Fluisteraars - Bloem (2020)

Album stream (via YouTube): Bloem

Dit is echt een prachtplaat geworden die ik al veel heb beluisterd. Na het fenomenale nummer op de split met Turia (Oeverloos) lagen de verwachtingen hoog, maar die worden zeker weten ingelost. Fluisteraars houdt het kort met 33 minuten en laat composities ''to the point'', wat een goede keuze is voor een vrij repetitieve stijl. Toch merk je dat ieder track ontzettend veel terrein verkent in zijn korte tijdsduur: ruwe en melancholische passages bloeien op tot pastorale akoestische folkpassages en majestueuze postrockachtige climaxen. De blackmetal van het gezelschap is heel erg organisch en brengt veel invloeden en instrumentarium van andere stijlen (piano, tamboerijn, timpani, trompet, trombone) met zich mee, maar de focus blijft blackmetal die ook bij de puristen zeker in de smaak kan gaan vallen. De zwierige folky gitaarmelodieën zijn redelijk simpel, maar o zo effectief en memorabel. De Nederlandstalige voordracht van Bob Mollema is ook ijzersterk: goed verstaanbaar, gepassioneerd en doorleefd in zijn raspende geluid. Ik ga de eerste twee platen van Fluisteraars ook maar eens beluisteren. Dit is in ieder geval een aanrader!

Bij allerlei genres heb ik geen enkele moeite met Nederlandstalige zang, maar hier trek ik het echt slecht. Misschien ligt het aan het feit dat ik bij dit type vocalen sowieso vaak de voorkeur heb om niet te luisteren naar de teksten en ik er hier vaak niet omheen kan. Alsof het de "betovering" van dat brute oergeluid doorbreekt. Maar misschien komt het bovenal omdat ik de teksten een beetje potsierlijk vindt ('De heerser van de doden! Met paard en wagen!').

Jammer, voor mij, want de muziek is verder erg goed. Rake riffs, goede sfeer, af en toe lekker ouderwets gebeuk, smaakvol gebruik van onder meer piano en blazers. Gelukkig is bij flinke delen best te negeren dat hier daadwerkelijk iets wordt gezegd. Zoals bij dat mooie openingsnummer.

Bij Bloem denk je gelijk aan even aan me moeder vragen ( waarbij moeder staat voor Mies Bouman)
Maar daar heeft dit album niks mee te maken behalve dat het ook in je moerstaal is. De met klaprozen verpakte plaat bevat black metal achtige melancholische muziek...Ach lees de review van Don maar. Het werkt als een dolle en de trompetten op bijvoorbeeld Eeuwige Ram brengen een welkome afwisseling van een al lang bestaand over het algemeen weinig vernieuwend genre. De extra ingredienten zorgen er voor dat Fluisteraar zeer de moeite is om aan te horen.

Deze band uit Gelderland (in 2016 brachten ze zelfs een EP met die titel uit) leerde ik kennen dankzij het nummer Oeverloos, dat op de split met land- en genregenoten Turia staat, en dat wist me meteen van m'n sokken te blazen. Dit jaar zag ik dat ze met een nieuwe plaat kwamen, dus ging ik deze natuurlijk in al mijn enthousiasme beluisteren!

Op Bloem jaagt de band vijf composities op de luisteraar af, die in de basis behoorlijk repetitief zijn. Gelukkig kan je er, als je op de details let, meer dan genoeg uithalen. De subtiele tempowisselingen, de felle vocalen van Bob Mollema, die ook nog 'ns prima verstaanbaar zijn (al vind ik het Nederlands soms toch best potsierlijk overkomen, maar dat zal wel aan mij liggen), het gebruik van niet voor de hand liggende instrumenten als trompet, trombone en pauk, die voor het verrassingselement zorgen, nét wanneer de song in kwestie het nodig heeft.. het zorgt allemaal voor een meeslepend festijn van een dik halfuur.

Ik heb trouwens ergens gelezen dat alle instrumenten werden ingespeeld door Mink Koops. Nu ga ik er van uit dat het om de zogezegd traditionele black metal-instrumenten gaat, maar dan nog is het erg knap. Luister alleen maar hoe de accenten in het drumspel voor een prachtige dynamiek zorgen in prijsnummer Vlek.

Deze elementen zorgen allemaal voor een verfrissend geluid, waardoor de plaat niet gauw zal verwelken binnen het genre. Kortom, een erg knappe plaat dus!

4 sterren

Die riff van nasleep klinkt wel heel erg als een Burzum riff, maar wel een prachtig nummer verder.

Ja, hier hoor ik ook allerlei bekende elementen in. Van inderdaad Burzum tot de latere Lugubrum tot de oude Deafheaven. In die zin vind ik de opvolger net wat eigenzinniger. Niettemin een hele sterke plaat waarop een hoop te ontdekken en te genieten valt.

Waar ik toch wel wat moeite heb met Zielsontluiking is dit album echt werkelijk waar fantastisch. Het is post-blackmetal (samenvoeging van beide stijlen) die als een warme deken over je heen glijd. Het voelt niet zwaar op de maag aan, maar gaat er juist in als koek. Heerlijke repetitieve instrumentale passages die stukje bij beetje veranderen en hun identiteit pas na meerdere luisterbeurten prijsgeven, ik vind het heerlijk! Ik wilde graag omschrijven hoe de muziek klinkt, maar beter dan dat Don Cappuccino dat heeft gedaan lukt het mij toch niet, dus bij deze:

Dat dus.

Black metal en ik hebben nooit echt een heel gelukkig huwelijk gehad, maar als een dergelijk album dan één keer klikt, klikt het ook gelijk behoorlijk goed. Bloem is zo'n album. In de basis had ik vier sterren gegeven, maar ach; een Nederlandse band die een album maakt binnen een genre wat mij doorgaans niet ligt maar waar ik me wel uitermate mee heb vermaakt. Ik knal er gewoon 4.5* tegenaan, kan mij het wat schelen!

Ik ben heel benieuwd wat jij van deze plaat vindt, ProGNerD. Atmosferisch tot en met, dat moet helemaal in jouw straatje passen, lijkt me. Het is overigens grappig om berichten van (bijna) twee jaar geleden terug te lezen: waar ik toen nog moeite had met het appreciëren van black metal, ben ik er nu helemaal weg van. Mooi om te zien hoe muzieksmaak zich kan ontwikkelen.

Maar ik denk dat je deze plaat wel kunt waarderen. Kan ik een korte uiteenzetting van je oordeel tegemoet zien?

Talent uit Nederland, ook een keer leuk om te zien.
Gave black metal hoor, hier kan ik zeker wat mee!
Ik zet hem op 4*