menu

Alanis Morissette - Such Pretty Forks in the Road (2020)

mijn stem
3,69 (69)
69 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Epiphany

  1. Smiling (4:17)
  2. Ablaze (3:57)
  3. Reasons I Drink (3:36)
  4. Diagnosis (4:46)
  5. Missing the Miracle (3:33)
  6. Losing the Plot (3:57)
  7. Reckoning (3:25)
  8. Sandbox Love (4:12)
  9. Her (4:10)
  10. Nemesis (5:56)
  11. Pedestal (4:08)
totale tijdsduur: 45:57
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
Reasons I Drink was al een tijdje uit en daar kwam vrijdag Smiling bij. Val niet van mijn stoel maar luistert wel gewoon weer lekker weg.

Alanis Morissette - Reasons I Drink - YouTube - audio

Alanis Morissette - Smiling (Audio) - YouTube

4,5
Is deze tracklist compleet ?
Kan me herinneren dat er een nummer al een tijd op internet zweeft dat ook op deze cd zou komen maar zie hem er niet bij staan.
Ben benieuw, ben blij dat ze weer terug is.

avatar van da dude
duran schreef:
Is deze tracklist compleet ?
Kan me herinneren dat er een nummer al een tijd op internet zweeft dat ook op deze cd zou komen maar zie hem er niet bij staan.
Ben benieuw, ben blij dat ze weer terug is.


Lijkt wel te kloppen, volgens Alanis' eigen pre-order. Dezelfde tracklist staat ook op iTunes (daar willen nog wel eens 'iTunes-only' extra's te vinden zijn). Bedoel je niet Reasons I Drink, die E-Clect-Eddy ook noemt?

Smiling doet bij vlagen wel erg aan Uninvited en Joining You denken. Prima dus En Reasons I Drink klinkt ook uitstekend, dus ik ben ook benieuwd naar de rest van dit album!

Inderdaad. Dat couplet van Smiling lijkt erg veel op dat van Joining You!

4,5
Het nummer wat ik bedoelde en ik heb net heel internet doorgezocht om het weer te vinden was een rustig nieuw nummer wat ze in 2018 en 2019 tijdens concerten heeft gedaan.
Alleen kom ik niet meer op de titel (iets daagt bij "mercy" maar dat is het niet helemaal).
Ik kan er alleen niks meer van vinden, weet nog dat ik dat toen best een lekker nummer vond en er benieuwd naar was.

Maar dat maakt niks uit, een nieuwe cd, ik ben er blij om.

Misschien, betwijfel het maar je weet het nooit, kan ze pinkpop ook nog eens aandoen.

Arbeidsdeskundige
Smiling speelde ze als ik me niet vergis deze week bij DWDD. Dat klonk heel mooi.

4,5
Het zou wel eens kunnen dat het liedje wat al eerder op internet verscheen "her" was.
Kan het alleen niet meer vinden.
Helaas is deze cd nu uitgesteld naar september.

avatar van E-Clect-Eddy
Komende vrijdag zal Diagnosis uitgebracht worden als zoethoudertje.

De release van het album wordt inderdaad verplaatst is op haar website te lezen maar heeft zij het over 'een beetje' opgeschoven. Dan lijkt dat dit nog deze zomer zou moeten zijn.

avatar van E-Clect-Eddy
Lelijke effecten op Alanis' stem meteen in de eerste seconden van Diagnosis. Wekken de indruk dat ze auto-tune nodig heeft. Wel mooi opgebouwd rond de piano en (digitale?) strijkers.

Als er iemand geen autotune nodig heeft dan is het Alanis wel. Een van de betere zangeressen van de laatste 20 jaar. Daarom vind ik het zo ontzettend raar dat er op de nieuwe songs zo'n lelijke effecten op haar stem zitten. Lijkt inderdaad wel autotune. Heb ik ook bij de andere 2 nummers, maar hier valt het meer op, want voor de rest zo'n kale productie. Songwise vind ik het nieuwe materiaal aardig tot goed, maar de productie (vooral haar stem) gooit voor mij tot nu toe behoorlijk wat roet in het eten.

avatar van musicfriek
3,5
E-Clect-Eddy schreef:
De release van het album wordt inderdaad verplaatst is op haar website te lezen maar heeft zij het over 'een beetje' opgeschoven. Dan lijkt dat dit nog deze zomer zou moeten zijn.
Ik zie nu net op iTunes dat deze verschoven is naar 18 september, gaat een herfstplaat worden dus.

avatar van E-Clect-Eddy
Steeds meer albums worden er uitgesteld, weet niet of dat slim is.

Tenslotte zit er in een herfstdag ook maar 24 uur en kan je dus maar zoveel mensen bereiken. En voor wie een recensie wil schrijven een nachtmerrie. Vanaf september is er al überhaupt een grotere release-lawine dan in het voorjaar, maar dit jaar wordt die dus een monster.

Maar voor dit album van Alanis vrees ik dat het op de stapel beland gelabeld: "later te beluisteren". De singles geven me weinig om naar uit te kijken. Misschien gedwongen door het label? Om 30 jaar in het vak te markeren?

avatar van meneer
Leuk ! Tenminste, dat dacht ik dan toen ik zag dat Miss Morissette weer eens een nieuw plaatje had uitgebracht. Dus daarnet eens opgezet, het is een ietwat saaie Corona Middag maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik daar vrolijk van werd. Enorm saai en toen ik de tekst eens ging beluisteren kreeg ik het gevoel dat Alanis in een behoorlijk diepe depressie zit. Man, man, man..

So I am debilitated
I can't remember where the sentence started when I'm trying to finish it
And all of you are so frustrated
And everyone around me is trying to help as much as they can
But I'm alone in this meltdown
Of nervousness diagnosis


Hoop dat ze zelf nog het uitbrengen van dit nieuwe album zal meemaken

avatar van E-Clect-Eddy
Als je een nummer uitbrengt als Reasons I Drink dan zegt de titel al genoeg... verslaving / depressie wordt zeker geen 'vrolijk' album.

4,5
Krijg net een mail van Bol.com dat de release 31-07-2020 is.
Nieuwe single schijnt Reckoning te worden, wel een mooi nummer.

avatar van Tempel
3,5
meneer schreef:
Leuk ! Tenminste, dat dacht ik dan toen ik zag dat Miss Morissette weer eens een nieuw plaatje had uitgebracht. Dus daarnet eens opgezet, het is een ietwat saaie Corona Middag maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik daar vrolijk van werd. Enorm saai en toen ik de tekst eens ging beluisteren kreeg ik het gevoel dat Alanis in een behoorlijk diepe depressie zit. Man, man, man..

So I am debilitated
I can't remember where the sentence started when I'm trying to finish it
And all of you are so frustrated
And everyone around me is trying to help as much as they can
But I'm alone in this meltdown
Of nervousness diagnosis


Hoop dat ze zelf nog het uitbrengen van dit nieuwe album zal meemaken


Het klopt dat Alanis depressies had, slapeloosheid, angsten en verslavingen wat die dan ook mogen zijn (in ieder geval drank), dat ze worstelde tussen moederschap en artiest zijn... maarrrrr de tekst hierboven gaat over de onzekerheid in afwachting van een diagnose van een ziekte... niet de richting waar je in zou denken misschien en gelukkig vertelt ze in de recente interviews dat het goed met haar gaat....

En daar was ie dan de nieuwe Alanis Morissette, man wat had ik daar naar uitgekeken... en ja ik weet het, hoe hoger de verwachtingen hoe harder het tegen valt ... de dame die mij betoverde met haar verschijning, haar stem, haar teksten en uiteraard de muziek in 1995, we kennen allemaal de terechte hype en de lofuitingen van weleer, doet dat betoveren helaas nu niet... geen idee of dat nog anders wordt als in een groeicurve maar ik vrees het ergste... In Diagnosis komt de stem wel weer heel erg binnen, maar het raakt het snaartje van toen niet meer bij mij...

avatar van cddrive
4,5
Vandaag beluisterd op Tidal. Zeker de moeite waard

Sooheej
My God, She’s full of Stars!

Aardig album wel, maar blijkbaar is mijn (kortstondige) klik met de muziek van Alanis zowat geheel vervlogen.

avatar van brt
4,0
brt
E-Clect-Eddy schreef:
Lelijke effecten op Alanis' stem meteen in de eerste seconden van Diagnosis. Wekken de indruk dat ze auto-tune nodig heeft. Wel mooi opgebouwd rond de piano en (digitale?) strijkers.


Dit is geen auto-tune, maar zonder reverb en eerder met te veel gain (overstuurd) ingezongen of gemixt. Dat effect verdwijnt in het 2e couplet en lijkt dus een bewuste keuze. Het komt wel extra angry over op deze manier, dat zal de bedoeling zijn geweest.

Wat me wel opvalt is dat dit album tot aan het naadje is plat gecompressed, inclusief de zang, die daardoor vaker overstuurd lijkt. Om met Finkers te spreken 'dat heeft zo'n zangeres toch niet nodig'.

Album begint sterk wat mij betreft, vanaf een nummer of 5 moet ik nog wat wennen; stem volgt.

0,5
brt schreef:
Wat me wel opvalt is dat dit album tot aan het naadje is plat gecompressed, inclusief de zang, die daardoor vaker overstuurd lijkt. Om met Finkers te spreken 'dat heeft zo'n zangeres toch niet nodig'


Het volgende slachtoffer van de loudness wars. Dit is wel een heel lelijk slachtoffer.

Gelukkig is het met een remaster te verhelpen. (Ik heb het afgezet, het is niet om aan te horen ... leve de High RES streaming services van Qobuz, dan weet je tenminste dat het niet aan je systeem thuis ligt maar aan een mastering engineer met een ernstige gehoorschade).

avatar van bonothecat
4,0
Eigenlijk had ik geen rekening meer gehouden met een goed album van Alanis. Was haar muziek in de afgelopen jaren wat kwijt geraakt. De recensies hierboven deden mij het ergste verwachten (ik ging eigenlijk luisteren om te horen of ik het eens was met de nogal stevige kritiek). Maar niets is minder waar. Prettig album, die ik zeker nog wel een paar keer opzet.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Alanis Morissette - Such Pretty Forks In The Road - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Alanis Morissette - Such Pretty Forks In The Road
Alanis Morissette keert na acht jaar afwezigheid terug met een donker album vol persoonlijke ellende en flink wat drama en bombast, maar ook een aantal prima songs

Alanis Morissette kan na Jagged Little Pill niet meer rekenen op de sympathie van de critici, maar ik vind nagenoeg al haar albums van een heel behoorlijk niveau. Het geldt ook weer voor Such Pretty Forks In The Road, dat natuurlijk niet net zo goed is als Jagged Little Pill, maar absoluut flink wat goede songs bevat. Het zijn songs die donker gekleurd worden door de diepe dalen waar Alanis Morissette doorheen is gegaan en het zijn songs die het bombast af en toe niet schuwen. Piano en strijkers staan vaak centraal en kleuren fraai bij de zo herkenbare zang van de Canadese singer-songwriter, die wat mij betreft gewoon een prima album heeft afgeleverd.

Precies 25 jaar geleden verscheen Jagged Little Pill van de Canadese muzikante Alanis Morissette. Het is een album dat wat mij betreft behoort tot de beste albums van de jaren 90 en het is een album dat sindsdien hele hordes jonge vrouwelijke muzikanten heeft beïnvloed.

Jagged Little Pill was overigens niet het echte debuut van Alanis Morissette, ze maakte aan het begin van de jaren 90 als Alanis twee niemendalletjes, maar wel het album waarmee ze zichzelf wereldwijd op de kaart zette. Het is een album dat de Canadese muzikante nooit meer zal overtreffen of zelfs maar benaderen, waardoor de critici vrijwel alle albums die volgden op haar meesterwerk hebben afgebrand.

Door mijn liefde voor Jagged Little Pill probeer ik Alanis Morissette altijd het voordeel van de twijfel te geven. Ik ben dan ook niet zo negatief over de meeste albums die de muzikante uit Ottawa sinds Jagged Little Pill heeft uitgebracht. Eigenlijk kon ik alleen de akoestische versie van het album niet verdragen, maar alle andere albums hadden minstens hun momenten. Het gold, ondanks alle psychologie van de koude grond, voor het in 2012 verschenen en tot voor kort laatste album Havoc And Bright Lights en het geldt wat mij betreft ook voor het deze week verschenen Such Pretty Forks In The Road, al moet je af en toe wel door wat zure appels heen bijten.

In een week waarin de zon volop schijnt, komt Alanis Morissette op de proppen met een aardedonker album. De Canadese singer-songwriter ging de afgelopen jaren door hele diepe dalen en moet op haar nieuwe album de nodige ellende van zich af zingen.

Liefhebbers van een rockende Alanis Morissette komen ook dit keer niet aan hun trekken. Gitaren spelen op Such Pretty Forks In The Road een ondergeschikte rol en moeten hun meerdere herkennen in piano, synths en strijkers. Alanis Morissette kiest op haar nieuwe album vooral voor ballads en het zijn ballads vol melancholie, frustratie en weemoed.

In de openingstrack Smiling laat Such Pretty Forks In The Road direct het uit duizenden herkenbare Alanis Morissette geluid horen. Deels vanwege de soms aan Uninvited herinnerende instrumentatie, maar vooral door de bijzondere stem van Alanis Morissette, die wel wat doorleefder klinkt dan in de jaren waarin ze doorbrak als ‘angry young woman’.

In de eerste twee tracks op het album spelen gitaren nog een rol van betekenis en deze tracks overtuigden me dan ook direct. Track 3, Reasons I Drink bevalt me veel minder, al is het maar omdat het me in het refrein aan het Nederlandse songfestival liedje van vorig jaar doet denken. Ook de rest van Such Pretty Forks In The Road is niet van een constant niveau. Een aantal songs zijn echt prima, maar er staan ook wel wat mindere tracks op, al zijn de tracks die er in positieve zin uitspringen wat mij betreft wel verreweg in de meerderheid.

De productie van Catherine Marks (Foals, Manchester Orchestra, The Killers, Wolf Alice) bevalt me uiteindelijk wel. Het is een productie met een wat in elkaar gedrukt geluid, maar het past goed bij de stem van Alanis Morissette, die soms wat ruw en direct is opgenomen, wat weer past bij de donkere thematiek.

Natuurlijk mag ook Such Pretty Forks In The Road weer niet in de schaduw staan van Jagged Little Pill, maar ook dit vind ik zeker geen slecht Alanis Morissette album, misschien zelfs wel een van haar betere, maar dat zal de tijd leren. Erwin Zijleman

4,5
Toch wel weer prettig verrast moet ik zeggen.
Een goed album met in mijn ogen 2 echte uitschieters en dat zijn Reckoning en Diagnosis.
Zoals altijd vind ik haar stem wonderschoon en dat komt weer goed tot uiting op dit album.
Volgende keer ons niet meer zo lang laten wachten Alanis !

avatar van harvesmoon
4,0
Heb het album te samen met haar commentaar beluisterd, emotioneel zwaar maar krachtig album. Voor nu houdt ik het op aardig, helaas niet mega spectaculair.

5,0
Pim
De recensies zijn wisselend maar steevast worden al haar albums vergeleken met Jagged little pill en steevast ontstaat dan een soort teleurstelling dat dat niveau niet gehaald wordt.
Ik zie dat anders. Ze groeit alleen maar sinds Jagged little pill. De muziek en teksten worden volwassener en doorleefder. Haar tweede album: Supposed former infatuation junkie vind ik al weer veel beter dan Jagged little pill en zo heeft ze zich verder ontwikkeld.
En dit is ook weer een prachtalbum van een vrouw in haar veertiger jaren, een moeder met levenservaring. En nee, ze is niet meer de bakvis van Jagged little pill. Mensen worden ouder en dat heeft zeker ook iets moois.

avatar van Timk
4,5
Pim schreef:
De recensies zijn wisselend maar steevast worden al haar albums vergeleken met Jagged little pill en steevast ontstaat dan een soort teleurstelling dat dat niveau niet gehaald wordt.
Ik zie dat anders. Ze groeit alleen maar sinds Jagged little pill. De muziek en teksten worden volwassener en doorleefder. Haar tweede album: Supposed former infatuation junkie vind ik al weer veel beter dan Jagged little pill en zo heeft ze zich verder ontwikkeld.
En dit is ook weer een prachtalbum van een vrouw in haar veertiger jaren, een moeder met levenservaring. En nee, ze is niet meer de bakvis van Jagged little pill. Mensen worden ouder en dat heeft zeker ook iets moois.


Ik vindt ook dat je een jonge twintiger die zich lekker afzet tegen de rest, niet moet gaan vergelijken met een veertiger die een heel persoonlijk album heeft uitgebracht. Ook al praten we over het zelfde persoon. Ik ben het persoonlijk ook met bovenstaande eens, en kan juist genieten van deze (zeer) volwassen Alanis. Ga hem toch verhogen naar een 4,5.

avatar van harvesmoon
4,0
Bijna één maand verder sinds mijn laatste post hier. De plaat heb ik nu met regelmaat beluisterd en ik blijf bij mijn woorden: emotioneel zwaar maar krachtig.
Ik volg Alanis zo nu en dan door de jaren heen en had daarom geen verwachtingen of het idee dat dit album iets als Jagged Little Pill zou worden. Alanis vind ik een bijzondere en mooie vrouw in de zin van de ontwikkeling- en overgang als mens.

Missing the miracle & Her blijf ik helaas overslaan.

Van 3,5 naar 4 sterren gestegen!

4,0
Dim
Ik heb de afgelopen vier albums totaal niet meegekregen, dus ik ontkom bijna niet aan een vergelijking met Jagged Little Pill en Supposed Former Infatuation Junkie. Daar kan ik vrij kort in zijn: zowel wat stem als muziek betreft is ze niks achteruitgegaan.

4,0
Ik was Alanis een beetje uit het oog verloren. Vroeger was ik fan van vooral supposed former infatuation junkie en heb haar werk daarna vaak na 1x luisteren laten liggen. Dit album is voor mij echt een verrassing. Volwassen nummers en geen pogingen om vroegere successen te evenaren of kopiëren.

avatar van Rainmachine
3,5
Deze uit de grabbel bak meegenomen, ik vind Alanis Morisette een leuke zangeres en heb ook wel wat een zwak voor haar. Niet alles is even sterk maar ze heeft ook wel hele goede nummers gemaakt. Ik heb ook goede herinneringen aan haar debuutplaat en de tijd dat ik met grote regelmaat in Latijns Amerika verkeerde, ze was daar heel erg populair. Net als Shakira, waar hier in kikkerlandia destijds nog niemand van had gehoord.

Dit is weer herkenbaar Alanis en eigenlijk is dit ook gewoon een lekkere pop/rock plaat. Goede productie ook en Alanis is nog steeds goed bij stem. Alanis is ook zo'n geval van wat tussen wal en schip vallen, te apart voor de mainstream (muziek) liefhebbers en te mainstream voor de "serieuze" (muziek) liefhebbers. Zal niet ieders kopje thee zijn maar dit album is toch wel de moeite waard om even te beluisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:16 uur

geplaatst: vandaag om 11:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.