Dit is een plaat met twee gezichten voor mij. Aan de ene kant de mooie, krachtige stem van Basia Bulat, laat ik het een Beth Hart light noemen, maar anderzijds de soms ontzettend zoetsappige liedjes die in mijn oren meer als effect dan inspiratie klinken.
Af en toe komt er een moment voorbij dat er kracht bij komt kijken, letterlijk door een drummer aan de slag te zetten of er een stevige elektrische gitaar in te gooien. Op die momenten komt Are You In Love? tot leven en komt het net over de middelmaat heen.
Het is niet slecht wat Basia Bulat presenteert, maar in mijn oren vaak te vrijblijvend. Het kabbelt maar wat door, zonder een punt te maken. Zodra ze dit wel doet, komt haar album en muziek tot leven.
Ik heb geen vergelijkingsmateriaal of deze plaat kenmerkend is voor Bulat. (Ik dacht tot op heden dat zij de Basia was van Matt Bianco.) Eindoordeel luidt dan ook dat ik wel blij ben de paar goede nummers te hebben leren kennen, maar meer ook niet.
Dit is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.