October Tide is ooit opgericht door Jonas Renkse en Frederik Normann. Die twee deden samen ook dingen bij Katatonia. Wie Katatonia een beetje volgt, weet dat de band ooit van pseudo-black/gothic/doom-entiteit veranderde in een alternatief getint rock/metal orkest. Welnu, October Tide gaat eigenlijk verder waar Brave Murder Day ophield. Dat betekent depressief getinte metal, voorzien van diepe grunts dat weliswaar tegen doom aanleunt maar tegelijkertijd ook heel vlotjes klinkt.
Nummers als Ephemeral en Blue Gallery klinken zeer compact en komen heel snel tot de kern van de zaak. Af en toe opgefleurd met onbenullig synthwerk dat extra dramatisch klint. Verder is er nog het intermezzo Losing Tomorrow waarin de (dark) wave-invloeden aan de oppervlakte komen drijven. Het had zo op een Clan OF Xymox-album kunnen staan.
October Tide maakte hierna nog wel meer hele aardige albums. Geen zo aardig als Rain Without End. Al is het maar omdat de Tide hier erg dicht op de oude Katatoniasound leunt. En dat is iets waar nostalgici zoals ik van hopen dat die ooit weer eens echt in volle glorie wordt hersteld.