menu

Gabriel Garzón-Montano - Agüita (2020)

mijn stem
3,12 (8)
8 stemmen

Verenigde Staten
R&B / Soul
Label: Jagjaguwar

  1. Tombs (5:35)
  2. With a Smile (2:56)
  3. Muñeca (2:25)
  4. Fields (5:58)
  5. Mira My Look (3:05)
  6. Moonless (5:51)
  7. Someone (3:41)
  8. Bloom (3:08)
  9. Agüita (3:13)
  10. Blue Dot (6:28)

    met Theo Bleckmann

totale tijdsduur: 42:20
zoeken in:
avatar van musicfriek
3,5
Wellicht heeft Gabriel inspiratie gekregen door de hoes van Prince's Lovesexy, ik moest er gelijk aan denken.

De 2 singles die uit zijn variëren nogal. Agüita moest ik even aan wennen, maar toch wel een erg fijn swingend nummer. En in Someone valt zijn aparte stem wat meer op, soulful vooral.

Kom maar op met deze opvolger van Jardín

En hier een optreden in COLORS met 3 tracks van dit album (Bloom mét strijkers!):

Gabriel Garzón-Montano - Someone, Agüita, Bloom (Medley) | A COLORS SHOW - YouTube

avatar van aERodynamIC
4,0
Eerlijk is eerlijk: voorganger Jardín is niet erg blijven hangen. Een echte 3,5* plaat die niet verder heeft weten te groeien en in de vergetelheid is geraakt. Zo'n prima album met net iets te weinig prikkels.

Als je dan met een hoes komt die mij aan Lovesexy van Prince doet denken lukt het toch om de aandacht op je te vestigen. Dan is het hopen dat er deze keer wat meer blijft hangen of in elk geval weet te prikkelen.

Dat lukt al goed met opener Tombs: strijkers, een lieflijk melodietje met een venijnig gitaargeluid erdoorheen gewoven.
With a Smile is wat meer r&b met een tegendraadsheid die me doet denken aan de aanpak van Moses Sumney.

Wat volgt is een rijk avontuur vol reggaeton, latin hip-hop, en jazzy-akoestisch getinte nummers met een twist.
Het blijkt een rollercoaster waarin je alle kanten op geschud wordt en waar Gabriel je toch aan boord weet te houden doordat het klankpalet goed op elkaar aansluit, hoe divers de stijlen ook zijn.

Het is geen makkelijk album en je moet er even voor gaan zitten en het op je in laten werken. Zelfs de wat uitbundig, zomers klinkende klanken zijn gelaagder dan je denkt.

Agüita maakt indruk met net als bijvoorbeeld bij Moses Sumney het probleem dat je er voor in de stemming moet zijn. De ene keer valt je mond open van verbazing over het gebodene, de andere keer irriteert en schuurt het net iets te veel.

Het zijn lastige albums, waarvan de tijd leert of ze blijven hangen. Zou deze in tegenstelling tot Jardín wel langer blijven hangen bij mij? Zo op het eerste gehoor een stap voorwaarts wat mij betreft.

avatar van Reijersen
2,5
Het vorige album Jardin uit 2017 was er een die mij bijzonder goed beviel. Logisch ook dat ik dan me waag aan deze opvolger. Het begint allemaal met het wat saai gezongen Tombs, ook bij With a Smile mis ik wat begeestering. Dat is toch een begin die ik niet had voorzien. Muñeca klinkt mij ook wat te simpel in de oren, maar gelukkig zit er wel wat meer in Fields. Dit nummer heeft gewoon meer gevoel, meer sfeer. Zo wil ik Gabriel horen. Jammer is dan ook dat Mura My Look productioneel te opgefokt is. Het lome Moonless is dan wel weer fijn en ook Someone is best een lekker nummer. Niet heel bijzonder is daarna Bloom en Aqüita vind ik eigenlijk gewoon slecht. Afsluiter Blue Dot is dan ook wat saai en je kan makkelijk de conclusie trekken dat deze nieuwe plaat het dus echt niet redt bij voorganger Jardin.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:21 uur

geplaatst: vandaag om 13:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.