Voor het uitkomen van het debuut kwam deze EP op de markt. Opgenomen in Londen in de Depot studios en in november 91' gereleased. Pas een kleine twee jaar later genoot dit Amerikaanse trio al wat meer bekendheid, met name in Europa. In de VS hebben ze nooit echt voet aan de grond gekregen. Het geheim van de heren wordt niet direct ontsluierd, maar als je eenmaal tot de wereld van The God Machine bent toegetreden is er geen weg terug, je geeft je over, verzetten heeft geen zin. Alles aan deze band was intens, het drumwerk van Austin is dwingend, houdt je enorm bij de les, zanger Robin Proper-Shepphard is al even overrompelend, hoewel zeker niet de beste zanger ter wereld past hij met zijn voordracht dermate goed bij de intense songs dat ik geen andere zanger zou kunnen bedenken die hier beter bij zou passen. Deze Ep vormt een fraaie dwarsdoorsnede van de twee reguliere platen die de band later heeft uitgebracht. Hypnotiserende ritmes, toevoeging van een cellist, uitstekend geplaatste geluidserupties en variatie alom. Deze muziek is genre overstijgend, de nummers zijn verslavend en allesoverheersend, hier is geen ontkomen aan, klassiek en verplichte aanschaf is mijn mening.