in 1984 waren Flash en Melle Mel hun eigen weg gegaan en had Melle Mel de Furious Five meegenomen. De scheiding heeft de kwaliteit van Melle Mels muziek in ieder geval geen goed gedaan, al kan dat ook komen dat hiphop zich in 1984 volop aan het doorontwikkelen was en Melle Mel daar niet in mee kon.
Het album begint met een cover van spoken word klassieker van Sport van Lightnin' Rod (The Last Poets). Op zich leuk, maar het haalt direct de vaart uit het album. Daarna volgen 2 saaie R&B track en een remix van White Lines die minder goed (en korter) is dan het origineel... De rest van het album bestaat uit aardige rapnummers die worden afgewisseld door matige R&B nummers. Al met al een overbodig album dat anno 2021 niet meer de moeite waard is om te checken.