Siobhán Donaghy - Ghosts (2007)

De stukjes van dit album die ik al beluisterde op het internet leken me zo sterk dat ik op zoek ging naar het album. Maar spijtig heb ik in elke winkel de naam moeten spellen, hem 5 keer moeten herhalen en uitleggen wie het is om daarna te horen dat hij zelfs niet in hun pc staat ! In ieder geval, ik heb hem nu in een winkel besteld die hem wél konden krijgen... ik kijk er naar uit!

Lijkt me een erg mooi album, de nummers die ik gehoord heb klinken allemaal goed. Vooral Goldfish vind ik echt prachtig

Dit album zit vanaf gisteren bij mij in m'n cd-schap! Het is geen gewone pop, maar er zit (voor mij persoonlijk toch) een mysterieus kantje aan het album. De teksten zijn mooi en geven allemaal een mooie bijdrage aan de muzikaliteit van Siobhan.
Ook de hoes vind ik een pluspunt, een gewaagde foto!

Dit is nu wel de goede hoes, toch?

Ja dit is wel de goede! Ik heb ook al geprobeerd om de hoes te verranderen maar ik kreeg het niet voor elkaar zeg! Ik kon wel het juiste aantal pixels enzo instellen en het juiste bestands type, maar het was dan steeds weer te veel KB .

Pfff...'t wordt je in NL ook niet erg makkelijk gemaakt om aan dit album te komen hoor, onbegrijpelijk naar mijn bescheiden mening want 't is een pareltje.

Zag dat de Sugababes een nieuwe CD's hebben en dat is een ehm...jeugdzonde tussen mijn kwaliteits-CD's (whatever that may be). Vooral de verzamel-CD Overloaded vind ik stiekem heel leuk. Maar zodoende dus die "vergeten" Sugababe gegoogled en wat een verrassing...

Dit is echt een heel mooi album, zeker als je niet vies bent van een beetje bombast/theatraal gedoe. Dik aangezette nummers soms, maar mij kan het allemaal wel plezieren. Zij is ook echt met straatlengten voorsprong de meest getalenteerde zangeres van de Suga's.
Goeie nummers waarin ik inderdaad ook wel wat Kate Bush hoor, maar dan met lekkere nieuwe geluidjes erin, beetje experimenteel, geknoei met backspinnende stemmen, ik hoor echt een eigen stijl. Misschien niet het beste album van 2007, maar wel een hele lekkere aangename verrassing.
Aanraders: Goldfish, Don't give it up, Medevac en Ghosts

Dit is inderdaad een erg aangename verrassing.
Ze verstaan de kunst van het herhalen, zodat de nummers meteen in je hoofd blijven hangen.
De naam die bij mij opkomt bij het luisteren van dit album is ABBA, hoewel het toch echt wel andere muziek is; die verstonden ook de kunst van het, wat lijkt, simpel maar lekkere deuntjes erin pompen.
Uiteindelijk bleken ze zo simpel nog niet.

Enige, maar meteen erg groot minpunt zijn de vele fade-outs die ze het tweede gedeelte van het album gebruiken.
Het enige nummer met een legitieme fade out is "Hey Jude" van Beatles, voor de rest lijkt het vaak een gebrek aan creativiteit (in mijn optiek)

dit heet een refrein

....en toch bedoel ik iets anders.

Halcyon Days doet mij heeeel erg aan Massive Attack _ Teardrop denken. Allebei pareltjes ook

Zag ergens een review, geloof op digg.be ofzo, dus toen maar ff op dr space geklikt. Ghosts klinkt erg vet, Goldfish is ook erg mooi. Nog niet alles overtuigd me, maar dit is verre van normale pop. En dat voor een ex-sugababe

Conclusie: veruit het beste album van 2007. Fantastisch.

leuk! soloplaatje van de een van de sugababes.
Dit gaat muzikaal verder waar de sugabaes zijn geeindigd.
De liedjes zijn mooi en simpel en complex tegelijkertijd.
JA1 dit is eigentijdse pop zoals eigentijdse pop van de 21e eeuw hoort te klinken!

Idd, orgineel eigen album

Er staan zeker een paar hele goede nummers op

Onvoorstelbaar dat zo'n een sterke plaat als deze zo erg flopt. Ik vind deze plaat kloppen van begin tot einde. Het blijft natuurlijk pop, maar er zit toch een leuk alternatief randje aan.

Ik vind op Sometimes na alle nummers top. De beste song - Ghosts - wordt netjes voor het einde gespaard. Op Youtube omschrijft Siobhan zelf de titelsong als een 'Enya-anthem' en daar is wel iets van aan. Voor dat supernummer alleen al zou ik deze plaat (opnieuw) kopen.

Ben op het moment helemaal weg van 'Goldfish'
Wat een prachtig nummer is dat toch!!

sorry ben geen fan van dit album. ik heb niet zo veel met haar zang. het irriteert mij mateloos(ik weet zelf nauwelijks waarom). ik hoor het alternatieve randje om de pop nummers wel maar vind het eigenlijk nauwelijks geslaagd.

Hele mooie CD, maar ik kan wel begrijpen dat het niet bij de massa is aangeslagen. Het zijn niet bepaald de liedjes die je op de radio hoort en bovendien heeft de massa geen toegang tot dit album (in welke winkel kun je het kopen zonder een hele zoektocht te doen?)

De liedjes die je eigenlijk niet mag missen zijn "Goldfish", "Sometimes", "Medevac" en het titelnummer "Ghosts" waarvan ook een mooie versie achterstevoren te vinden is als je even de tijd neemt om te zoeken achter je PC. Het meest pop-achtige liedje is "So You Say" gemengd met een mooie videoclip. Vijf top nummers ook mooi gezongen.

Mindere momenten zijn het openingsnummer, die nét iets te veel lijkt op Kate Bush/Peter Gabriels liedje "Don't give it up" en ook "12 Acid Bar Blues" vind ik best matig. Andere nummers "There's a place" zijn best oké maar niet echt memorabel.

Maar: wel een album die best goed in elkaar steekt. Je voelt de Kate Bush invloeden af en toe sterk (bij meerdere nummers) maar het is het toch wel een "eigen werkje", inhoudelijk véél sterker dan een willekeurig liedje van de Sugababes (of Mutya). Ik heb hier ook niet meer het gevoel dat de andere twee Sugababes in moeten vallen om het album power te geven. Dit album is dan ook een stuk mooier dan de voorganger als je dat mij vraagt.

Gekocht voor € 7,50 bij the Fame Music Store in Adam.
Luisterde hier al vrij lang naar, maar ik heb eigenlijk nooit zoiets gehad van dat ik het moest kopen. Ik vind het een prachtige cd. Het duurt vrij lang (althans, bij mij) om erin te komen, maar het is gewoon goede muziek. Het is ook jammer voor haar, dat het niet goed is aangeslagen, en dat er van alles is misgegaan met de release van dit album. (De eerste oplage waren verkeerd gedrukt, dus als mensen het toen opzetten, kregen ze een instrumentale cd) Wel grappig eigenlijk, want ik vind de CD ook mysterieus. Ghosts, de titeltrack, bestaat uit vooruit en achterstevoren beats, en ook uit een achterstevoren gezongen stuk. In het boekje wat er bij zit, staan de lyrics van Ghosts in spiegelbeeld geschreven, en daarnaast staat een foto van Siobhan die zo kan doorgaan als geest. Interessant wel! De muziek is echter ook goed, ik houd echt van het verhaaltje dat 12 Acid Bar Blues verteld. Het tovert op de een of andere manier altijd een glimlach op mijn gezicht. Sometimes vind ik ook een tof nummer, en Halcyon Days is ook prachtig. Het is een die je eigenlijk stuk voor stuk moet beluisteren, en daarna pas in een keer moet opzetten. Siobhan is zowel poppy als alternatief, en dat maakt haar ook gewoon leuk. Sommige mensen in de muziekwereld vind ik wat arrogant, en daarbij hoop ik altijd stiekem dat ze floppen. Siobhan is echter oprecht, doet wat ze zelf mooi vindt, en als een platenmaatschappij dat niet goed vindt, dan is dat jammer dan. Lof voor Parlophone dat ze dit hebben uitgebracht, jammer alleen dat dit de eerste en enige disc is die ze zullen uitbrengen van Siobhan. Dat voor haar, voor het album geef ik een *4,5

Goede cd van een goede zangeres! Ik moet wel zeggen dat ik haar solo beter vind dan bij de Sugababes!
4 sterren voor dit album!!!

Siobhán Donaghy levert met Ghosts een 'sophisticated' popplaatje volgens het boekje af.
Een klein alternatief randje zorgt er dan voor dat het allemaal net even beter klinkt dan wat menig popdame aflevert. We hebben ze in het verleden vaker gehoord (Madonna's Ray of Light, de eerste Sugababes, Natalie Imbruglia en noem ze maar op).
Dat is niet erg; dat is een plus, want het is soms erg fijn om naar pop met een hoofdletter P te luisteren en als het dan gedaan wordt zoals hier dan is dat in elk geval drie kwartier lang luisterplezier.
Je hoort duidelijk dat Siobhán luistert naar andere vrouwelijke grootheden in de popbizz en ze verwerkt dat op een uiterst aantrekkelijke manier in haar eigen nummers.
Het is jammer dat er niet vaker van dit soort popmuziek uitkomt. Het gebeurt wel, maar te weinig. Aan de andere kant is het wel zo dat dit dan beter weet op te vallen. Alhoewel............ zo goed deed dit album het toch niet?!
Whatever: blijft het toch pop met een alternatief randje voor de liefhebbers.

Album deed het inderdaad niet goed. Kwam niet verder dan #92 in de UK, terwijl het toch een aardige CD is. Het werd ook door een of andere website als meest ondergewaarde CD aller tijden benoemd

Overdrijven is ook een kunst

Ik vind het erg jammer dat deze plaat zo buiten de belangstelling stond! Ik vind het namelijk een sterk staaltje zangkunst. Het klinkt allemaal anders en sommige nummers zelfs mystiek! Echt, deze cd is 4,5 ster waard!!!

Ben ik het wel mee eens, maar ik ben ook van mening dat het inderdaad wel erg ondergewaardeerd is. Toen ex-collega Mutya met een album kwam dat veel slechter was, en beter scoort, dan mag je je toch wel afvragen waarom.. (Antwoord is natuurlijk betere promotie, radiovriendelijker, ik weet het wel, maar ik vind het gewoon zuur voor Siobhan die een puik album aflevert en dat vrij weinig oplevert)

Ondertussen heb ik mijn stem voor de 2e keer verhoogd naar 5*. Deze cd is gewoon af! Prachtige nummers, een voor een. Ik heb hem besteld bij een Engelse site want in Nederland kon ik het niet bestellen! Deze plaat is goud waard! Dit is ABSOLUUT de nummer 1 albums aller tijden!!!!

Gisteren het album binnen gekregen! Het was al een tijdje mijn favoriete album. Ik moest wel 2 weken erop wachten, maar het was het wachten waard!!!! Heerlijk album!!!!!!!

Siobhan is voor platenmaatschappijen niet interessant omdat ze niet commercieël genoeg is. Toch heeft ze met deze plaat een echt meesterwerk geleverd. 't Is pop met wat indie, maar ook electronic invloeden.

Haar debuut album 'Revolution in me' kon mij niet echt bekoren, maar dit album daarentegen is magnifique!

Hoogtepunten zijn:
- Don't give it up
- So you say
- 12 bar acid blues (een echte outsider)
- Coming up for air
- Goldfish
- Medavac
- Ghosts

Album doet me enigzins denken aan 'Ray of light' van Madonna. Zelden met zoveel plezier naar een album geluisterd als deze. Van A tot Z geboeid zitten luisteren!

Siobhan is ondertussen alweer bezig met het opnemen van nieuw materiaal na de 'break' die ze van de muziekindustrie wilde. Eigenlijk hoop ik op materiaal in het verlengde van dit! Ik kan in ieder geval niet wachten...

Siobhan, misschien het meest getalenteerde en on(der)gewaarde talent van de Sugababes?! Jammer dat ze vrouw niet de erkenning krijgt die ze verdient.

De stijl qua muziek van het album doet mij ook denken aan het album Ray of Light van Madonna. Jammer dat dit album geflopt is want het album is een echte MEESTERWERK die Siobhan heeft ingeleverd

Mijn favorieten zijn: Coming Up for Air, Goldfish, Medevac en Halcyon Days.

Hoewel deze CD nog steeds tot een van m'n favorieten behoort, heb ik 'm uit m'n top tien gehaald. Het materiaal op 'Ghosts' blijft ijzersterk maar na vele luisterbeurten (en dan bedoel ik ook echt heel veel!), weet Siobhan me toch iets minder te boeien dan voorheen...

In Engeland flopte hij, maar hier lijkt bijna iedereen het wel een leuk cd'tje te vinden!
Wel, ik sluit mij daar bij aan, maar mijn favoriet zou ik het niet noemen.
Daarvoor zijn de nummers wat teveel hetzelfde naar mijn zin.
Siobhan kan erg hoog zingen en toch nog mooi helder, dat lijkt ze hier echt te willen bewijzen.
In het begin dacht ik dus Wauw mooi, maar naar mijn mening moet je dit album in stukjes luisteren, anders wordt het op den duur wat langdradig.
Terwijl het op zich wel allemaal songs zijn die wat waard zijn, vind ik!
Met haar debuutalbum had ik minder gebrek aan variatie, ook al gaat de voorkeur van velen toch uit naar dit werk...
Tja, meningen verschillen, maar ik verkies Revolution In Me toch nog boven deze (ook zeker niet slechte!) creatie, daarmee konden we van zowel hogere als lagere stukken genieten.

Leg deze plaat naast het materiaal van Ellie Goulding en je hebt een conclusie: Siobhan was gewoonweg 'te vroeg' met 'this type of music'... Blijft een meesterwerk dit schijfje!

15 jaar na Ghosts blijft dit nog steeds een parel. Helemaal eens met StefanK.