Heerlijke modale jazzplaat met hier en daar wat invloeden uit de postbop en latin jazz. Sonny speelt voornamelijk alto-saxofoon, maar op een aantal songs laat hij ook horen hoe heerlijk hij kan spelen op de dwarsfluit. Op de eerste song hoor ik zelfs wat sopraan-sax. Sowieso is die eerste song fantastisch, want Sonny speel alto, sopraan en fluit en laat deze partijen elkaar overdubben. Hij is zelf ook co-producer dus hij heeft het heft stevig in handen.
Alle songs heeft hij zelf geschreven, en hij weet de hele plaat lang het niveau erg hoog te houden. Hij laat zich vergezellen door Jerry Gonzales (trompet, flugelhorn) en Robin Eubanks (trombone) op enkele songs en heeft een waanzinnige ritmesectie met pianist Kenny Baron en bassist Wayne Dockery en op song 1 en 9 drummer Ronnie Burrage en op de rest Billy Hart(!).
Absurd hoe onbekend deze plaat is (terwijl het op Blue Note is verschenen). Wat mij betreft is Sonny Fortune uitgegroeid tot één van mjn favoriete artiesten, en op een enkele misser na (eind jaren 70) is bijna elke plaat hoogstaand.