Ik zal hier beginnen met schrijven dat ik de ene lage stem - de enige andere stem- hier niet zo goed begrijp.
De muziek die Bear McCreary voor deze adaptatie van Child's Play heeft gecomponeerd sluit eigenlijk perfect aan bij de film zo - en zo hoort dat natuurlijk ook. De soundtrack heeft wat speels, wat duisters, wat spanneds, wat liefelijks. Het klinkt misschien vreemd, maar mijn associaties zijn bijvoorbeeld hier het werk van Danny Elfman voor bijvoorbeeld Charlie and the Chocolate Factory en The Nightmare Before Christmas, vermengt met de nodige dosis elementen die bijvoorbeeld een soundtrack als 'A Nightmare on Elmstreet' zo goed maakt. Niet dat het op die soundtrack lijkt, zeker niet. Belangrijkste is misschien wel dat het ook bij de originele soundtrack van de 1988 versie van Child's Play past, zij het wat bombastischer.
Child's Play 2019 is een soort van warm bad waarin je wordt ondergedompeld in zoete klanken die enerzijds dromerig zijn, anderzijds prima samen gaan met een nachtmerrie waarin je wordt achtervolgd door een moordzuchtige pop.