Zelf omschrijft het Amsterdamse kwartet BRUUT! hun muziek kernachtig als superjazz, maar die term dekt niet de gehele lading. Voor hun zesde album Go Surfing lieten de heren zich, net als op hun album Superjazz, wederom inspireren door de surfrock uit de jaren zestig.
Het album kan met een beetje fantasie als een eerbetoon gezien worden aan de eerder dit jaar overleden pionier van de surfrock, Dick Dale. King of the Surf Guitar was naast zijn bijnaam ook de titel van een van zijn albums en een song geschreven door Alonzo Willis en vond zijn weg naar dit album. Trouwens met fantastisch gitaarspel van Anton Goudsmit.
Bij de energieke opener Baha-ree-ba! van The Trademarks denk je meteen dat je naar een soundtrack van een Quentin Tarantino film zit te luisteren. Een gevoel wat gaandeweg het album alleen maar sterker wordt.
Uiteraard ontbreken The Beach Boys niet. Surfer Girl krijgt hier een respectvolle ingetogen vertolking met hoofdrollen voor de sax van Maarten Hogenhuis en Hammond van Maarten Hogenhuis. The Ventures zijn natuurlijk ook vertegenwoordigd, men opteerde voor Gringo.
Daarnaast een aantal minder voor de hand liggende keuzes, zo wordt bijvoorbeeld Dolly Parton’s Jolene op inventieve wijze “versurfd”. Of wat dacht je van een korte, spetterende versie van Boogie Stop Shuffle van Charles Mingus, afkomstig van diens onlangs jubilerende klassieker Mingus Ah Um?
Fraai is ook hun ingetogen versie van Baha, een compositie die ook al terug te vinden was op Superjazz. De enige compositie van eigen hand is Brant!, hun advies bij dit nummer is, dansschoenen aan en twisten. Die dansbaarheid geldt voor dit gehele, moeilijk weerstaanbare album.
De soundtrack voor de volgende Quentin Tarantino film is dus al klaar, het is alleen nog even wachten op de film.