menu

Vincent Flatts Final Drive - Back in the Saddle (2020)

mijn stem
4,50 (1)
1 stem

Verenigd Koninkrijk
Blues / Rock
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Monkey Around (3:29)
  2. Shaky Ground (3:42)
  3. Crutches (3:40)
  4. Chills 'N' Thrills (3:11)
  5. When the Blues Catch Up with You (5:40)
  6. Too Drunk to Drive Drunk (2:19)
  7. Nothing to Lose (3:15)
  8. She Gave Me Back My Mojo (3:07)
  9. Shape I'm In (3:55)
  10. Back in a Cadillac (3:18)
totale tijdsduur: 35:36
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Bertie Burton is de frontman van Vincent Flatts Final Drive. Nu na twintig jaar verschijnt dit nieuwe album, maar dat wil niet zeggen dat hij al die tijd stil heeft gezeten.

Vincent Flatts Final Drive is vooral een live band. Een band waar je bij moet zijn, de sfeer meemaken. Dat doet hij inmiddels al weer een tijd met de in leeftijd veel jongere begeleiders Russ "Jack Russell" Cook op bas, Gary "The Moose" Harper op gitaar en Rich "The Rooster" Shelton op drums.
En ja, eerstgenoemde Russ ken ik nog uit zijn tijd met de band Revere, waar hij onder fans altijd een geliefd bandlid was.

Hij vertrok uit die band om zich meer in de blues hoek te gaan begeven met Bertie. Het contact bleef en het was niet zo vreemd dat hij het Revere-trucje wel graag in de herhaling zag: met andere woorden 'of ik wat tips had voor goede locaties in Nederland'. En zo zag ik ze de eerste keer in jazz-café Dizzy voor nauwelijks publiek. Maar dat deerde de band niet: het dak ging eraf en ik was gelijk om. Wat een energie!

Later ging Dizzy in de herhaling in het weekend en de zaak was een stuk gevulder wat alleen maar sfeerverhogend werkte.

Op Back to the Saddle probeert de band hun live-optredens te vangen met nummers die ze dan ook spelen. Nu is dit altijd lastig, want live in een dampende zaal of thuis over je speakers is nogal een verschil. Daarbij zien we niet de energie van drummer Rich, het spelplezier van Russ of het werkelijk geniale gitaarspel van Gary. En laat ik het maar niet hebben over de charme van Bertie die met zijn fles drank over het podium beweegt en naarmate het optreden vordert alleen maar losser wordt. Kortom: de onderlinge energie op het podium laat zich lastig vertalen naar een album.

Ik was op dat punt dan ook wat sceptisch vooraf: gaat ze dit wel lukken? Ga ik er thuis ook zo enorm van genieten?
De eerste draaibeurt lukte dat eigenlijk al heel behoorlijk, maar inderdaad: het is geen podium met mannen die er enorm veel plezier in hebben.
De tweede draaibeurt later op de avond was al swingender en bij de derde draaibeurt ging het volume hoger en hoger en werd het feest thuis. Ogen dicht, en ik sta gewoon weer te swingen in Dizzy.

Vincent Flatts Final Drive is er in geslaagd om voor zover mogelijk hun live-gevoel over te brengen op een studioalbum. Een band die ik graag nog vaker live wil meemaken.

Het is de band die ik in februari als laatste heb kunnen zien toen de Corona-crisis er voor zorgde dat alle concerten die ik bij zou wonen gecanceld werden, en het is wat mij betreft de band die van mij de periode erna mag openen voor mij persoonlijk. Kortom: ik heb weer zin in een feestje met deze te gekke kerels!

Hier is het album te beluisteren: Back in the Saddle | Vincent Flatts Final Drive - vincentflatts.bandcamp.com

Gast
geplaatst: vandaag om 08:49 uur

geplaatst: vandaag om 08:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.