Voidian - Through the Eyes of the Flame (2020)
mijn stem
3 stemmen
België
Metal
Label: Polderrecords
-
Ritual Fire (9:15)
-
Nameless Night (10:17)
-
Long Road Home (6:53)
-
City of Dread (7:00)
-
The Murderous Sea (15:42)
3
geplaatst: 28 september 2020, 18:42 uur
Het is een beetje een vreemde, maar toch wel fijne rit, dit album van het Belgisch Limburg afkomstige Voidian.
De band grossiert in doom en sludge maar weigert om enerzijds met 'gemakkelijke' liedjes a la Kyuss te komen en past anderzijds ook om dan maar een ondoordringbare muur van geluid op te trekken die a la Moss verpletterend doordringt tot je botten op het moment dat je er tegenaan kleunt.
Wat is het dan wel? Nou, doom/ sludge is wel duidelijk van toepassing. Maar het is gewoon net even anders. Voidian bedient zich van een transparant en bij vlagen licht geluid. Daarmee komt het album middels Ritual Fire nog wat gewoontjes op gang. Maar vanaf Nameless Night trekt de groep ook de nodige psychedelica uit de kast en dan wordt de trip almaar duisterder en duisterder.
Let ook eens op het dynamische baswerk dat de sfeer voortdurend bepaalt. Ook de afwisseling in de vocalen vormen een belangrijke factor in de toonzetting. Soms hypnotiserend, soms spookachtig en soms ook wat niks-aan-de-handerig.
Uiteindelijk culmineert de hele handel in een zinderende climax in het angstaanjagende slotstuk dat The Murderous Sea is gedoopt.
Dit is een zeer interessante trip die je even op je moet laten inwerken. Spanning en avontuur gegarandeerd.
De band grossiert in doom en sludge maar weigert om enerzijds met 'gemakkelijke' liedjes a la Kyuss te komen en past anderzijds ook om dan maar een ondoordringbare muur van geluid op te trekken die a la Moss verpletterend doordringt tot je botten op het moment dat je er tegenaan kleunt.
Wat is het dan wel? Nou, doom/ sludge is wel duidelijk van toepassing. Maar het is gewoon net even anders. Voidian bedient zich van een transparant en bij vlagen licht geluid. Daarmee komt het album middels Ritual Fire nog wat gewoontjes op gang. Maar vanaf Nameless Night trekt de groep ook de nodige psychedelica uit de kast en dan wordt de trip almaar duisterder en duisterder.
Let ook eens op het dynamische baswerk dat de sfeer voortdurend bepaalt. Ook de afwisseling in de vocalen vormen een belangrijke factor in de toonzetting. Soms hypnotiserend, soms spookachtig en soms ook wat niks-aan-de-handerig.
Uiteindelijk culmineert de hele handel in een zinderende climax in het angstaanjagende slotstuk dat The Murderous Sea is gedoopt.
Dit is een zeer interessante trip die je even op je moet laten inwerken. Spanning en avontuur gegarandeerd.
0
geplaatst: 22 november 2020, 18:59 uur
Edwynn schreef:
Het is een beetje een vreemde, maar toch wel fijne rit, dit album van het Belgisch Limburg afkomstige Voidian.
De band grossiert in doom en sludge maar weigert om enerzijds met 'gemakkelijke' liedjes a la Kyuss te komen en past anderzijds ook om dan maar een ondoordringbare muur van geluid op te trekken die a la Moss verpletterend doordringt tot je botten op het moment dat je er tegenaan kleunt.
Wat is het dan wel? Nou, doom/ sludge is wel duidelijk van toepassing. Maar het is gewoon net even anders. Voidian bedient zich van een transparant en bij vlagen licht geluid. Daarmee komt het album middels Ritual Fire nog wat gewoontjes op gang. Maar vanaf Nameless Night trekt de groep ook de nodige psychedelica uit de kast en dan wordt de trip almaar duisterder en duisterder.
Let ook eens op het dynamische baswerk dat de sfeer voortdurend bepaalt. Ook de afwisseling in de vocalen vormen een belangrijke factor in de toonzetting. Soms hypnotiserend, soms spookachtig en soms ook wat niks-aan-de-handerig.
Uiteindelijk culmineert de hele handel in een zinderende climax in het angstaanjagende slotstuk dat The Murderous Sea is gedoopt.
Dit is een zeer interessante trip die je even op je moet laten inwerken. Spanning en avontuur gegarandeerd.
Het is een beetje een vreemde, maar toch wel fijne rit, dit album van het Belgisch Limburg afkomstige Voidian.
De band grossiert in doom en sludge maar weigert om enerzijds met 'gemakkelijke' liedjes a la Kyuss te komen en past anderzijds ook om dan maar een ondoordringbare muur van geluid op te trekken die a la Moss verpletterend doordringt tot je botten op het moment dat je er tegenaan kleunt.
Wat is het dan wel? Nou, doom/ sludge is wel duidelijk van toepassing. Maar het is gewoon net even anders. Voidian bedient zich van een transparant en bij vlagen licht geluid. Daarmee komt het album middels Ritual Fire nog wat gewoontjes op gang. Maar vanaf Nameless Night trekt de groep ook de nodige psychedelica uit de kast en dan wordt de trip almaar duisterder en duisterder.
Let ook eens op het dynamische baswerk dat de sfeer voortdurend bepaalt. Ook de afwisseling in de vocalen vormen een belangrijke factor in de toonzetting. Soms hypnotiserend, soms spookachtig en soms ook wat niks-aan-de-handerig.
Uiteindelijk culmineert de hele handel in een zinderende climax in het angstaanjagende slotstuk dat The Murderous Sea is gedoopt.
Dit is een zeer interessante trip die je even op je moet laten inwerken. Spanning en avontuur gegarandeerd.
En heb je geen probleem met hoe de drum in de mix zit?
Ik geraak daar moeilijk overheen.
0
geplaatst: 22 november 2020, 19:38 uur
Nee, ik heb geen problemen met de drums. Die klinken redelijk naturel. En dat is in mijn oren meestal een pré.
* denotes required fields.
* denotes required fields.