aan het onderscheidend vermogen van de muziek van Greet Death.

En dan zijn er ook nog eens de songs die de fantasie genadeloos prikkelen en kunnen uitlopen tot bijna 10 minuten. New Hell is een vulkaan die ieder moment kan uitbarsten en dat ook met enige regelmaat doet, maar wanneer de wolken even optrekken openbaart zich een wonderschoon en bijna sereen landschap, dat flarden Radiohead bevat.

De dynamiek in de songs van de band, het melodieuze karakter van deze songs, de intensiteit en de emotie in de muziek van Greet Death en het geweldige gitaarwerk zorgen uiteindelijk voor een album dat achteraf bezien mee had kunnen doen in de strijd om de beste gitaarplaat van 2019. Het is een album dat ook na meerdere keren horen nog nieuwe invloeden laat horen, waardoor we dreampop, folk-noir en stonerrock nog kunnen toevoegen aan het bovenstaande lijstje met relevante genres. New Hell van Greet Death komt overigens het best tot zijn recht wanneer je de volumeknop flink open draait en er even voor gaat zitten. Doen! Erwin Zijleman

avatar van Barend G
4,5
Fantastische plaat. Heel erg nineties, maar toch. Wat een schoonheid, wat een intensiteit, wat een kracht.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Strange Days is echt een geweldig nummer. Shoegaze van de bovenste plank.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:28 uur

geplaatst: vandaag om 00:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.