menu

Nathaniel Rateliff - And It's Still Alright (2020)

mijn stem
3,79 (38)
38 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Rock
Label: Stax

  1. What a Drag (3:34)
  2. And It's Still Alright (3:55)
  3. All or Nothing (5:01)
  4. Expecting to Lose (3:54)
  5. Tonight #2 (5:04)
  6. Mavis (4:12)
  7. You Need Me (3:30)
  8. Time Stands (3:52)
  9. Kissing Our Friends (3:03)
  10. Rush On (6:08)
totale tijdsduur: 42:13
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Nathaniel Rateliff - And It's Still Alright - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Nathaniel Rateliff - And It's Still Alright
Zonder The Night Sweats kiest Nathaniel Rateliff voor een meer folky geluid en voor persoonlijke songs vol weemoed over een scheiding en het verlies van een dierbare

Nathaniel Rateliff beloofde producer Richard Swift ooit om de Harry Nilsson in zichzelf te ontdekken en daar moet hij zich na de trieste dood van de producer natuurlijk aan houden. Het levert een introspectief en ingetogen album op dat volop herinnert aan de grote singer-songwriters uit de jaren 70 en niet of nauwelijks aan het moddervette soulgeluid van The Night Sweats. De persoonlijke songs lijken soms wat ruw en schetsmatig, maar winnen snel aan kracht, zeker als je gevoelig bent voor de folkie in Nathaniel Rateliff. Niet iedereen zal het kunnen waarderen, maar ik vind het een verrassend sterk album.

Nathaniel Rateliff timmerde de afgelopen jaren stevig aan de weg met zijn band The Night Sweats en won zowel met de albums als met de liveoptredens van zijn band heel wat zieltjes.

Op het zonder The Night Sweats gemaakte And It’s Still Alright is het tijd voor introspectie. Nathaniel Rateliff zag zijn huwelijk op de klippen lopen en werd bovendien diep geraakt door het overlijden van vriend en producer Richard Swift, die het geluid van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats zo fraai vormgaf.

And It’s Still Alright laat door het introspectieve karakter van het album en door het ontbreken van zijn band een flink ander geluid horen dan we gewend zijn van de twee albums die vooraf gingen aan het nieuwe album van de muzikant uit Hermann, Missouri. And It’s Still Alright is overigens niet het eerste soloalbum van Nathaniel Rateliff, want voor het formeren van The Night Sweats maakte hij er ook al twee, waarvan met name Falling Faster Than You Can Run zeer de moeite waard is.

Met zijn nieuwe album grijpt Nathaniel Rateliff terug op zijn eerste soloalbums. And It’s Still Alright moet het doen zonder het moddervette soulgeluid van de vorige twee albums en klinkt met grote regelmaat als een singer-songwriter album uit de jaren 70. Bij meerdere songs op het album moest ik denken aan de albums van Harry Nilsson en dat is een mooi compliment.

Helemaal uit de lucht vallen komt de vergelijking met Harry Nilsson overigens niet. Richard Swift vroeg Nathaniel Rateliff een paar jaar geleden om toch vooral die Harry Nilsson deuntjes te blijven schrijven, waarop de Amerikaanse beloofde uit te zoeken hoeveel Harry Nilsson er in hem zat. Het is een belofte die door de trieste dood van Richard Swift meer lading kreeg.

Op zijn nieuwe soloalbum klinkt de muziek van Nathaniel Rateliff een stuk meer ingetogen dan die van zijn band, maar er is hoorbaar veel aandacht en zorg besteed aan de instrumentatie. Voor And It’s Still Alright werd een heel legioen aan muzikanten opgetrommeld, onder wie flink wat snarenwonders en de nodige strijkers. De instrumentatie op het album zit hierdoor vol mooie details, maar And It’s Still Alright klinkt op hetzelfde moment als een album dat deels genoegen neemt met ruwe schetsen van songs.

Liefhebbers van het soulvolle geluid van de albums van Nathaniel Rateliff en The Night Sweats zullen flink moeten wennen aan dit album, dat vooral invloeden uit de folk bevat en dat niet alleen refereert naar de catalogus van Harry Nilsson, maar ook naar die van een jonge Leonard Cohen.

Ik ben persoonlijk niet zo’n heel groot liefhebber van de dampende soul van Nathaniel Rateliff en zijn band, maar dit introspectieve soloalbum bevalt me verrassend goed. Niet alle songs zijn even sterk of even goed uitgewerkt, maar het zijn wel songs vol emotie, die geen moment leunen op de twee zo succesvolle albums die aan And It’s Still Alright vooraf gingen. Het maakt van dit soloalbum van Nathaniel Rateliff een moedig album, maar het is ook een album dat nog lang aan kracht wint en dat uiteindelijk veel meer is dan een trip down Memory Lane. Ik had het niet direct verwacht, maar ik vind dit persoonlijke album van de Amerikaanse muzikant erg mooi. Erwin Zijleman

avatar van AOVV
3,5
Ingehouden, zelfs introspectief plaatje van Nathaniel Rateliff. Voor wie hem enkel kent van zijn grote hits I Need Never Get Old en S.O.B. samen met The Night Sweats: dit is andere koek.

Rateliff heeft in dit album de breuk met zijn vriendin en de dood van zijn producer en goede vriend Richard Swift proberen te verwerken, en dat is niet makkelijk. Verwacht dus geen uitbundige stampers, wel ingetogen luisterliedjes, hier en daar fraai opgesmukt (de weemoedige afsluiter Rush On is daar een mooi voorbeeld van.

Ondanks de melancholie weet de plaat me echter niet helemaal te beroeren, hoewel het me wel beter bevalt dan 's mans werk met The Night Sweats. Dit is ook niet zijn solodebuut, natuurlijk; voordat er überhaupt sprake was van The Night Sweats, had deze Amerikaan reeds twee platen uitgebracht onder eigen naam, en die sluiten wel wat dichter aan bij het geluid dat hij anno 2020 laat horen.

3,5 sterren

avatar van Reijersen
3,5
Zo onderhand mogen we Nathaniel Rateliff wel een bekende naam noemen. Dit keer met een intieme, wat timide plaat. Fijne muziek waarin je vooral een goede mix hoort van de soul en country/folk. Zijn stem is zeer prettig om naar te luisteren en de liedjes zijn mooi sfeervol. Het heeft allemaal een wat stemmige, intieme sfeer met wellicht alleen 'Mavis' als vrolijkere noot qua toon. Fijne plaat.

avatar van janneman
4,5
Het is en blijft een waarachtig prachtig album dit. Krijg er elke keer de rillingen van. Muzikaal zeer in balans met een stem die floreert maar wel in dienst blijvend van de muziek.

gastheerg
Net de vinyl versie binnen. Prachtig maar toch een beetje met de handrem erop. Even goed voor mij 4 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:54 uur

geplaatst: vandaag om 12:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.