Het magnus opus van Catherine Ribeiro + Alpes. Gemaakt in 1972, pas uitgegeven in 1974. Het derde als Catherine Ribeiro + Alpes en het vierde als we 2 bis meerekenen. Zelf kwam ik in aanraking met Catherine Ribeiro + Alpes via een Russisch radiostation Radio Caprice, dat non stop psychedelische folk uit zond. En ineens een nummer van Catherine Ribeoro + Alpes. Daar moest ik meer van weten en hebben.
Catherine Ribeiro, dochter van Portugese immigranten. Haar vader , een arbeider met weinig woorden, sympathiseerde met de communistische partij in Frankrijk. Met haar moeder had ze een slechte relatie, haar moeder sloeg haar. maar ze kon wel prachtig de Fado zingen. Catherine werd al vroeg een rebel tegen de wereld, zonder enige tederheid vanuit haar opvoeding. Dit zorgde er voor dat ze twee maanden opgenomen werd in een inrichting waar ze electro shock therapieën onderging. Dit verklaart later haar boosheid , woede en de nog grotere rebellie tegen alles en iedereen. En het verklaart ook de wijze waarop ze poëzie en teksten voordroeg op het podium.
Ze kwam geheel in het zwart het podium op, met haar lange haar voor haar ogen. Met de blik van een krijger, de glimlach van een geliefde, de stem van een militant. Catherine was Rock, Rebellie, Radicaal. Een Janis Joplin gegrepen door Baudelaire, Nico genomen door Rimbaud, Edith Piaf geëlektrocuteerd door Apollinaire.
Maar wat was ze zonder Alpes ? De groep die haar zo fijn aanvoelde en zelf instrumenten maakte voor specifiek geluid. En waar haar partner Patrice Moullet een grote rol in speelde.
In deze opname van de Franse tv is dit schitterend te zien.
Catherine Ribeiro + Alpes - French TV 1972 - YouTube
Alpes maakte eigen instrumenten zoals een cosmophone. Mooi te zien op het filmpje.
Het magnus opus van deze groep. 4 nummers, waarvan Paix met zijn 15:37 min echte folk/prog is. Un Jour...La Mort het langste nummer met krautrock invloeden.
Een recensent beschreef dit album als volgt (vertaald): "Wat als Hawkwind of Gong folk werd, met Nico als leadzang? Misschien hadden ze een geluid gekregen dat een beetje lijkt op dat van Catherine Ribeiro's begeleidingsgroep Alpes op deze release. Wazig sputterend tussen psychedelische space rock ,vergezichten en hippie folk gezangen en liedjes, combineert deze bizarre release avontuurlijke muzikale experimenten met capabele en diverse vocalen van de kant van Catherine zelf, die een weerklank en een stoutmoedigheid hebben die door maar weinigen wordt geëvenaard. Er zijn niet veel groepen die zichzelf kunnen rekenen als een echt uniek geluid, maar Alpes is misschien wel een van hen".
Maar één tip, probeer iets te beluisteren van Catherine Ribeiro + Alpes, waarbij dit album zonder meer een aanrader is. Meesterwerk.